Kula i pogranicznik

Faktycznie, był to zawołany pogranicznik tropiący wszelkie przejawy kontrabandy dniem i nocą, i to niezależnie od warunków pogodowych. Toteż określenie "tygrys pogranicza", które mu nadali przełożeni, właściwie określało tego doskonałego służbistę wypełniającego każde zadanie z werwą, ochotą i poświęceniem.

Wykazał się nawet złapaniem kontrabandzisty, który w wielką śnieżycę uzupełnioną spadkiem temperatury do najniższych części termometru, przemycał kredki używane przez dzieci na tajnych kompletach jakie zaczęły być organizowane przez nieprawomyślnych rodziców w związku z zakazem nauki domowej zarządzonej przez ministrę ograniczonej edukacji; kredki stały się towarem trudno dostępnym z racji ścisłej reglamentacji i surowych kar nakładanych za niesłuszne użycie.

Za ten chwalebny czyn został nasz pogranicznik wezwany do dowódcy placówki, a ten pochwalił go przed frontem całej jednostki dodając, że udzieliłby mu nawet 3 dni urlopu, ale co z tego, gdy po śnieżycy wszystko zasypane śniegiem, żadnego transportu nie ma, a do Hajduk onych, gdzie ukochana Kula przebywa to 50 km z hakiem i to po prostej.

Nic to, panie kapitanie, rzekł nasz dzielny pogranicznik, jak nie można drogą to ja na nartach pobiegnę, a do mojej ukochanej  Kuli muszę.

No, jak chcesz, rzekł dowódca, ale jak mi na czas nie wrócisz, to będziesz miał zakaz patrolowania przez miesiąc, a w tym czasie będziesz tylko podwórze odśnieżał.

Dwa razy nie trzeba było naszemu tygrysowi powtarzać. W kilka minut sprzęt naszykował i już go nie było.

Po trzech dniach, punktualnie co do minuty, nasz bohater pojawił się w jednostce, a przy okazji podzielił się z kolegami zawiniątkiem, które mu ukochana Kula na pożegnanie wręczyła; wiadomo, że gorzałeczki trochę , a i na zakąskę też coś się znalazło.

Kiedy zaś siedzieli razem i przepijali za szczęśliwy powrót, nasz tygrys zadał kolegom pytanie:

No, chłopaki, pomyślcie, co ja zrobiłem jak dotarłem do mojej Kuli?

Padały różne odpowiedzi - zjadłeś coś, wykąpałeś się....

Nie, chłopaki. Pierwsze co zrobiłem, to podupczyłem.

Przepili, przekąsili, a pogranicznik znowu z pytaniem: co drugiego zrobiłem po dotarciu do Hajduk onych?

Teraz to musiałeś coś zjeść i odpocząć...

A nie, chłopaki, ja drugi raz podupczyłem.

Znowu przepili i zakąsili a nasz tygrys znowu pytaniem rzucił: a jak myślicie, co ja trzeciego zrobiłem?

Tym razem chłopaki zgodnym chórem zawołali: ty trzeci raz podupczył!!!

O nie, koledzy - ja narty zdjąłem.

I właśnie na cześć tego sławnego wydarzenia organizowany jest Bieg Piastów z najdłuższą trasą liczącą 50 km.