NARODZINY, CZYLI OFIARA BOGA

Ja, Józef szedłem i nie szedłem.

I podniosłem oczy na firmament, i zobaczyłem, że stanął, i spojrzałem w powietrze, i ujrzałem, że jest pełne zdumienia, i ptactwo niebios zakrzepło w locie.

I skierowałem oczy na ziemię, i ujrzałem misę leżącą, i robotników spoczywających przy posiłku, i ręce ich były w misie.

I ci , którzy gryźli pokarm, nie gryźli go i ci, którzy go nabierali, nie podnosili rąk i ci ,którzy nieśli do ust, nie donieśli, ale wszyscy mieli oblicza wzniesione i patrzyli w górę.

I ujrzałem jak pędzono owce, i stanęły owce, i podniósł pasterz rękę, aby je uderzyć, i zamarła ręka wzniesiona do góry.

I zwróciłem oczy na prąd rzeki, i ujrzałem kozły, które przytknęły pyski do wody i nie piły.

I wszystko pobudzone nagle, podjęło znowu swój bieg.

Informacja:

Jest to słynna wizja Józefa, jeden z najpiękniejszych fragmentów literatury starochrześcijańskiej, obecny w Protoewangelii Jakuba, apokryfie Nowego testamentu pochodzącego prawdopodobnie z II wieku po narodzeniu Chrystusa.

Motyw bezruchu, znieruchomienia wszechświata, w chwilach dokonywania ofiary znany był już w świecie antycznym. W midraszach żydowskich: przyroda zamarła, gdy Bóg nadawał Mojżeszowi przykazania i w tekstach buddyjskich: w czasie narodzenia Buddy.

Tekst pochodzi z :

Apokryfy Nowego Testamentu, pod red.ks.M.Starowiejskiego,

Tom I,Lublin,1986, str.199-200

Przyjaciołom w sieci, Gościom bloga, Gospodarzom Salonu 24 ,

życzę

wszelkich błogosławieństw płynących z narodzin Chrystusa.