Od postpolityki do polityki fikcji

 

Przyjaciel przyniósł mi nowowydaną książkę prof.Andrzeja Nowaka [historyka z UJ] zatytułowaną

OD POLSKI DO POSTPOLITYKI [1]

z zachętą, bym przeczytał bo : “interesująca “.

 

Skończyłem właśnie dzisiaj rano jej lekturę , gdy zerkając jednocześnie na nową Rzepę zoczyłem recenzyjkę z niej Piotra Zaremby , a w niej zaskakujący dla mnie zachwyt nad : “piękną polszczyzną” prof. Nowaka.

 

Ciekawe, od kiedy to “piękna polszczyzna” jest tworzona przez alogiczność zdań i sądów? I to występujących już w samym tytule dzieła!

 

Postpolityka , to zespół pewnego rodzaju poglądów na temat zjawisk faktów politycznych, lub społeczno-politycznych.

 

Natomiast Polska, to obiekt wręcz fizyczny :ziemia, struktura materialna, ludność, mowa, itd.

 

Jaki więc może być sens zdania : od Polski do postpolityki?

Żaden ,czyli brak sensu. Nawet przy stwierdzeniu , że jest to zbiór artykułów.

Lepiej więc by brzmiał tytuł, bardziej jawnie i otwarcie :

Od sasa do lasa.

 

Zarembie podoba się niesłychanie idea prof.Nowaka: 

 “pilnowania przez Polskę interesów Ukrainy czy państw bałtyckich” ,

gdy tymczasem mnie ta idea - rozśmiesza często i zawsze.

 

Polska jest państwem chorym, kalekim, a może nawet w agonii. Wszyscy sąsiedzi [ z wyjątkiem Niemiec ] Polski się boją , by nie wciągnęła ich w odmęty nicości, unikają jak ogniska zarazy, lub w najlepszym razie wzruszają ramionami gdy jakiś “szlachetny” Polak zgłasza chęć pomocy, obrony ,albo reprezentowania ich interesów.

 

Ja rozumiem ,że solidarność i wielkoduszność może płynąć od człowieka będącego w agonii w stronę człowieka zdrowego. I jest to tylko pomoc duchowa. Bardzo ważna.

 

Ale relacje między państwami nigdy nie są duchowe, a zawsze materialne, skutkujące czymś namacalnie fizycznym.

Niktórzy twierdzą ,że polityka gestów, słów[propagandy] jest też skuteczna.

Zgadzam się, ale w odniesieniu do pojedynczych ludzi  , zwłaszcza ludzi nie czyniących użytek z własnego rozumu.

 

Relacje między państwami są ontologicznie inne od gestów i propagandy. Rząd, który daje się złapać na politykę gestów , ten rząd nie jest wart uwagi, tylko natychmiast  powinien być odesłany do diabła in corpore..

 

Czy Polska posiada siłę gospodarczą by pomóc mniejszym sąsiadom ?

A czy posiada siłę militarną?

Przecież w relacjach Polska – Ukraina jest zgoła odwrotnie [ w każdym planie }:to Ukraina jest mocarstwem ludnościowym, gospodarczym i militarnym w porównaniu do Polski.

 

Polska jest totalną ruiną gospodarek : lądowych [sieć dróg, transport kolejowy, rzeczny ] , morskich [stocznie, rybołówstwo], powietrznych [ lotnictwo], nie mówiąc już o przemyśle wydobywczym, lub produkcji ciężkiej [silniki, pojazdy].

A z siłą militarnej jest podobnie , lub gorzej. Praktycznie armia uległa likwidacji [np. jest struktura metrialna,stan liczbowy ludzi ]. Symbolem sytuacji może być zakup 5 helikopterów u Rosjan, do których trzeba będzie dorobić opancerzenie [sic !].

 

Możliwe jednak, że jesteśmy mocarstwem [ i możemy pomóc Ukrainie lub Litwie, gdy będą w zagrożeniu ], gdyż niedawno pewien analityk salonowy wystąpił z odkryciem ,że dzisiaj o mocarstwowości jakiegoś państwa nie decydują militaria ,armia i uzbrojenie jej.

Zapomniał jednak wskazać przykład mocarstwa [jakiegokolwiek poziomu] ,które nie posiada potężnej siły militarnej.

 

Książka prof. Nowaka i jej recenzja Zarembyw Rzepie  tworzą spójny układ, system myślenia charakterystyczny dla istoty postpolityki : kształtować u odbiorcy wizję relacji między państwami i narodami oderwaną kompletnie od ontologii rzeczywistości ,tak by odbiorca miał trudności w dojściu do prawdy o tej ontologii.

 

Literatura

[1] A.Nowak,Od Polski do postpolityki,Arcana,Kraków,2010