PREZYDENCKA WIZYTA

                                   

 

Jego mniej oficjalną biografię można ująć w 7§:

 

§ 1 Ojciec, Xi Zhongxun

                             

                                  ojciec Xi Jinpinga, podczas rewolucji kulturalnej 

 

Ojciec jest bardzo istotnym elementam w biografii Xi Jinpinga. Jest kluczem do kariery i osobowości syna.

     Xi Zhongxun, brał udział w Długim Marszu partii komunistycznej w latach 1930. Po powstaniu  Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku, współtworzył nowe Chiny.

Był rok 1962, wówczas mały Jinping miał 9 lat, podobnie jak wielu jego towarzyszy ojciec stał się ofiarą „naprawy przez pracę” (勞改láogǎi). Wówczas został oskarżony o spisek. W ciągu następnych piętnastu lat, podczas Rewolucji Kulturalnej, pozostaje na marginesie, zostanie uwięziony i prześladowany. O  niniejszych faktach jego oficjalna biografia milczy.

Gehenna ta będzie trwać aż do jego rehabilitacji w 1978 roku, a więc dwa lata po śmierci Mao. Dzięki Deng Xiaopingowi stanie się jednym z "Ośmiu Nieśmiertelnych" i wejdzie w progi Stałego Komitetu Biura Politycznego.

                            

                                                     Xi Zhonxun z synami

 

    Później będzie uczestniczył w liberalizacji chińskiej ekonomi. Podczas wydarzeń w 1989 wyraźnie zajmie pozycję, dystansując się od użycia siły na placu Tiananmen. Zdaje sobie jednak, że to może zaważyć negatywnie na przyszłej karierze syna.

„Czerwone książęta" -  synowie przywódców w okresie maoizmu, stopniowo stali się prawdziwą kastą, będąc wpływowymi w świecie biznesu. Mieli  wszelkie dostępne im przywileje. Również w kręgu partii posiadali „znajomości” ułatwiające im egzystencję.

Xi Jinping jest pierwszym "czerwonym księciem". Aby uzyskać dostęp do najwyższych rang  Komunistycznej Partii Chin, w 2012 roku nie trzeba już mieć "dobrego pochodzenia klasowego", a więc nie jest konieczne być chłopem, robotnikiem lub żołnierzem.

 

§ 2 Żona 

   Peng Liyuan to gwiazda, wokalistka Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Jej głos znany jest ponad miliardowi par uszu w Chinach.  Przez dłuższy czas była bardziej znana niż jej mąż.

Prezydencka para poznała się prawie 30 lat temu za sprawą wspólnego przyjaciela. Ta forma kojarzenia par w latach 80-tych była bardzo rozpowszechniona. Ciekawe były słowa jej przyszłego męża i obecnego prezydenta Chin, który miał rzec „po 20 minutach rozmowy, wiedziałem, że ją chcę poślubić„.

    Peng Liyuan jest rodem z kantonu Juncheng, pochodzi ze skromnej rodziny z prowincji Shandong. W wieku 18 lat angażuje się do Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Ze statusem żołnierza, dzięki swemu muzycznemu talentowi zaczyna śpiewać. Występuje na uroczystych galach CCTV 4 podczas święta Nowego Roku Chińskiego. Obecnie jest generałem w chińskiej armii. Jest to druga żona Xi Jinpinga.

Jego pierwsze małżeństwo było zaaranżowane przez rodzinę. Mając 36 lat rozwodzi się, jest powołany na sekretarza partii na południu Chin. Wtedy to poznaje 22 letnią wokalistkę wojskową. Na przyszłej pierwszej damie Chin przyszły prezydent nie wywarł pozytywnego wrażenia. Podobno miała rzec  „wyglądasz staro i źle się prezentujesz”. Mimo tego krytycznego sądu Jinping wytrwale adoruje swą wybrankę, aż w końcu zaprowadza ją na ślubny kobierzec.

 

§ 3 Córka  Xi Mingze  

Jedynaczka, z dyplomem Harvardu. Studiowała w USA pod przybranym nazwiskiem i stale była ochraniana przez służby chińskie i amerykańskich agentów FBI. W latach 2006 -2008 studiowała francuski w Hangzhou.

                           

     Fakt, że chiński przywódca komunistycznego państwa wysłał swoją jedyną córkę na studia do Stanów Zjednoczonych dzisiaj już nie dziwi nikogo. Ta poufna informacja, była jednak postrzegana przez niektórych chińskich odbiorców jako znak, że komunistyczna elita prowadzi wygórowany tryb życia.

 

                               

                                                               Rodzinne zdjęcie

 

Aby zrekompensować nieprzyjazne posłuchy pod jej imieniem, młoda Xi Mingze, w wieku 16 lat, była wolontariuszką w Syczuanie podczas tragicznego trzęsienia ziemi w 2008 roku.

 

§ 4 Jaskiniowiec 

   Xi Jinping pierwsze lata swego życia spędził  w Zhongnanhai, inaczej zwanym « nowym zakazanym miastem ». Twierdza uprzywilejowanych liderów Partii Komunistycznej, położona w pobliżu placu Tiananmen w centrum Pekinu.

„Nomenklaturne dzieciństwo” kończy się nagle, gdy ojciec staje w niełaskach wielkiego sternika i jest uwięziony. Pietnastoletni Jinping zostaje zesłany w okolice Liangjiahe na Wyżynie Lessowej w północnej prowincji  Shanxi. W tym regionie Mao i jego ojciec schronili się w latach 1930.

   Przez 7 lat młody Jinping, pozbawiony wsparcia rodziny w trudnych warunkach dzieli niewdzięczne życie ubogich rolników, mieszkając w tzw Yaodong , rodzaju wydrążonej mieszkalnej jamy skalnej. Domostwa te są charakterystyczne dla terenów lessowych w Chinach, zwyczajowo pozbawione elektryczności i bieżącej wody. To tutaj młodzieniec współuczestniczy w pracach rolniczych.

                              

Dzisiejszy dom-jaskinia w  Liangjiahe, podobny do tego, w którym mieszkał  Xi Jinping

 

   Niepotwierdzone informacje, opublikowane za granicą, podały o ucieczce i aresztowaniu  młodzieńca w Pekinie. Podobno był  poddany sesjom samokrytyki, gdzie został zmuszany do oskarżania swojego ojca.

Ale dziś, te lata nędzy i ciężkiej pracy, między 15 a 22 rokiem życia, stały się doskonałym antidotum dla prezydenta Chin. Xi Jinping napisał kiedyś:

„Kiedy przyjechałem na żółtą ziemię, w wieku 15 lat, byłem niespokojny i zagubiony. Kiedy stąd odchodziłem, w wieku 22 lat, cel mojego życia był jasny i pełny zaufania. "

W  1975 kiedy Rewolucja Kulturalna agonizowała, Xi Jinping dostał zezwolenie na powrót do Pekinu. Wówczas stał się studentem preztiżowego uniwersytetu Qinghua w sekcji technicznej. Po ukończeniu studiów, z dyplomem inżyniera-chemika w kieszeni i dzięki zrehabilitowanemu ojcu stawia pierwsze kroki w polityce. Zaczyna od Centralnej Komisji Wojskowej Partii Komunistycznej. Są to jego pierwsze kroki w drodze na szczyt.

 

§ 5 Przyjaciel sektoru prywatnego

    W czasie swej kariery w partii Xi Jinping zajmował ważne stanowiska w trzech regionach i miastach w sercu transformacji gospodarczej Chin: Fujian, Zhejiang i Shanghai’u.

   Prowincja Zhejiang położona na południe od Szanghaju, jest dziś najbogatszą prowincją Chin. Jest to również prowincją, gdzie prywatny sektor szybko się rozwinął.  Będąc sekretarzem partii tej prowincji Xi Jinping zachwalał „Model Zhejiang” szczycząc się silnym sektorem prywatnym, zmniejszeniem nierówności społecznej i składkami na rzecz rozwoju płac migrantów. Skutecznie przyciągał inwestycje, zyskując reputację probiznesowego polityka. to tutaj zaczął stawiać pierwsze kroki w walce z korupcją.

    Mianowanie Xi na wiceprezydenta przez ówczesnego przewodniczącego ChRL Hu Jintao było wyrazem poparcia i zaufania oraz oznaką wzmocnienia jego przyszłej roli w strukturach partii komunistycznej.

 

Jednak ulubionym zajęciem chińskiego przywódcy nie jest gra w piłkę nożną. Wysłany w głąb  kraju jako młody wykształcony eurydyta tuż po rewolucji kulturalnej, wykorzystywał swój wolny czas w porze obiadowej i po kolacji na czytanie. Czytał  przy świetle lampy naftowej i często zaszywał się w lekturę do późnych godzin nocnych.

   Dzisiaj, pomimo napiętego harmonogramu i dni, które wypełnione są po brzegi, Xi Jinping wciąż znajduje czas, aby oddać się czytaniu. Pasja do lektury  zakorzeniła się w jego stylu życia. Ta miłość do czytania jest niewątpliwie pomocna aby lepiej rządzić krajem.

 

   Xi Jinping zdradza również swoją pasję do amerykańskich filmów z  Hollywood poświęconych II wojnie światowej.

 Jankesi są pewni, że człowiek, który kocha Hollywood i sektor prywatny, który ożenił się ze śpiewaczka, którego córka studiowała na Harvardzie, który mimo że  jest przywódcą partii komunistycznej i w młodości miał dziurawe spodnie w ich oczach nie może być zły.

 

§ 7 Cytat godny przytoczenia -wypowiedź Xi podczs wizyty w Meksyku:

 

„Są cudzoziemcy, syci i znudzeni, którzy nie mają nic innego do roboty, jak wskazywać palcem na nasz kraj i go pouczać... Chiny nie eksportują rewolucji, głodu ani biedy. Nie wywołują żadnego bólu głowy. Czego chcecie więcej?”