Porzucone mienie… poniemieckie. I nikt, poza Polakami, nie chce go nazwać

Czy są jakieś granice hucpy, czyli bezczelnego, zapierającego dech w piersiach kłamstwa? Jak się okazuje nie ma. Taką hucpą jest teza o istnieniu ,,polskich obozówkoncentracyjnych”.Teraz słyszymy zumiarkowanych kręgów żydowskich,uznających wypowiedź m.in. szefa izraelskiego rządu za nieodpowiedzialną  (mam tu na myśli Forum Żydów Polskich), że również ustawa, która powstałaz inicjatywy Patryka Jakiego może być szkodliwa, gdyżstanowi zagrożenie dla swobody wypowiedzi i swobód obywatelskich.

Odpowiedzią jest dość znany cytat z de Tocqueville’a. ,,Wolność człowieka, także do głoszenia poglądów, kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka”.Ta reguła dotyczy również suwerennych społeczności.

Dodałbym jeszcze konieczność twardego egzekwowania zapisów ustawy o ochronie języka polskiego. Mętna mowa ambasador Izraela jest świadectwem lekceważenia Polaków, a także Żydów - w tym wybitnych literatów tej narodowości, mieszkających i tworzących w Polsce, którzy posługiwali się świetną polszczyzną. Niektórzy z nich zapłacili własnym życiem w miejscu niefortunnej przemowy, czyli obozie Auschwitz, budowanym jako miejsce kaźni dla Polaków. Jeśli Pani ambasador nie umie składnie mówić po polsku, niech wypowiada się publicznie przez tłumacza w jakimkolwiek innym języku.

Edukacja w globalnej skali, ale przede wszystkim w tej najbliższej – europejskiej, jest dziś nakazem chwili, skoro ani niektórzy Żydzi, ani nawet sami Niemcy nie wiedzą czyje były obozy śmierci w Polsce. Ludzie ci – szczerze współczuję przedstawicielom polskiego rządu, którzy wejdą z nimi zapewne w jakiś dialog - nie wydają się partnerami do jakichkolwiek rozmów.

Mamy w Polsce porzucone mienie poniemieckie. I nikt się nie chce do niego przyznać. Ja się nawet nie dziwię. Tylko dlaczego niektórzy świadkowie milczą?