Najpierw troszkę historii. Swego czasu jeden szlachcic w liście przedstawił swoją przynależność tak : natio poloniae civic lituanorum gente ruthenus origine judaeorum. Przekłamanie polega na tym, że nacjonalizm w swej współczesnej formie powstał za czasów rewolucji francuskiej, potem na sztandary dostał się na tereny, które obecnie nazywamy Niemcami czy Włochami a swego czasu stanowiły mozaikę różnych krajów. Ze względów praktycznych dla zjednoczenia potrzebna była jakaś myśl - idea. Użyto więc nieodpowiedniego słowa acz przyznam francuskiego nie znam. Rozumiany błędnie w obecnej formie raczej tyczy się słowa gente a nie natio. Polska czy Polacy mieli szczęście w nieszczęściu, że powstanie nacjonalizmów przespali pod kołderką rozbiorów. Dlatego w okresie międzywojennym po odzyskaniu niepodległości nasz nacjonalizm całkowicie odbiegał od takiego niemieckiego czy włoskiego. Przypomnę że w Ruchu Narodowym w ówczesnej Polsce wybitnymi jego członkami byli nie tylko Polacy z pochodzenia ale ludzie o korzeniach : włoskich , żydowskich , tatarskich, ormiańskich, niemieckich itd ...
Czy wspomniane natio jest wykluczające? Oczywiście jest ale to inny rodzaj wykluczenia niż przy gente, które obecnie nazywane jest głupio nacjonalizmem. Natio bowiem tyczy się narodu politycznego, a gente jest tylko jego częścią związaną czasem z kulturą , czasem z językiem , czasem z pochodzeniem itd ... O ile w gente mogą pojawić się wykluczenia tożsamościowe o tyle na poziomie natio tylko wykluczenia defensywne, które są reakcją na narzucanie z zewnątrz bądź z wewnątrz rozwiązań które można uznać za zagrożenie systemowe. Polski nacjonalizm poza oczywiście niechlubnymi wyjątkami (margines) przybyłymi do nas jako coś postępowego z zachodu, w swej naturze jak każdy nacjonalizm polityczny był tolerancyjny i otwarty na nowinki z zewnątrz. Reagował tylko wtedy kiedy te nowinki próbowano siła wprowadzać , bądź w stosunku do osób które działały na szkodę tak państwa jak i oczywiste narodu politycznego.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
