Forum Rosja-Polska Forum Rosja-Polska
395
BLOG

Laureat Nagrody Nobla Swiatłana Aleksijewicz cytowana na forum R-P salonu24

Forum Rosja-Polska Forum Rosja-Polska Kultura Obserwuj notkę 13
BLOG

4 lata temu swoje tłumaczenie zbioru wspomnień dziadów rosyjskich internautów z II wojny światowej zwaloryzowałem wywiadem z tegorocznym laureatem literackiej Nagrody Nobla Swiatłaną Aleksijewicz:
bezwodkinierazbieriosz.salon24.pl/317853,22-06-dla-rosjan-poczatek-wlk-wojny-ojczyznianej-wspomnienia
Na zakończenie wywiad z żołnierzem Armii Czerwonej  – autorką wspomnień :
Swietłana Aleksijewicz, ''Wojna nie ma w sobie nic z kobiety'', przeł. z rosyjskiego Jerzy Czech, wyd. Czarne, Wołowiec

                                                 Laureat Nagrody Nobla Swietłana Aleksijewicz cytowana w salonie24
Paweł Sulik: Pani książka to zbiór rozmów z kobietami, które walczyły w Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. Dla nas - Polaków - przedstawiona tam wizja jest zupełnie inna, niż ta, którą pamiętam z radzieckich filmów wojennych.Swietłana Aleksijewicz: Jeśli tak jest, to bardzo mnie to cieszy. Są czasy historycznych krzywd, a teraz czas zbierać te kamienie. Wszystkie książki, które piszę, to pragnienie tego, aby człowiek rozmawiał z człowiekiem, a nie państwo z państwem. Jeżeli polski czytelnik tak właśnie tę książkę odbierze, to znaczy, że jestem na właściwej drodze. Państwo rosyjskie, z podkreśleniem słowa "państwo" uczyniło wiele potworności w swojej historii, ale nikt bardziej nie ucierpiał z tego powodu, niż sami Rosjanie.
Jak wiele kobiet było w Armii Czerwonej?
Około miliona. Proszę sobie wyobrazić pierwsze miesiące wojny, pięć milionów jeńców i Niemców, którzy po kilku tygodniach znaleźli się pod Moskwą. To była katastrofa. I to była groźba zagłady. To, że kobiety poszły do wojska, to była ich ofiara i były do niej przygotowane. Nie było też chyba innego wyjścia. W samej armii było milion kobiet, a ile było w ruchu partyzanckim? To pewnie kolejne miliony. To taka ofiara, której zażądała historia. Nie mówimy o odpowiedzialności za wojnę, bo to temat na inną rozmowę. Można sobie jedynie wyobrazić duszę rosyjskiego człowieka - kiedy zwrócono się do narodu: "bracia i siostry, ojczyzna wzywa", to zapomniał on o terrorze i stwierdził, że najpierw trzeba zwyciężyć, potem wyjaśniać terror.
W książce pokazana jest okrutna natura wojny. Jak wiele kobiet z Armii Czerwonej dezerterowało, a jak wiele chciało walczyć pod niemieckimi rozkazami?
Nawet nie słyszałam o przypadkach dezercji. Niemcy w dość szczególny sposób traktowali walczące kobiety - był nawet specjalny rozkaz, żeby kobiety, które trafią w niewolę od razu zabijać. Uważano je za szalone. Oficerowie niemieccy, kiedy brali je do niewoli byli tym bardziej zdumieni, kiedy okazywało się, że niektóre z nich są naprawdę ładne. Ale i tak uważano je za "niepełnowartościowy egzemplarz ludzki". Dezercji nie było. U mężczyzn to się nie zawsze zdarzało, natomiast kobiety zawsze zachowywały sobie jeden nabój, żeby się zabić, a nie trafić do niewoli, bo Niemcy wyjątkowo się nad schywatnymi kobietami znęcali.

Kiedy milion kobiet wstępuje do armii, to w samej armii chyba musi się coś zmienić...
Armia nie była przygotowana na przyjęcie kobiet i totalitarna władza nie zamierzała niczego zmienić z powodu kobiet. Nie było ani specjalnego obuwia, miały męskie majtki, nie było staników. Sukienkę, majtki i biustonosze dostały, kiedy wojska radzieckie zbliżyły się do Europy. Kiedy zapytałam jedną z nich zapytałam, co było najgorsze na wojnie, to ona mi odpowiedziała: "myślisz, że śmierć? Spróbuj pochodzić pięć lat w męskich gaciach. Nie ma niczego potworniejszego". Kiedy od 17 roku życia do 22 nosisz te watowane portki. Najgorsze jest to, że kobieta jest istotą biologiczną - potrzebują podpasek, waty - tego oczywiście nie miały. To było bardzo upokarzające. Ta chęć służenia ojczyźnie była tak duża... Dla mnie jest to wstrząsające.

Swiatłana Aleksijewicz ur. w 1948 r. w Stanisławowie z matki Ukrainy i ojca Białorusina.
Od 2000 roku mieszkaza zagranicą. W marcu 2006 roku wyjechała do Szwecji. Wiele podróżuje po świecie, spotykając się z wydawcami, czytelnikami, występując z wykładami. Mimo że od wielu lat mieszka poza granicami Białorusi, często tam wraca.
[za wikipedia Swiatłana Aleksijewicz]

Twórczość

  1. Wojna nie ma w sobie nic z kobiety wydanie polskie Czarne 2010 i 2015[11] (U wojny – nie żenskoje lico, wyd. biał. 1985)
  2. Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy wydanie polskie Czarne 2013[12] (Poslednije swidietieli, wyd. biał. 1985)
  3. Ołowiane żołnierzyki wyd. polskie 2007; Cynkowi chłopcy, II wyd. polskie 2015[13] (Cynkowyje malcziki, wyd. biał. 1989)
  4. Krzyk Czarnobyla, wyd. pol. Świat Książki 2000; Czarnobylska modlitwa wyd. pol. Czarne 2012[14] i 2015 (Czernobylskaja molitwa' wyd. biał. 1997)
  5. Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka wyd. pol. Czarne 2015[15] (Wremja second-hand. Koniec krasnogo czielowieka, wyd. biał. 2013)
  6. Urzeczeni śmiercią wyd. pol. Świat książki 2001[16] (Zaczarowannyje smiertju, wyd. biał. 1993, wyd. ros. 1994)

Произведения

Художественно-документальный цикл книг «Голоса Утопии»[23][24]
  1. «У войны не женское лицо» (1985)
  2. «Последние свидетели» (1985)
  3. «Цинковые мальчики» (1989)
  4. «Чернобыльская молитва» (1997)
  5. «Время секонд хэнд» (2013)
Другие произведеня

Фильмы и театральные постановки

Фильмы по сценариям Светланы Алексиевич

  • «Трудные разговоры» (Беларусьфильм, 1979), режиссёр Ричард Ясинский
  • «У войны не женское лицо» (совместно с Виктором Дашуком) — цикл из семи документальных телефильмов (1981—1984, Беларусьфильм), режиссёр Виктор Дашук
    1. «Это была не я…» (1981)
    2. «Стрелять хотела» (1982)
    3. «Утро туманное» (1982)
    4. «Я встретил вас» (1982)
    5. «Если родится девочка» (1983)
    6. «Тогда я не плакала» (1984)
    7. «Милосердие» (1984)
  • «Родительский дом» — документальный телефильм (Белорусское телевидение, 1982), режиссёр Виктор Шевелевич
  • «Портрет с георгинами» — документальный телефильм (Белорусское телевидение, 1984), режиссёр Валерий Басов
  • «Солдатки» — документальный телефильм (Белорусское телевидение, 1985), режиссёр Валерий Басов
  • «Говорю о времени своём» — документальный телефильм (Белорусское телевидение, 1987), режиссёр Валерий Жигалко
  • «Прошлое ещё впереди» — документальный телефильм (Белорусское телевидение, 1988), режиссёр Валерий Жигалко
  • «Эти непонятные старые люди» (Беларусьфильм, 1988), режиссёр Иосиф Пикман
  • Цикл «Из бездны» (сценарий совместно с Мариной Голдовской), режиссёр Марина Голдовская (OKO-media, Австрия-Россия)
    1. «Люди войны» (1990)
    2. «Люди блокады» (1990)
  • Афганский цикл — документальные кинофильмы (сценарий совместно с Сергеем Лукьянчиковым), режиссёр Сергей Лукьянчиков, Беларусьфильм
    1. «Стыд» (1991)
    2. «Я из повиновения вышел» (1992)
  • «Крест» — документальный кинофильм (1994, Россия). Режиссёр Геннадий Городний
  • «На руинах утопии» (1999, Германия)
  • «Россия. История маленького человека» (2000, NHK, Япония), режиссёр Хидея Камакура[25][26]
  • «Дверь» (Ирландия, 2008), режиссёр Хуанита Уилсон (англ.)русск. — короткометражный фильм по мотивам книги «Чернобыльская молитва»[27]
Forum Rosja-Polska
O mnie Forum Rosja-Polska

"Империализм - зло и глупость. Он вредит интересам народа России. (...) "На Украине произошло народное восстание против коррумпированной и воровской власти. Ядром этого восстания были Киев и западные области страны, но его поддержала (молчаливо) и большая часть юго-востока, иначе бы сейчас Янукович не проводил странных пресс-конференций в Ростове-на-Дону. На эту тему есть политическое заявление партии, которую я возглавляю. У народа есть право на восстание в условиях, когда другие политические методы борьбы исчерпаны. Не буду долго рассусоливать. Два примера о том, что такое "власть Януковича": а) сын Януковича, бывший стоматологом, стремительно превратился в долларового миллиардера. Что может ещё лучше иллюстрировать чудовищную коррупцию? б) Премьер-министр Азаров, из-за которого во многом и начался «Майдан", долго втирал всем про ужасный Запад, иностранное влияние и "гей-ропу", а сам после отставки, быстро свалил жить в Австрию, где у его семьи поместье и банковские счета. Что может лучше иллюстрировать чудовищное лицемерие? Хоть ты из Донецка, хоть ты из Львова - нормальный человек понимает, что такую власть надо менять. Вор Янукович решил, что тех, кто им недоволен, надо бить по голове. А потом решил, что в них надо стрелять. Вот и оказался в Ростове. (...) "Oczywiście, że są między naszymi krajami i drażliwe tematy ale o nich jest głośno i trwa taki jakby wyścig, kto komu bardziej dokopie. Uważam, że dużo lepsza jest rozmowa na zasadzie - owszem, to i tamto się wydarzyło ale i wydarzyło się też to i to. Po prostu na samych konfliktach pokoju się nie zbuduje, trzeba pokazywać też i to, że możemy razem coś pozytywnego zdziałać, że są sprawy które potrafią nas łączyć, że między nami była nie tylko nienawiść i krzywdy. Mamy momenty w historii które Rosjan i Polaków zbliżają, mamy i takie które dzielą. O tych drugich mówi się dużo, o tych pierwszych prawie nic. Stawia się pomnik najeźdźcom z Armii Czerwonej, a nie honoruje się rosyjskich żołnierzy sojuszniczych, ginących w obronie niepodległej Polski i niepodległej białej Rosji. " PSZCZELARZ http://bezwodkinierazbieriosz.salon24.pl/283223,kaukaskie-termopile-6tej-kompanii-6#comment_4049311 **************************************************** *******************************************************

Nowości od blogera
Udostępnij Udostępnij Skomentuj13

Komentarze

Pokaż komentarze (13)

Inne tematy w dziale Kultura