Możliwe,że Big Bang[ Wielki Wybuch] , jako hipoteza kosmologiczna pojawienia się naszego wszechświata [hipoteza, która prawem inercji kulturowej przybrała postać paradygmatu],łącznie z jej przybudówką ad hoc, zwaną teorią inflacji kosmicznej,przejdzie do historii kosmologii.
A stanie się to dzięki obecności w nauce światowej, prawdziwego talentu badawczego, oraz intelektualnego, w osobie pani dr Anny Ijjas (Amerykanka,pochodzenia węgierskiego).
foto: ISSR
Anna Ijjas jest specjalistką w dziedzinie kosmologii teoretycznej.W roku 2009. uzyskała licencjat na Uniwersytecie w Monachium, doktorat z filozofii fizyki tamże w 2010 roku,a doktorat z fizyki w 2014 r. w Max Planck Institute for Gravtational Physics.W 2012 roku była stypendystką w Centrum Astrofizyki na Harvard University, w 2014-16 r. stypendystką w Princeton Center for Theoretical Science at Princeton University.Aktualnie pracuje w Center for Theoretical Physics – Columbia University in the City of New York na stanowisku Associate Research Scientist.
Mimo nie długiego stażu zawodowego i młodego wieku, Anna Ijjas ma imponujacy dorobek twórczy[w zespole i samodzielny].Jej książkę poświęconą problemowi nauki i wiary[5] w kontekście QM , analizuję już dłuższy czas, podziwiając subtelny nastrój obiektywizmu i mam nadzieję napisać o niej na salonie24.
Jednak trzonem jej dokonań badawczych jest anamorficzna kosmologia,w ramach której nie ma: Big Bangu,jako początku przestrzeni i czasu,ani obłędnie nagłej inflacji przestrzeni narodzonego wszechświata, ani wiecznej inflacji w multiświecie, a i sama ekspansja aktualna przestrzeni kosmicznej, została (w pewnym sensie ) zdetronizowana.
W anamorficznej kosmologii Anny Ijjas [powstałej w fazie początkowej pod patronatem naukowym prof.Paula Steinhardta [1]] wszechświat nasz podlega cyklicznym fazom ekspansji (Big Bang) i skurczu(Big Cranch).Cykliczność tych faz wynika z tego,że skurcz nie kończy się osobliwością ,lecz przed nią następuje odbicie,odskok(Big Bounce)i ponownie rozpoczyna się ekspansja czasoprzestrzeni, oraz ewolucja materii.
Zjawisko Big Bounce uzyskuje się teoretycznie przez zszycie równań pętlowej kwantowej grawitacji z równaniem ogólnej teorii względności Einsteina(rozszerzonej) z jednoczesnym wykorzystaniem niezmienniczości [symetrii]konformalnej'.Niezmienniczość ta polega na tym,że gdy gęstość zbliża się do nieskończoności, to struktura takiego wszechświata nie zależy od skali: prawa fizyki globalne są takie same, jak prawa fizyki działające w przestrzeni w skali Plancka.Powyższe skutkuje pojawieniem się kwantowych sił odpychania[2],[3].
No dobrze,ale kiedy ekspansja zanika,ustępując miejsca skurczowi? Odpowiedź Ijjas i Steinhardta jest zaskakująca: jednocześnie jest ekspansja i skurcz !
Przecież termin "anamorficzny" [używany w teorii sztuki lub filmu] polega na tym , że dany obraz można interpretować na dwa sposoby, w zależności od punktu obserwacyjnego.
W anamorficznej kosmologii to, czy postrzegamy wszechświat jako kurczący się lub rozszerzający [z jednoczesnym wygładzanem i spłaszczaniem], zależy od tego, co dzieje się z jednostką miary [teoria cechowania H.Weyla].
Do pomiaru odległości między dwoma punktami możemy użyć długości fali Comptona cząstki [np.elektronu],lub długość Plancka [której wartość tworzą wartości :stałej grawitacji,stałej Plancka i predkości światław próżni].Wogólnej teorii względności A.E. obie jednostki miary długosci są stałe,pomiar więc skurczu lub ekspansji daje taki sam wynik.
Tymczasem w kombinacji teorii kwantowej grawitacji i i rozszerzonej OTW Einsteina autorstwa Ijjas-Steinhardt, jedna jednostaka długosci zmienia się w czasie w stosunku do drugiej.W tym samym wiec czasie rejestrujemy skurcz przestrzeni-względem długości fali Comptona, przyjętej za jednostkę miary długości, oraz ekspansję przestrzeni -względem jednostki miary długości zwanej długością Plancka.
Tak więc według Anny Ijjas, widziany wszechświat może być w okresie między dwoma kolejnymi odbiciami/odskokami.Anna, to brylant współczesnej kosmologii teoretycznej.Połączenie filozofii z fizyką, to wyjatkowy fundament dla kosmologii,doskonała praktyczna orientacja we współczesnych formalizmach matematyki, biegła znajomość sześciu jezyków obcych,aktywna obecność w światowych centrach astrofizycznych, to parametry, które zapowiadają nowe obrazy dziejów wszechświata,naszego domu.
Literatura
[1]Anna Ijjas, Paul J. Steinhardt,The anamorphic universe, arXiv:1507.03875v2 [astro-ph.CO]
[2] Anna Ijjas,Cyclic completion of the anamorphic universe 8.09.2017, arXiv:1610.02752v2
[3]Anna Iijas,Space-time slicing in Horndeski theories and its implications for non-singular bouncing solutions, arXiv: 1710.05990v2 [gr-qc] 27 Jan 2018
[4]S.Gielen et al. Perfect Quantum Cosmological Bounce, Physical Review Letters (2016). DOI: 10.1103 / PhysRevLett.117.021301
[5] A. Ijjas. Der Alte mit dem Wuerfel. Ein Beitrag zur Metaphysik der Quantenmechanik,Goetingen,Vandenhoeck & Ruprecht 2011, pp. 223
No modern scientist comes close to Einstein's moral as well as scientific stature (John Horgan)
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Technologie
