To co duchowe ,i to co materialne

W jednym z poprzednich wpisów:

http://autodafe.salon24.pl/148758,to-co-absolutne-i-to-co-relatywne 

 

Totalny relatywizm teoriopoznawczy i ontyczny.               

 

Nic nie istnieje bezwzględnie, nie ma prawdy bezwzględnej i całość istnienia jest relatywna wsobnie :wszystko może być określone przez odniesienie samozwarte.

Wszechświat sam siebie wyjaśnia ,przez sądy ,których prawdziwość jest wyłącznie uwarunkowana w ramach układów odniesienia nie wychodzących poza niego.

Taka teza nie wyczerpuje jednak współczesnej postaci ateizmu.

Dopełnieniem, jest równoległa do niej, która brzmi:

 

Nie istnieje jakikolwiek fenomen ontyczny o nazwie “duchowy”, jako przeciwstawienie : “ materialny”. Wszystko co istnieje jest materialne.

 

Ontologia monistyczna, odmawiająca prawa do istnienia zjawiskom i procesom duchowej natury, obok i w relacji z fenomenami materialnymi, zaprzeczająca duchowej naturze rzeczywistości jest drugą i ostatnią[moim zdaniem] istotnościową cechą współczesnego ateizmu.

Przez zjawiska i procesy materialne będę rozumiał te fenomeny, które zachodzą w fizycznej czasoprzestrzeni [ mogą być w niej zlokalizowane],pozostają ze sobą w związkach przyczynowości fizycznej i mogą podlegać wpływom świadomości.

Przez zjawiska i procesy duchowe rozumiem fenomeny nielokalizowalne w fizycznej czasoprzestrzeni, nie podlegające fizycznej przyczynowości i nie podlegające wpływom świadomości.

To, co duchowe, jest kompletnie nieprzewidywalne i zachowuje pełną wewnętrzna autonomię [wolna wola].

Cechą charakterystyczną fenomenów duchowych jest moc oddziaływania [energia] na całość bytu zarówno materialnego jak i psychicznego, np. energia fizyczna świata materialnego wykorzystywana w technologiach jest zdegradowaną formą energii duchowej ,

Świat fenomenów duchowych jest percepowany [poznawany] poprzez cielesność tych fenomenów.

 

“Duchowość jest cielesna a cielesność jest uduchowiona”

 

“każdy twór materialny jest wypełniony duchem”[2].

 

Powyższe nie jest twierdzeniem teologii, ani wyznaniem wiary religijnej, lecz hipotezą naukową psychologii analitycznej, np. szkoły Carla Junga[3].

Z badań klinicznych wynika, że oprócz sfery czysto psychicznej w człowieku (świadomość),istnieje sfera głębiej położona ,zupełnie niezależna od świadomości, a przeciwnie: wpływająca na świadomość i determinująca strukturę osobowości człowieka.

Do fenomenów duchowych człowieka należy np. miłość, której świadomość ani nie może wywołać, ani stłumić, ani kontrolować i sterować nią.

To nie człowiek ma miłość, nią włada, lecz miłość ma człowieka, nim włada bezwarunkowo. Innym stanem duchowym jest smutek lub melancholia. Stany duchowe pojawiają się w człowieku nie wiadomo skąd i dlaczego, mogą trwać uporczywie naruszając zdrowie psychiczne i znikają również aprzyczynowo.

Najważniejsze odkrycia w dziedzinie życia duchowego mają poezja i literatura piękna ,która mylnie jest zwana psychologiczną literaturą.

Ograniczając się do współczesności: Dostojewski, Faulkner, Musil,Doderer, Eliot, Rilke, to wielcy odkrywcy i badacze najgłębszych pokładów duchowości człowieka, którym dane było pójść “po kres niewysłowionego”.

Zadziwiające ,że ateizm nie może zgodzić się na ontyczną autonomię zjawisk duchowych ,na ich odrębność i inność w stosunku do zjawisk materialnych. Spłyca i trywializuje zagadnienie.

Z paralelizmu psycho-fizycznego wyciąga wniosek o identyczności zjawisk psychicznych i fizycznych w organizmach żywych, z teorii ewolucji wyprowadza tezę ,że świadomość to funkcja złożoności materii (emergencja układów), a duszę i życie duchowe człowieka wywodzi z wierzeń religijnych.

Jest to wyjątkowy obskurantyzm intelektualny, zaskorupiały antyracjonalizm. Współczesna nauka o kosmosie, co krok natrafia na fenomeny wykraczające poza granice wyznaczone przez materialność i zmysłową percepcję.

Duchowość wszechświata sygnalizuje konieczność zmiany fizyki, już nie wystarczają nawet tak subtelne kategorie jak funkcja falowa “psi”, lub tensor krzywizny czasoprzestrzeni na opisanie tego, na co natrafiamy na styku świadomości i materii.

Nanotechnologia kwantowa, kwantowa informatyka ukazują świat w którym schematy przyczynowo-skutkowe zawodzą całkowicie, przewidywalność jest w wysokim stopniu ograniczona, układy traktowane jako czysto fizyczne, wykazują cechy charakterystyczne dla organizmów żywych ,np. indywidualność, zależność od przebytej historii.

W astronomii ,klasycznie rozumianej ,odkrywamy ,że takie układy czysto fizyczne jak planeta [Ziemia lub inna planeta Układu Słonecznego] posiada własności charakterystyczne dla układów biologicznych, np. produkuje neg-entropię, czyli wzmacnia stopień swej organizacji, odznacza się homeostazą i zapewnia -sprzężeniem zwrotnym -stabilność i tożsamość układu.

Wszechświat jest przeniknięty duchem w stopniu i w zakresie nie przeczuwanym dotychczas. Współpraca wierzących i niewierzących nad tym tajemniczym zjawiskiem przyniosłaby piękne rezultaty poznawcze, gdyby tylko niewierzący zaufali temu, że nikt ich nie chce zapędzić do proboszcza i kruchty, gdy wymawia słowa: duch, duchowość. Ale oni w to nie uwierzą :

ex definitione.

Literatura

[1] R.Dawkinson, Bóg urojony, CIS,Warszawa,2007,

s.16:”...przychylam się raczej do opinii: jeśli jedna osoba ma urojenia mówimy o chorobie psychicznej. Gdy wielu ludzi ma urojenia, nazywa się to religią.”

[2] E.Stein,Byt skończony, a byt wieczny,W drodze,Poznań,1995,

str.389-390

[3] J.Jacobi,Psychologia C,G,Junga,Wodnik,Warszawa,

1993,str.49-77