Przyroda w obcęgach równań

Pewien salonowy fizyk błysnął taką sentencją:

 “ciało nie musi się przejmować średnią geometryczną, podlega równaniom ruchu bez dydaktycznych uproszczeń. “

 Komentarz zacznę od uderzenia w ciało/a.

Są ciała , które muszą się przejmować średnimi [arytmetycznymi, geometrycznymi, lub nawet harmonicznymi],gdyż w przeciwnym razie ich los staje się żałosny. Uczynię wzmiankę , że na ogół są to ciała dające poznającemu je – spore przyjemności.

Załóżmy [ze względów praktycznych] , że fizyka takich ciał nie czyni przedmiotem swych badań.

No to co, z pozostałymi? Bloger jako fizyk stwierdza , że podlegają równaniom ruchu bez dydaktycznych uproszczeń. Już dawno nie czytałem tak fałszywego zdania w obrębie fizyki.

Ruch ciał jest zjawiskiem badanym i opisywanym przez człowieka nawet w czasach ,kiedy równania ruchu nikomu nie były znane.

Czy mogę tym samym powiedzieć ,że w tamtych czasach wiedza o ruchu była zbiorem niedorzecznych uproszczeń?

Arystoteles w swojej “Fizyce” [1] trzy-czwarte tekstu całego dzieła poświęcił [ponad dwa tysiące lat temu] analizie zjawiska ruchu ,w której nie użył ani razu jakiegokolwiek równania , zachowując jednocześnie taką ścisłość opisu tego zjawiska, jakiej trudno doświadczyć w wypowiedziach wielu osób z tytułem “doktora nauk”.

Albowiem ścisłość rozumowania/dowodzenia nie jest li tylko przywilejem matematyki ,a nawet więcej: są rejony badań, gdzie matematyka nie daje żadnej ścisłości i powoduje likwidację obiektu badanego [2].

Oczywiste, że równania ruchu wprowadzone do fizyki przez Izaaka Newtona odsłoniły nowe warstwy fenomenu “ruch” w sensie fizyki, warstwy nawet nie przeczuwane przez Arystotelesa , a także uproszczenia i błędy w jego teorii ruchu.

Jednak fizyka nie zatrzymała się na równaniach ruch Newtona. Odkryty w XX wieku mikroświat zmusił nas do rewizji naszej wiedzy o przestrzeni,, o siłach i energii. Obiekty kwantowe w pewnych warunkach okazują dynamikę ,która nie podlega osnowie mechaniki Newtona, to znaczy: przyczynowości i ogólniej-determinizmowi.

W zdaniu blogera zacytowanym przeze mnie na początku wpisu jest ukryta fałszywa zarówno epistemologia, jak i ontologia. Zdanie to sugeruje ,że przyroda w swych przejawach podlega i spełnia ściśle równania wymyślone i stosowane przez człowieka.

Najwyraźniej bloger ów nie zna rozdziału II ,str.20- 26 przepięknego dziełka Wojciecha Kopczy ńskiego i Andrzeja Trautmana [3].I szkoda.

Równania ruchu mechaniki klasycznej [I.Newtona] są cenną próbą zrozumienia i opisu zjawisk ruchu ciał i jako takie są przybliżeniem i uproszczeniem tych zasad i praw ,jakie wyłania z siebie i dla siebie przyroda i jakie być może my poznamy zawsze - w uproszczeniu.

Literatura

[1] .Arystoteles,Dzieła wszystkie , tom 2,PWN,Warszawa,1990,str .64-203

[2] R.Penrose, Droga do rzeczywistości,Wyd..Prószyński i S-ka,Warszawa,2007,str 7-24

[3] W.Kopczyński,A.Trautman,czasoprzestrzeń i grawitacja,PWN,warszawa,1981