Odpychanie grawitacyjne - zakończenie

11E

Zakończenie - przykłady

Przykłady zjawisk (faktów obserwacyjnych), w których (zgodnie z moimi fantazjami) decydującą rolę odgrywa odpychanie grawitacyjne.

    Przedstawiona tu koncepcja pozwala na koherentne modelowanie kosmogonii galaktyk: jak uformowały się z kwazarów, czym własciwie sa kwazary; jaki jest me-chanizm dalekich erupcji materii (Jety). Dzisiaj wyjaśnianie (Jetów) bazujące na czarnych dziurach jest bardzo bałamutne (jeśli wykazać odrobinę krytycyzmu wobec doniesień i opisów, od których roi się w literaturze). Wyjaśnia też, co jest przyczyną zróżnicowania galaktyk pod względem budowy (kształtu). Przy okazji dowiedzieć się można skąd na prawdę biorą się pierwiastki ciężkie. Z supernowych? To dosyć bałamutne. "Z supernowych" – to dziś (automatycznie) dla wszystkich oczywiste, bez najmniejszych oznak zawahania, do tego stopnia, że wszelkie wątpliwości zbywane są uśmiechem politowania. A ogromnych rozmiarów galaktyczne dymy o masie milionów supernowych, zawierające materię mineralną? To "opcja na przyszłość". Planuję poświęcić temu jeden z artykułów (w niedalekiej przyszłości).

   Pulsacje obiektów i oscylujący Wszechświat. Pulsowanie (dzięki odpychaniu grawitacyjnemu) jądra Galaktyki powoduje cykliczne zmiany natężenia pola grawitacyjnego w całej Galaktyce.Uwaga! W przypadku nieistnienia deficytu masy (nawet gdyby możliwe były pulsacje objętościowe gwiazd lub jąder galaktyk), wobec niezmienności ich masy, zmiany natężenia pola grawitacyjnego w ich otoczeniu, nie miałyby miejsca.To daje nam możliwość sprawdzenia słuszności całej koncepcji. Powinniśmy zaobserwować określone efekty w pobliżu cefeid, na przykład ruchy materii otaczającej je, "wężykowe" ruchy planet, ruchy zsynchronizowane z pulsacjami danej gwiazdy.

    Znany jest (z paleontologii) cykl 26 milionów lat istotnych zmian ekologicznych, które powodowały masowe wymieranie licznych gatunków. Bazując na tym i biorąc pod uwagę przybliżoną masę jądra Galaktyki w stosunku do masy Wszechświata, przy założeniu proporcjonalności okresu pulsacji do masy, można oszacować (to już daleko posunięta fantazja, choć być może jest w tym jakieś źdźbło prawdy), okres pulsacji Wszechświata na 26*10^19. Oczywiście tutaj fakt zachodzenia pulsacji bezpośrednio uwarunkowany jest grawitacyjnie.

    Jaki jest mechanizm pulsacji gwiazd? A zjawisko "quasi", dotyczące gwiazd neutronowych i promieniowania dysków akrecyjnych? Czy ktoś to już wyjaśnił w sposób koherentny bez mnożenia bytów ponad potrzebę? Odpychanie grawitacyjne załatwia sprawę od ręki. A cefeidy? Tam ma miejsce rezonans. Okres pulsacji cefeidy jakoś wiąże się z jej masą, stanowiącą określony ułamek masy Wszechświata. Załóżmy, że jądro pewnej gwiazdy, o masie 10^30kg, czyli dwukrotnie mniejszej niż masa Słońca (masa jądra dużej gwiazdy), pulsuje z okresem jednego dnia. To dość wiarygodne oszacowanie. Przyjmijmy, że masa Wszechświata wynosi ok.:10^53kg (na temat masy Wszechświata będzie mowa w następnych notkach). Stosunek tych mas wynosi: 10^23. Tyle razy większa jest masa Wszechświata od masy jądra tej gwiazdy. Jeśli pomnożymy tę liczbę przez okres pulsacji gwiazdy (jeden dzień), otrzymamy hipotetyczny okres pulsacji Wszechświata: 10^23/365 = 27,4*10^19lat (dzielimy przez 365, gdyż dzień jest taką częścią roku). Otrzymaliśmy wynik zbliżony do do otrzymanego w odniesieniu do jądra galaktyki.

 Przypadek? Z całą pewnością. To tak na zakończenie, dla dobrego nastroju.

PS. Masa Wszechświata? Jak to strawić? O tym w następnych notkach.