Czy nasze państwo jeszcze istnieje?

Wczoraj wieczorem zobaczyłem z okna tłusty, czarny dym i postanowiłem przetestować, jak działa numer alarmowy 112. Wykręciłem i już po kilkunastu sygnałach ktoś podniósł słuchawkę. Opisałem co widzę, podając nazwę miejscowości i nazwę ulicy, przy której stał dom otoczony kłębami dymu.

 - A Pan skąd dzwoni? - odezwał się ktoś po drugiej stronie. Ponownie podałem nazwę miejscowości.
- A Pan nie mógłby zadzwonić do Błonia? Ja Panu podam numer - powiedział głos - Bo Pan się dodzwonił do Sochaczewa – kontynuował głos, chyba trochę niezadowolony, że mu dyżur zakłócam.

 Na moją uwagę, że nie dzwoniłem do Sochaczewa, tylko pod numer alarmowy, facet powiedział obojętnie, że jest noc świętojańska i młodzież pali ogniska.

- Z opon? - zapytałem. - Czasem z opon - powiedział znudzony gość.
Zamurowało mnie. Zacząłem żałować, że tego nie nagrywam, bo miałbym co wkleić na fejsa. Powiedziałem to facetowi i zakończyliśmy rozmowę w nieprzyjaźni.

I  teraz tak. Moje pytanie w tytule jest oczywiście prowokacyjne, ale tylko trochę. Bo wygląda mi na to, że dzwoniąc pod uniwersalny – w teorii – alarmowy numer 112, zostałem połączony z Policją, której kompletnie nie interesował jakiś tam pożar, a jeszcze mniej jakieś tam palenie opon, czyli zanieczyszczanie środowiska. Ktoś o tym z kim zostałem połączony zadecydował. Tak zwany Ustawodawca. Czyli państwo.

Do tej pory żyłem w naiwnym przekonaniu, że telefon 112 łączy mnie z wyspecjalizowaną służbą informacyjną, która analizuje moje doniesienie i następnie decyduje o tym jaką służbę państwową zaangażować. Skoro tak nie jest (a moja przygoda pokazuje, że nie jest), to nie można zwalić wszystkiego na jednego chłopka-roztropka z sochaczewskiej policji nudzącego się na niedzielnym dyżurze. To nie on zawiódł. Zawiodło państwo, które powinno było tak zaplanować jego działanie, aby nie mógł on popełnić fałszywego ruchu. W końcu mógł palić się czyjś dom, a nie tylko jakieś tam świętojańskie opony.

Więc wracam do mojego prowokacyjnego (tylko trochę) pytania: czy nasze państwo jeszcze istnieje? Bo złapać (i wyhodować) Agro-bombera jest stosunkowo łatwo. Ale zorganizować służby tak, żeby działały jest o wiele trudniej.

Pamiętam, jak przed dwudziestu laty w Londynie zadzwoniłem pod numer alarmowy, żeby zgłosić pożar w sąsiedztwie. Po kilku słowach, jakie wypowiedziałem mój rozmówca mi przerwał i zaczął zadawać konkretne pytania, z których wynikało, że świetnie wie, z jakiego numeru dzwonię i w którym dokładnie miejscu się znajduję. On nie potrzebował ode mnie właściwie niczego poza tym, żebym opisał stadium pożaru, co uczyniłem najszybciej i najsprawniej, jak potrafiłęm.  I wtedy poczułem siłę państwa. A ponieważ w tej sile uczestniczyłem i ja, więc poczułem siłę wspólnoty. W rozmowie z gościem z Sochaczewa czułem tylko irytację. Czy dlatego, że obaj jesteśmy gorsi od ludzi mieszkających na wyspach? Nie sądzę. Po prostu ten, kto rozpisywał nam role nie stanął na wysokości zadania. Państwo.