Zanudzili już wszystkich sowietofile (= patrioci Związku Sowieckiego – tłum.) z dzieleniem II wojny światowej na „na naszą i nie naszą”. Chciałoby się przypomnieć tym, którzy upornie twierdzą „nasidziadowiewojowali”, że II wojna światowa, co przyznaje cały świat, oficjalnie zaczęła się napaścią niemieckich i słowackich wojsk na Polskę 1 września 1939. Przed tym były małe sprawki Adolfa z Austrią i po „Monachijskiej zmowie”- z Czechami. A czy pamiętają „wnuki weteranów” co mianowicie poprzedzało napaść na Polskę? Nie, „wnuczęta” nie „Monachijska zmowa”, a podpisanie handlowej umowy między Niemcami a ZSRR 19 sierpnia i sławetny pakt Ribbentrop-Mołotow z 23 sierpnia 1939. Wniosków u „wnuków” oczywiście to żadnych nie wywołuje i nie wywoła, tak jak i fakt, że ZSRR faktycznie wstąpił do tej wojny 17 września 1939, a przed tym, już 1 września wprowadził obowiązek służby wojskowej dla wszystkich, czym zwiększył liczbę żołnierzy do 5 milionów.

A napadł ZSRR nie na agresora – Niemcy, a na jego wroga - Polskę, pomagając Hitlerowi dobić ją, jednocześnie wzbogacając się terytorialnie, zgodnie dzieląc Polskę. A przecież z Polską był podpisany pakt o nieagresji, jeszcze w 1932 r. (potwierdzony w 1934 i w końcu 1938 r.), ale ZSRR uznał go za „pozbawiony mocy”. I towarzysz Mołotow śle Szulenburgowi telegram z gratulacjami z powodu „wspaniałego zwycięstwa niemieckiego Wehrmachtu”.

28 września ZSRR i III Rzesza podpisują umowę o przyjaźni i wspólnej granicy, która przechodzi na terytorium Polski – pokonaną przez sojuszników i podzieloną przez nich. Anglia, Francja, Australia i Nowa Zelandia wypowiadają wojnę Niemcom.

30 listopada ZSRR napada na Finlandię, za co zostaje zaliczony w poczet agresorów i 14 grudnia wyrzucony z Ligii Narodów.

Co dalej? Dalej Dania i Norwegia, Belgia, Holandia i Luksemburg. Dalej Litwa, Łotwa i Estonia. Dalej Francja. Besarabia i północna Bukowina.

12 listopada 1940 odbyły się sowiecko-niemieckie rozmowy w Berlinie. Na oficjalną propozycję przyłączenia się do hitlerowskiej „Osi” Mołotow ogłasza swoje warunki: aneksja Finlandii i południowej Bukowiny, a także włączenie Rumunii, Bułgarii, Grecji i Jugosławii do strefy sowieckich interesów. Niemcom takie żądania wydały się bezczelnymi i odmówili ich wypełnienia. Wtedy Stalin 25.11.1940 zniwelował swoje warunki do ogłoszenie strefą interesów ZSRR Finlandii i Bułgarii oraz prawa na powstanie wojskowych baz w Turcji. Ale i po tym niemiecka strona nie odpowiedziała na te „złagodzone” warunki i więcej nie proponowała Stalinowi zostać oficjalnym, de iure, sojusznikiem III Rzeszy. W ten sposób sojusznicy zostali wrogami, choć wymiana gospodarcza nie osłabła do 21 czerwca 1941. Potem był 22 czerwca 1941 (napaść Hitlera na ZSRR), a potem, chwała Bogu, 9 maja 1945 (kapitulacja Niemiec – W.). Prawda, był jeszcze i sierpień 1945, ale tego „wnuczęta” nie pamiętają, nie potrzebują tego, mają inny powód do radości i dumy. Chociaż dla przyzwoitego człowieka to powód smutku i bólu, pretekst aby przypomnieć sobie o 27 milionach ludzi, którzy stracili życie na tej przeklętej wojnie, bez wliczenia poległych w „nieprawdziwej wojnie” (minister kultury Rosji Miedziński nazwał ją „nie wojną, a operacją policyjnego charakteru” – W.) od 17 września 1939 do 22 czerwca 1941 r. i bez wliczania przeciągających się strat partyzanckich wojen w „wyzwolonych” krajach (nadbałtyckich, Ukrainy i Kaukazu) do końca lat 40-tych.

Ale oni na to … wstążeczkę zawiązać mogą, „Gieorgijewską”, nawet nie przejmując się wyjaśnieniem, czy ona od św.Gieorgija czy Orderu Chwały*.

Autor: Andriej Słowoochotow http://www.belrussia.ru/page-id-2696.html

(* - aluzja do nowego, ale już powszechnego obyczaju w Rosji demonstrowania pomarańczowo-czarnych wstążek w cześć Zwycięstwa 1945 ZSRR w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej (nazywane są te wstążki Gieorgijewskimi na cześć św.Gieorgija Zwycięzcy i tradycji uhonorowywania bohaterów w przedrewolucyjnej Rosji, ale tak naprawdę są to wstążki Orderu Chwały z II wojny światowej z 1943 r. i Medalu za Zwycięstwo 1945 r. z czego mało kto w Rosji zdaje sobie sprawę – W. ;)

Krzyż św.Gieorgija Zwycięzcy Medal za Zwycięstwo 1945 r.

Z dramatycznego przesłania piosnki-apelu:

„Odkop mnie bracie, ja Wierszynin Sania

Piąty pułk moździerzy, rodem ja z Riazania,

Wiele się naoglądałeś w kinie o żołnierzach wersji

Teraz posłuchaj mnie, och, będzie ciekawiej!”

„Odkop mnie szybciej, błagam od nowa

Ja Morszczannikow Siergiej, rodem spod Pskowa,

Adres mój przekaż do rodzinnej wioski

Osiemnasty kwadrat, czarny lej po bombie”

Dla potwierdzenia trafności powyższego artykułu przypominam znany, ale zapominany dokument :

Przemówienie Stalina na posiedzeniu Biura Politycznego KC WKP(b) 19.08.1939 :

„Kwestia - pokój czy wojna - wstępuje w krytyczną dla nas fazę.

Jeżeli podpiszemy układ o pomocy wzajemnej z Francją i Wielką Brytanią, to Niemcy zrezygnują z (zaatakowania) Polskii zaczną szukać „modus vivendi” z mocarstwami zachodnimi. Wojna będzie odroczona, ale w przyszłości wydarzenia mogą przyjąć niebezpieczny dla ZSRR charakter.

Jeżeli przyjmiemy propozycje Niemiec z podpisaniem paktu o nieagresji, to Niemcy, oczywiście napadną na Polskęi interwencja Francji i Anglii będzie nieodwracalna. Zachodnią Europę ogarną poważne niepokoje i rozruchy.W tych warunkach będziemy mieli dużą szansę zostać z boku konfliktu i mieć nadzieję na korzyste dla nas przystąpienie do wojny.

Doświadczenie ostatnich 20 lat pokazuje, że w czas pokoju nie jest możliwy tak silny komunistyczny ruch, żeby bolszewicka partia była zdolna przejąć władzę. Dyktatura tej partii jest możliwa tylko w rezultacie wielkiej wojny. Dokonaliśmy wyboru i jest on jasny. Powinniśmy przyjąć niemieckie propozycję i grzecznie odesłać angielsko-francuską misję. Pierwszą korzyścią, którą osiągniemy, będzie zniszczenie Polski do samej Warszawy, włączając ukraińską Galicję.

Niemcy dają nam pełną swobodę działań w krajach nadbałtyckich i nie sprzeciwiają się włączeniu Besarabii do ZSRR. Gotowi są nam ustąpić jako strefę wpływu Rumunię, Bułgarię i Węgry.Otwarty pozostaje problem Jugosławii...
Jednocześnie jednak powinniśmy przewidzieć następstwa, wynikające zarówno z ewentualnej klęski Niemiec, jak i z ich ewentualnego zwycięstwa. W wypadku klęski nieuchronnie nastąpi sowietyzacja Niemiec i zostanie utworzony rząd komunistyczny. Nie wolno nam zapominać, że zsowietyzowane Niemcy znajdą się w wielkim niebezpieczeństwie, jeśli owa sowietyzacja będzie następstwem klęski Niemiec w krótkotrwałej wojnie. Anglia i Francja będą jeszcze wystarczająco silne, by opanować Berlin i unicestwić zsowietyzowane Niemcy. A my nie będziemy w sianie przyjść z pomocą naszym bolszewickim towarzyszom w Niemczech.
Tak więc, nasze zadanie polega na tym, by Niemcy były w stanie prowadzić wojnę jak najdłużej, po to. by Anglia i Francja, zmęczone i wyniszczone, nie mogły pokonać zsowietyzowanych Niemiec. ZSRR zachowując stanowisko neutralne i oczekując na sprzyjający moment, będzie udzielać pomocy obecnym Niemcom, zaopatrując je w surowce i produkty. Rozumie się jednak samo przez się, że nasza pomoc nie powinna przekraczać określonych rozmiarów, mogłaby to bowiem zachwiać naszą ekonomiką i osłabić potęgę naszej armii. Jednocześnie musimy prowadzić aktywną propagandę komunistyczną, zwłaszcza w bloku angielsko-francuskim, a przede wszystkim we Francji. Powinniśmy być przygotowani na to, że w tym kraju w okresie wojny partia będzie zmuszona odstąpić od działalności legalnej i zejść do podziemia. Wiemy, że ta robota będzie wymagać wielu ofiar, ale nasi francuscy towarzysze nie będą się wahać, ich zadaniem powinna być przede wszystkim demoralizacja i rozkład armii oraz policji. Jeśli te wstępne zadania zostaną wykonane należycie, bezpieczeństwo radzieckich Niemiec będzie zapewnione, a to z kolei ułatwi sowietyzację Francji. Aby te piany mogły zostać zrealizowane, konieczne jest. by wolna trwala jak najdłużej, i właśnie na to powinny być skierowane wszystkie siły, którymi dysponujemy w Europie Zachodniej i na Bałkanach.
Rozpatrzmy teraz drugą ewentualność, to jest zwycięstwo Niemiec.Niektórzy są zdania, że taka możliwość stanowi dla nas poważne zagrożenie. Jest w tej opinii jakaś cząstka prawdy, ale byłoby błędem sądzić, że owo zagrożenie będzie tak bliskie i tak wielkie, jak niektórzy je sobie wyobrażają. Jeżeli Niemcy odniosą zwycięstwo, wyjdą z wojny zbył wyniszczone, by rozpocząć konflikt zbrojny z ZSRR. w każdym razie w ciągu najbliższych dziesięciu lat.
Główną troską Niemiec będzie pilna obserwacja pokonanych Anglii i Francji, aby zapobiec ich odrodzeniu. Z drugiej strony, zwycięskie Niemcy wejdą w posiadanie olbrzymich terytoriów i przez wiele dziesięcioleci będą zajęte ich eksploatacją i zaprowadzaniem tam niemieckich porządków. Jest rzeczą oczywistą, że Niemcy będą zbyt zajęte gdzie indziej, aby się zwrócić przeciwko nam. Jeszcze jedno będzie działać na rzecz naszego bezpieczeństwa. W pokonanej Francji Komunistyczna Partia Francji zawsze będzie
bardzo silna. Rewolucja komunistyczna nadejdzie nieuchronnie, a my będziemy mogli wykorzystać tę okoliczność, by przyjść z pomocą Francji i uczynić ją naszym sojusznikiem. Później wszystkie narody, które trafią pod „pieczę" zwycięskich Niemiec, również staną się naszymi sojusznikami. Otworzą się przed nami rozległe perspektywy rozszerzenia Rewolucji Światowej.
Towarzysze!W interesie ZSRR - Ojczyzny Mas Pracujących, jest, by wojna wybuchła pomiędzy Rzeszą i kapitalistycznym blokiem angielsko-francuskim. Należy zrobić wszystko, żeby ta wojna ciągnęła się jak najdłużej, po to. by obie strony nawzajem się wyniszczyły. Właśnie dlatego powinniśmy się zgodzić na zawarcie zaproponowanego przez Niemcy paktu, i pracować nad tym. by ta wojna, gdy już zostanie wypowiedziana, trwała jak tylko można najdłużej. Trzeba będzie wzmóc działalność propagandową w krajach walczących, po to. byśmy byli gotowi w momencie, gdy wojna się skończy...

Reakcja Stalina na opublikowanie powyższego przemówienia we francuskiej prasie:

Gazeta „Prawda” 1.12.1939

O KŁAMLIWYM DONIESIENIU AGENCJI HAVAS

Redaktor „Prawdy” zwrócił się do tow.Stalina jak odnosi się tow.Stalin do doniesień agncji Havas o „przemówieniu Stalina”, rzekomo wygłoszonym przez niego na posiedzeniu Biura Politycznego 19 sierpnia, na którym rzekomo przewijała się myśl o tym, że wojna powinna trwać jak najdłużej, aby wyczerpać wojujące strony.

Tow.Stalin przysłał następującą odpowiedź:

„To doniesienie agencji Havas, jak i wiele innych jego doniesień jest kłamstwem. Ja oczywiście nie mogę wiedzieć w którym kabarecie sfabrykowano to kłamstwo. Ale jak by nie kłamali panowie z agencji Havas, oni nie mogą negować, że:

1. nie Niemcy napadły na Francję i Anglię, a Francja i Anglia napadły na Niemcy, wziąwszy na siebie odpowiedzialność za obecną wojnę

2. po rozpoczęciu działań wojennych Niemcy zwróciły się do Francji i Anglii z pokojowymi propozycjami, a ZSRR otwarcie popierał pokojowe propozycje Niemiec, ponieważ uważał on i uważa nadal, że jak najszybszy koniec wojny polepszył by sytuację wszystkich krajów i narodów;

3. kierownictwo Francji i Anglii niegrzecznie odrzuciły pokojowe propozycje Niemiec oraz próby ZSRR jak najszybszego zakończenia wojny.

Takie są fakty. Co mogą im przeciwstawić kabaretowi politycy z agencji Havas?”

STALIN

Opracował, przetłumaczył: Witek

Вторая мировая или Великая Отечественная?

"Достали уже эти советолюбы с делением Второй мировой войны на «нашу и не нашу». Хочется напомнить тем, которые «нашидедывоевали», что Вторая мировая война, это признано всем миром, официально началась с нападения немецких и словацких войск на Польшу 1 сентября 1939 года. До этого, были небольшие «проделки» Алоизыча с Австрией и, после «Мюнхенского сговора», с Чехией. А помнят ли эти «внуки» что именно предшествовало нападению на Польшу? Нет, «внучата», не «Мюнхенский сговор», а заключение торгового соглашения между Германией и СССР от 19 августа и пресловутый «Пакт Молотова-Риббентропа» от 23 августа 1939 года. Мыслей у «внуков» конечно это никаких не вызывает, и не вызовет, как и тот факт, что СССР вступил, фактически, в войну 17 сентября 1939, перед этим, почему-то, 1 сентября введя всеобщую воинскую повинность и доведя численность войск до 5 миллионов человек.

И напал СССР не на агрессора - Германию, а на противника Германии - Польшу, помогая Гитлеру добить её и, заодно, прирастив свои территории, совместно с Германией разделив Польшу «по-братски». А ведь с Польшей у нас, как впрочем и с Германией, был подписан договор о ненападении, ещё в 1932 году, но СССР посчитал его «утратившим силу». А товарищ Молотов шлет Шуленбургу телеграму с поздравлениями по поводу "блестящего успеха германского вермахта". И что же дальше?

28 сентября СССР и Германия подписывают договор о дружбе и границе между собой, которая теперь проходит по территории Польши – завоёванной союзниками и поделившими её. Англия, Франция, а чуть позже Австралия и Новая Зеландия объявили войну Германии.

30 ноября 1939 года СССР нападает на Финляндию, в результате чего СССР включен в состав агрессоров и 14 декабря исключен из Лиги Наций. И что же дальше? А дальше Дания и Норвегия, Бельгия, Нидерланды и Люксембург. Дальше Литва, Латвия и Эстония. Дальше Франция. Дальше Бессарабия и Северная Буковина. Дальше 12 ноября 1940 года на переговорах в Берлине, на предложение официально присоединиться к гитлеровскому "Пакту оси", Молотов озвучивает, в качестве условий вступления, территориальные требования. Среди них аннексия Финляндии и Южной Буковины, а также включения Румынии, Болгарии, Греции и Югославии в сферу советских интересов. Немцам это показалось наглостью и они отказали. Тогда 25 ноября Сталин смягчил свои требования, указав, что условием вступления СССР в Пакт является объявление зоной интересов СССР Финляндии и Болгарии, а также права на создание опорных пунктов в Турции. Но немецкая сторона не ответила на это «мягкое» требование вообще и больше не предлагала СССР стать из фактических юридическим союзником Германии. Так союзники стали врагами, хотя экономические связи не теряли вплоть до 21 июня 1941 года. А дальше было 22 июня 1941 года, а потом, слава Богу, 9 мая 1945 года.

Правда потом был ещё август 1945, но этого «внучата» не помнят, им этого не нужно, у них есть повод для радости и гордости. Хотя для нормального человека это повод для грусти и душевной боли, повод помянуть 27 миллионов жизней унесённых той проклятой войной, это без учёта погибших в «ненастоящей войне» с 17 сентября 1939 по 22 июня 1941, и без учёта продолжавшихся потерь чуть ли не до конца 40-х в партизанских войнах в «освобождённых» странах.

Но им на это… ленточку повязать, «Георгиевскую» , даже не удосужив себя выяснением Георгиевская она или ордена Славы ...

Автор: Андрей Словоохотов http://www.belrussia.ru/page-id-2696.html

Орден Святого Георгия Медаль «За победу в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.»

«Откопай меня, браток, я Вершинин Саня
Пятый миномётный полк, сам я из Рязани
Много ты в кино видал о солдатах версий
Щас послушаешь мою, эх, будет интересней»

«Откопай меня скорей, умоляю снова
Я Моршанников Сергей, родом из-под Пскова
Адресок мой передай в родную сторонку
Восемнадцатый квадрат, чёрная воронка»

В поддержку статьи напоминаем известную речь:

Сталин на заседании политбюро ЦК ВКП(б) 19 августа 1939 г.

“Вопрос мира или войны вступает в критическую для нас фазу. Если мы заключим договор о взаимопомощи с Францией и Великобританией, Германия откажется от Польши и станет искать “модус вивенди” с западными державами. Война будет предотвращена, но в дальнейшем события могут принять опасный характер для СССР. Если мы примем предложение Германии о заключении с ней пакта о ненападении, она, конечно, нападет на Польшу, и вмешательство Франции и Англии в эту войну станет неизбежным. Западная Европа будет подвергнута серьезным волнениям и беспорядкам. В этих условиях у нас будет много шансов остаться в стороне от конфликта, и мы сможем надеяться на наше выгодное вступление в войну.
Опыт двадцати последних лет показывает, что в мирное время невозможно иметь в Европе коммунистическое движение, сильное до такой степени, чтобы большевистская партия смогла бы захватить власть. Диктатура этой партии становится возможной только в результате большой войны. Мы сделаем свой выбор, и он ясен. Мы должны принять немецкое предложение и вежливо отослать обратно англо-французскую миссию. Первым преимуществом, которое мы извлечем, будет уничтожение Польши до самых подступов к Варшаве, включая украинскую Галицию.
Германия предоставляет нам полную свободу действий в прибалтийских странах и не возражает по поводу возвращения Бессарабии СССР. Она готова уступить нам в качестве зоны влияния Румынию, Болгарию и Венгрию.Остается открытым вопрос, связанный с Югославией... В то же время мы должны предвидеть последствия, которые будут вытекать как из поражения, так и из победы Германии. В случае ее поражения неизбежно произойдет советизация Германии и будет создано коммунистическое правительство. Мы не должны забывать, что советизированная Германия окажется перед большой опасностью, если эта советизация явится последствием поражения Германии в скоротечной войне. Англия и Франция будут еще достаточно сильны, чтобы захватить Берлин и уничтожить советскую Германию. А мы не будем в состоянии прийти на помощь нашим большевистским товарищам в Германии.
Таким образом, наша задача заключается в том, чтобы Германия смогла вести войну как можно дольше, с целью, чтобы уставшие и до такой степени изнуренные Англия и Франция были бы не в состоянии разгромить советизированную Германию. Придерживаясь позиции нейтралитета и ожидая своего часа, СССР будет оказывать помощь нынешней Германии, снабжая ее сырьем и продовольственными товарами. Но само собой разумеется, наша помощь не должна превышать определенных размеров для того, чтобы не подрывать нашу экономику и не ослаблять мощь нашей аомии.
В то же самое время мы должны вести активную коммунистическую пропаганду, особенно в англо-французском блоке и преимущественно во Франции. Мы должны быть готовы к тому, что в этой стране в военное время партия будет вынуждена отказаться от легальной деятельности и уйти в подполье. Мы знаем, что эта работа потребует многих жертв, но наши французские товарищи не будут сомневаться. Их задачами в первую очередь будут разложение и деморализация армии и полиции. Если эта подготовительная работа будет выполнена в надлежащей форме, безопасность советской Германии будет обеспечена, а это будет способствовать советизации Франции.
Рассмотрим теперь второе предположение, т.е. победу Германии. Некоторые придерживаются мнения, что эта возможность представляет для нас серьезную опасность. Доля правды в этом утверждении есть, но было бы ошибочно думать, что эта опасность будет так близка и так велика, как некоторые ее представляют. Если Германия одержит победу, она выйдет из войны слишком истощенной, чтобы начать вооруженный конфликт с СССР по крайней мере в течение десяти лет.
Ее основной заботой будет наблюдение за побежденными Англией и Францией с целью помешать их восстановлению. С другой стороны, победоносная Германия будет располагать огромными территориями, и в течение многих десятилетий она будет занята их “эксплуатацией” и установлением там германских порядков. Очевидно, что Германия будет очень занята в другом месте, чтобы повернуться против нас. Есть и еще одна вещь, которая послужит укреплению нашей безопасности. В побежденной Франции компартия всегда будет очень сильной. Коммунистическая революция неизбежно произойдет, и мы сможем использовать это обстоятельство для того, чтобы прийти на помощь Франции и сделать ее нашим союзником. Позже все народы, попавшие под “защиту” победоносной Германии, также станут нашими союзниками. У нас будет широкое поле деятельности для развития мировой революции.
Товарищи! В интересах СССР - Родины трудящихся, чтобы война разразилась между рейхом и капиталистическим англо-французским блоком. Нужно сделать все, чтобы эта война длилась как можно дольше в целях изнурения двух сторон. Именно по этой причине мы должны согласиться на заключение пакта, предложенного Германией, и работать над тем, чтобы эта война, объявленная однажды, продлилась максимальное количество времени. Надо будет усилить пропагандистскую работу в воюющих странах для того, чтобы быть готовыми к тому времени, когда война закончится... ”