Petru - nowoczesny Palikot

Dawno temu, kiedy ludzie nosili całkiem niemodne ubrania, funkcjonowały takie pojęcia jak kultura parlamentarna, język parlamentarny, styl parlamentarny.

Nie do wyobrażenia były demonstracje chamstwa w publiczych miejscach - innych niż, sławne zresztą, budki z piwem. Tylko tam było miejsce dla menelstwa brudnego, zapijaczonego, prostackiego.

Jeszcze bezpośrednio po wojnie i sporo lat później, choć ludzie doświadczeni byli przecież niewyobrażalnym wprost barbarzyństwem tak niemieckim jak i rosyjskim, utrzymywał się wśród najniższych nawet warstw pewien wysoki styl, wysoki kanon bycia, zachowania.
Był to cały szereg zasad typu nie je się z otwartymi ustami, mówiąc nie macha się rękami, w miejscu publicznym nie podnosi się głosu, kobietę w przejściu przepuszcza się pierwszą, odbiera się jej z rąk ciężary, starszym ustępuje się miejsca, człowiek mający szacunek dla samego siebie nie używa wulgarnych słów itd, itd. Grubiaństwo dyskwalifikowało. Zawsze i wszędzie - i w każdym środowisku, menelskie może pomijając. 

A dziś - już inaczej!

Pomińmy gaworzenia przy ośmiorniczkach (to też jakby przeszłość), dziś nawet w samym parlamencie jakaś tramwajarka podnosi machając się na boki wielkie krzyki, jakiś NOWOCZESNY - bogaty jak Palikot - Petru DOPIEPRZA posłance, DOPIERNICZA szefowi wrogiej partii.

I co - zapytam. Chamstwo ich nobilituje?! Wzmacnia?! Gromadzi wokół nich entuzjastów?

Nie wierzę, nie wierzę żadnej sondażowni typu IBRIS.  Sprawa jest prostsza.

Sprawa w tym, że próba rozdmuchania na Europę awantury o Trybunał Konstytucyjny skończyła się fiaskiem. Wsparcie z zagranicy nie przyszło i - nie przyjdzie.

Pozostała kontynuacja linii Palikota. I liczenie na to, że "znajdzie się" jakiś następny Cyba.

Tresura wrzaskiem, słupkami sondażowymi, groźbami powtórzenia zbrodni - będzie jednak mieć swój finał. Właśnie ruszają pierwsze procesy. I niedługo ten najważniejszy.