A kto by ich zliczył , lub zapamiętał.
Ja –myśląc o losach przyszłych STW - to nawet specjalnego stroju żałobnego nie chowam do kufra , i nie przysypuję naftaliną , lecz trzymam w pogotowiu ,w podręcznej szafie w przedpokoju.
Sam ,tutaj , na salonie 24 w minione pięć lat opisałem kilka pogrzebów teorii względności Alberta Einsteina [ 1 ], [ 2 ] , a tych którzy tę teorię tutaj na salonie, zakopywali głęboko pod ziemią jako nieprawdziwą , nieważną i bezsensowną , sadzili kwiatki szyderstw i triumfu na jej grobie – nie zliczysz.
Jeden ubywa – to dwóch przybywa.
A teraz mają jadło znakomite , przyrządzone przez dowcipnych i sprytnych “cernowców” pod wodzą włoskiego fizyka Antonio Ereditato ,chociaż w tym kilkudziesięcioosobowym zespole tyle samo jest Japończyków co Włochów [ 3 ].
No bo, po pierwsze.
Uzyskano strumień neutrino w laboratorium CERN [pochodziły z wiązki CNGS -CERN Neutrinos to Gran Sasso], ,na granicy szwajcarsko-francuskiej, w pobliżu Genewy w ten sposób.
Najpierw wyprodukowali protony i ich przyspieszyli w akceleratorze Super Proton Synchrotron (SPS),a następnie skierowali je na tarczę zbudowaną z grafitu, gdzie na skutek zderzeń powstały piony i kaony. Te cząstki elementarne skierowali przy pomocy magnesów w długi [0o. 1 km] kanał, w którym rozpadły się one do mionów i neutrin mionowych.
Powstanie neutrin mionowych nastąpiło w
określonym momencie czasowym, obarczonym jednak błędem pomiarowym.
Po drugie.
Jakaś część tego strumienia [określona tylko statystycznie] pognała do Włoch
i trafiła do detektora OPERA, o masie 1.8 kilotony, znajdującego się w odległości 730 km od CERN[454 mile], w podziemnym laboratorium LNGS (Laboratori Nazionali del Gran Sasso)
i detektor zarejestrował ich przybycie, również w pewnym przedziale błędów pomiarowych.
Po trzecie.
Odległość pomiędzy ośrodkami była na bieżąco monitorowana za pomocą systemu GPS i wyniki pomiarów są dokładne, a przedział błędów systematycznych jest dość dobrze określony.
Gorzej przedstawia się pomiar czasu, a właściwie na poziomie pojedynczego neutrina go nie było.
Protony bowiem dolatują do tarczy pakietami, i każdy pakiet może przyczynić się do powstania neutrina, toteż ustala się rozkład czasowy pakietu protonów i porównuje się z analogicznym rozkładem w detektorze OPERA dla neutrin przy założeniu ,że przelot odbywał się z prędkością światła.
I w ten sposób można wyznaczyć odstępstwa od tej wartości.
Analiza wyników eksperymentu CNGS [1]
Zarejestrowano 16111 przypadków detekcji neutrin w latach 2009, 2010 i 2011.W wyniku analiz porównawczych rozkładów w źródle i w detektorze określono wielkość
(v-c)/c
i wyniosła ona
2.48*10^-5
co oznacza, że zmierzona wartość "v" jest większa niż prędkość światła w próżni 2/1000 % wartości “c”, i jeśli uznać wynik za poprawny, to neutrina przybyły o 60 ns wcześniej do detektora OPERA niż analogiczny sygnał świetlny.
W obrębie fizyki eksperymentalnej, jest to bardzo ciekawe wydarzenie. I z tego powodu ,musi być zweryfikowane przez inne laboratoria fizyki neutrino, a takie są – poza CERN – jeszcze dwa.
Takie oto.
I.
Fermilab [pod Chicago],projekt MINOS, wytwarza sztuczną wiązkę neutrin, a dwa detektory rejestrują ją : jeden w Fermilabie ,a drugi w kopalni Soudan w Minnesocie.
II.
Laboratorium KEK w Japonii [w pobliżu Tokio], wytwarza sztuczną wiązkę neutrin, a detektor SuperKamiokande [ miejscowość Kamioka, oddalona od Kek o ok.250 km] ją rejestruje.
Czy te ośrodki badawcze będą mogły się podjąć weryfikacji eksperymentu CERN , to wątpliwe , gdyż mają własne długofalowe programy badań nad własnościami neutrin ,a szczególnie neutrin słonecznych.
Trzeba bowiem wiedzieć , że fizyka neutrin to bardzo młoda dziedzina ,d opiero w 2006 roku odkryto zjawisko przemiany jednego rodzaju neutrina w drugi rodzaj [ oscylacje neutrin słonecznych] , pomiary masy neutrin wszystkich trzech rodzajów [elektronowe, mionowe i tauonowe] są nadal prowadzone, gdyż dotychczasowe wyniki są kontrowersyjne i tym samym eksperyment OPERA wymaga- moim zdaniem – nie tyle weryfikacji eksperymentalnej, ile bardzo wnikliwej analizy interpretacji danych.
Innym zagadnieniem jest to , wokół którego natychmiast pojawił się potężny szum medialny ,a które brzmiało:
Odkrycie prędkości neutrin większej od prędkości światła w próżni powoduje upadek Szczególnej Teorii Względności Alberta Einsteina.
Trudno jest oczekiwać ,b y w ujęciu popularnym [w sieci, w papierowym wydaniu newsa], jakiś autor przedstawił rzeczową argumentację w tym miejscu, jednak zastanawiające jest to, że ich autorami byli także fizycy laboratoryjni.
W dawnych czasach [ początek XX wieku] tacy fizycy laboratoryjni [eksperymentatorzy] jak: Roentgen, Crooks, Rutherford , Sommerfeld , Uhlenbeck,Wien, itp. byli bardzo ostrożni z formułowaniem –na podstawie swoich odkryć – postulatów dotyczących zmiany struktury fizyki, mieli bowiem głębsze wykształcenie w dziedzinie metodologii i filozofii fizyki, od dzisiejszych fizyków laboratoryjnych.
Lepiej rozumieli ducha fizyki.
Dzisiejsi to bardzo dobre “rzemiechy” i nic poza tym : przypuszczam , że nawet nie wiedzą czym jest metodologia fizyki.
Co to bowiem znaczy, że STW upadnie?
Stanie się fałszywa?
A co to znaczy : “teoria fałszywa”? lub – “teoria prawdziwa”?
Co to znaczy : zdanie/sąd prawdziwy lub fałszywy ,to wszyscy wiemy.
Czy teoria fizyki [dowolna ] jest jednym zdaniem?
Jeśli ktoś uważa ,że następujące zdanie :
“Światło jest falą elektromagnetyczną”
jest teorią natury światła , to daje dowód , iż nie zna fizyki.
To zdanie można nazwać hipotezą , ale nie teorią fizyki.
Teoria fizyczna jest układem logicznym pewnego zbioru zdań ,który to układ musi spełniać co najmniej dwa warunki:
- być wewnętrznie nie sprzecznym
- pewna część zdań[twierdzeń] z tego zbioru musi mieć tzw. referenty empiryczne, czyli być w sposób nie budzący wątpliwości zweryfikowana doświadczalnie przez niezależne od siebie pomiary [ 4 ].
Logika formalna rozstrzyga prawdziwość/fałszywość pojedynczego zdania/sądu , a nie zbioru zdań.
Wobec tego twierdzenie:
ta oto teoria fizyki jest prawdziwa [lub fałszywa]
jest bezsensowne z punktu widzenia logiki.
Można jedynie mówić o jakiejś teorii fizyki ,ż e jest cenniejszym operatorem poznania przyrody [ gdy dużo jej zdań ma potwierdzenie empiryczne] , lub mniej cennym operatorem poznania [ gdy mało zdań jest potwierdzonych empirycznie].
Nieprawdziwość jednego zdania [ twierdzenia] z układu zwanego teorią fizyczną, nie musi oznaczać upadku, lub odrzucenia danej teorii naukowej.
Funkcjonowanie danej teorii w fizyce ,nie zależy od tzw. eksperimentum crucis.
Zjawisko fotoelektryczne jest sprzeczne z teorią falową światła , ale nikt tej teorii nie wyrzuca z podręczników.
Jest jeszcze drugie stanowisko metodologiczne wobec funkcjonowania teorii w fizyce.
Dotyczy ono relacji między różnymi teoriami które pojawiają się w ewolucji czasowej fizyki, a także relacji między różnymi teoriami istniejącymi jednocześnie w obrębie fizyki.
Wiadomo na przykład , że STW staje się mechaniką Galileusza-Newtona , gdy prędkości ciał są bardzo małe w porównaniu z prędkością światła w próżni. Formalnie ,odpowiada do zabiegowi :
V/c dąży do zera, lub c dąży do nieskończoności.
Inaczej:
każda teoria fizyczna ma swój zakres stosowalności, a między różnymi teoriami fizycznymi mogą zachodzić relacje korespondencji.
Teoria elektronowa przewodnictwa metali Lorentza-Drudego funkcjonuje dobrze we współczesnej elektrotechnice , i nikt nie wątpi np. w prawdziwość prawa Ohma.
Jeśli jednak gęstość prądu elektrycznego wynosi np.100 elektronów [ lub mniej ] w czasie 1 sekundy przez 1m^2 przekroju poprzecznego materiału przewodzącego, to zastosowanie prawa Ohma jest błędem i trzeba wyciągnąć kwantową teorię przewodnictwa i operować równaniem Schroedingera.
Ale jednak nikt nie powinien krzyczeć:” prawo Ohma na śmietnik !”, chyba ,że zachowuje się kabaretowo.
Jeśli się powiedzie pozytywne potwierdzenie odkrycia wieloosobowego zespołu CERN , to tym samym będzie można powiedzieć , że odkryto warstwę rzeczywistości [ świat neutrin ], w której STW nie funkcjonuje w całej rozciągłości i nie wykluczone , że znajdą się fizycy-teoretycy ,którzy ją jakoś zmodyfikują , lub nie.
Jeśli “ nie “ , to wtedy będzie “czekanie na Godota” , a to czekanie już się zaczęło od wykrycia zjawisk: “splątania kwantowego” [5] , oraz zjawiska zależności prędkości promieniowania gamma [czyli fal ExB] od ich energii [ mowa jest o ultra wysokiej energii gamma kosmicznego pochodzenia] [6].
Mamy już więc trzy zjawiska [ trzecie to ostatnie cernowsko-włoskie] , które sugerują istnienie nieznanej dotąd warstwy rzeczywistości, do opisu której –być może- potrzebna jest nowa wersja STW.
Wołanie jednak [a słyszałem je także na salonie 24] , że odkrycie w CERN-ie powoduje nieważność słynnej formuły, symbolu technologii XX wieku:
E = m*c^2
jest po prostu niedorzecznością.
Istnieją trzy historyczne ,różne dowody prawdziwości tej formuły z lat :1905,1935 i 1952 autorstwa samego Einsteina.
Sformułujmy pytanie :
czy w tych trzech dowodach, informacja o wartości prędkości obiektu o masie m , by nie przekraczała prędkości światła w próżni - warunkuje strukturę dowodu formuły Einsteina?
Czy formuła
E = m*c^2
zależy od istnienia górnej granicy prędkości obiektów przyrodzie ?
Jeśli tak, to odkrycie zespołu CERN-owskiego [ potwierdzone przez innych ] rzeczywiście podważa w sposób formalny prawdziwość tej formuły.
Sęk w tym ,że formalny dowód wzoru Einsteina na równoważność masy i energii w żadnym momencie nie zależy od tego.
Napiszę silniej:
W STW nie ma takiego ogólnego twierdzenia, że w przyrodzie nie może występować prędkość większa od c.
Jest natomiast twierdzenie [ zgodne z dotychczasowymi eksperymentami ] ,że prędkość światła w próżni nie zależy od stanu kinematycznego obserwatora , który tę prędkość wyznacza.
Innymi słowy twierdzimy że prędkość światła nie jest względna, nie dodaje się ,ani nie odejmuje od prędkości inercjalnego obserwatora.
Tylko doświadczalne naruszenie właśnie tego twierdzenia, może spowodować konieczność przebudowy struktury STW .
Literatura.
No modern scientist comes close to Einstein's moral as well as scientific stature (John Horgan)
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Technologie
