O Hydrze i innych potworach

Jak skutecznie przejąć WAADZĘ? 

Po pierwsze – trzeba uzyskać kontrolę nad jej organami. Aby to osiągnąć należy (w systemach demokratycznych) zdecydowanie wygrać wybory. Można to osiągnąć wykorzystując sztuczki „matematyczne” (np. regułę d`Hondta), stosując agresywną propagandę oraz inne metody łącznie z balansowaniem na granicy fałszerstwa (jak co to krzycz: „to nie moja ręka”).

Sporo pomóc mogą być też wydarzenia – pożary, katastrofy, groźba inwazji itp. 

   Celem powinno być zdobycie pełnej kontroli nad wszystkimi ważnymi filarami WAADZY – łącznie z kontrolnymi. Umożliwia to „demokratyczne” wprowadzanie pod pozorem „koniecznej reformy” odpowiednio skonstruowanego prawa, co zapewnia skuteczne hamowanie opozycyjnych tendencji. Jeśli to się uda – zawsze można podnosić zarzuty „działanie wbrew obowiązującemu prawu”. Taką metodę zastosowano za na szczęście minionych czasów PRL. 

   W obecnym ustroju Polski konieczna jest kontrola nad Sejmem i Senatem, urzędem Prezydenta oraz Sądami i Trybunałami. Do takiego stanu udało się doprowadzić PiSowi podczas pierwszej kadencji, podczas drugiej PiS utracił większość w Senacie, który mógł jednak niewiele – w praktyce tylko skutecznie opóźniać wchodzenie w życie praw „przepychanych” (niekiedy wręcz pod osłoną nocy) przez Sejm. Umożliwiło to PiSowi kontynuację większości reform – a w szczególności reformy sądownictwa i zdobycie pełnej kontroli nad Trybunałem Konstytucyjnym. Nie wszystko poszło jednak gładko – nie udało się przejęcie kontroli nad NIK.

    Pomimo działań mających na celu konsolidację elektoratu (propaganda w TVP, kontynuowanie obchodów „miesięcznic”) decyzja wyborców pozbawiła PiS większości w Sejmie i władzę przejęła koalicja.

    Wobec dokonanych przez PiS istotnych zmian w organizacji państwa musiało dojść do konfliktu, który osobiście przypomina mi czasy I Solidarności z lat 1980/81, którą również usiłowano powstrzymać lub przynajmniej ograniczyć wykorzystując prawa wprowadzone przez PRL. Nie udało się tego zrobić metodami pokojowymi ówczesna władza sięgnęła więc po metody siłowe (mam oczywiście na myśli stan wojenny). 

    Obecnie sytuacja jest inna. Społeczeństwo (z wielu powodów) nie ma dziś możliwości skutecznego zmobilizowania kilku milionów działaczy – mamy za to do czynienia z walką przywódców różnych „stad” wspieranych przez ich zdeklarowanych "fanów".

    Odbywa się ona na różnych polach i różnymi metodami – od siłowych (przejęcie mediów), aż po propagandowe. Pan Prezydent ostatnio zaproponował wprowadzenie pojęcia „komunistycznej hydry” sugerując tym samym przyprowadzenie lustracji co najmniej do trzeciego pokolenia (dziadków już dawno lustrowano!). To, że temperatura dyskusji w mediach społecznościowych podnoszona skutecznie przez publiczne wypowiedzi przywódców „stad” niebezpiecznie rośnie można jeszcze jakoś przeżyć, ale gdy różne strony podważają właściwość Sądów i Trybunałów prowadzi w wprost do sytuacji w „której jedna część Policji zaaresztowała drugą” (© St. Lem „Kongres futurologiczny), z czym zresztą już mieliśmy do czynienia w Pałacu Prezydenckim. Co gorsza sprawy wewnętrzne są „wywlekane” na zewnątrz czemu sprzyjają nieodpowiedzialne wypowiedzi oraz gesty pod adresem przywódcy sojuszniczego mocarstwa oraz wyrażane (przez drugą stronę) otwarte nadzieje na jego wsparcie. 

Komentarz może być tylko jeden „Źle się dzieje w Państwie Polskim”