Święto Smoczych Łodzi

    Święto Smoczych Łodzi jest bardzo ważnym świętem, obok Nowego Roku i Święta Środka Jesieni jest jednym z najważniejszych tradycyjnych chińskich świąt

   Święto to w kalendarzu chińskim jest wejściem w upalne lato, przypada 5 dnia 5 miesiąca księżycowego i jest wpisane od 2009 roku na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego przez UNESCO.

Święto Smoczych Łodzi wiąże się z poetą Qū Yuán -屈原 żyjącym na przełomie IV i III w p.n.e.w okresie Walczących Królestw

                         

   Poeta popełnił samobójstwo rzucając się w wody rzeki Mi Luo w 278 r.p.n.e., oponując korupcji i niesłusznej władzy. Miejscowi rybacy poszukiwali jego zwłok. Tego dnia łodzie wypłynęły na rzekę, aby odnaleźć Qu Yuana. Niestety nikt go nie uratował w nurtach rzeki. Ludzie wrzucali do rzeki kulki ugotowanego ryżu, sądząc, że ryby po zjedzeniu kleistego ryżu, nie zjedzą ciała poety.

Fakt ten dał początek świętu 端午节, Duānwǔ jié.

Inna geneza święta związana jest z suszą i epidemiami, które spustoszały Chiny wiele wieków temu. Stąd każdego roku nad brzegami rzeki Jangcy były organizowane obrzędy budzenia boga-smoka. Wierzono, że po jego przebudzeniu spadnie deszcz. Mieszkańcy uczestniczyli w zawodach na łodziach, wielu z nich ginęło. Była to w pewnym stopniu składana ofiara. W dniu Święta Smoczych Łodzi odbywają się konkursy na łodziach

                          

Wyścigi smoczych łodzi

W 1980 roku wprowadzono pewne reguły dotyczące konkursowych łodzi. Mają one długość 12,4 m (bez smoczej głowy), szerokość 1,14 m. Zachowana jest przestrzeń o 67,5 cm między ławkami. Wiosła mają długość od 105 do 130 cm, a łódź waży minimalnie 250 kg. Ustalono trasę zawodów wynoszącą 250 m, 500 m, 1000 m i nawet 2000 m.

Łódź płynie z dużą prędkością dochodzącą do kilkunastu kilometrów na godzinę, wioślarze wykonują od 60 do 100 pociągnięć wioseł na minutę. Ekipa składa się się z 22 osób: 20 wioślarzy, 1 sternik siedzi przy smoczej głowie i nadaje kierunek czerwoną chorągiewką, 1 bębniarz, którego uderzenia w bęben nadają rytm wiosłowaniu.

                                     

Z okazji tego święta tradycyjną potrawą są 粽子– zòngzi, kulki z kleistego ryżu zawinięte w liście bambusa lub trzciny i ugotowane na parze lub w wodzie. Ich nadzienie bywa słodkie, słone, podawane według własnych upodobań.

                                  

Wykorzystuje się różne składniki. Istnieją zòngzi pikantne z nadzieniem wieprzowym, ze słonymi kaczymi żółtkami, z ziemnymi orzeszkami, z czarnymi grzybami, z suszonymi małymi krewetkami …

                                

Słodkie nadzienia są najczęściej wykonane z pasty czerwonej fasoli. Gotowany kleisty ryż przez przez długi czas przemienia się w lekko prześwitującą pastę, w której ziarna ryżu się „topią”.

Zwane są one „zongzi krystaliczne” (shǔijīngzòng, 水晶 粽) i są spożywane na zimno lub lekko schłodzone, zanurzone w sproszkowanym cukrze, syropie lub miodzie. Chińczycy z Azji Południowo-Wschodniej używają do ich zawinięcia liści bananowca.

                           

               Klasyczna potrawa jest bardzo popularna, pożywna, łatwa w transporcie i smaczna.

Ostatnio pojawiły się odmiany zawierające drogie i rzadkie składniki oparte na walorach leczniczych. Te nowości są prezentami dla najbliższych.

Tradycją jest również, że gdy słońce jest w astronomicznym zenicie energia yang i ying osiąga szczyt. Mawia się również, że tylko raz w roku, właśnie w tym dniu jajko może „samo stać” i się nie chwiać. Dzieci lubią tę zabawę.

                                 

Również tylko w tym dniu woda w studni jest wyposażona w magiczne własności.