Kościół katolicki w Chinach (Tiānzhǔ Jiào huì zài zhōngguó, dosłownie „religia Pana Niebios w Chinach”) może oznaczać albo lokalną wspólnotę katolicką zależną od Stolicy Apostolskiej i tym samym zakazaną w Chińskiej Republice Ludowej, albo organ instytucjonalny zależny od rządu Chińskiej Republiki Ludowej.
Najwcześniejsze ślady kultury chrześcijańskiej w Chinach sięgają stel nestoriańskich z VII/VIII wieku.
W XIII wieku pojawili się franciszkanie, których działalność misyjna została przerwana wiek później na rozkaz cesarza.
Za pośrednictwem jezuickich misjonarzy, początkowo portugalskich, utrzymywano regularne kontakty między Chinami i światem zachodnim, przy czym Chiny pozostały stosunkowo odporne na chrześcijańskie tendencje ekspansjonistyczne.
Z 920 jezuitów, którzy brali udział w chińskiej misji między 1552 i 1800 rokiem, najbardziej znanym pozostaje Matteo Rici (Li Madou). W 1601 roku Matteo Ricci i jego towarzysze zostali przyjęci do Pekinu, ale misja katolicka niemal natychmiast została wewnętrznie zakłócona przez spór obrzędowy, który skłonił cesarza do zakazania nawracania w 1724 roku.
Mateo Ricci był pierwszym, który otrzymał pozwolenie aby żyć w Pekinie. To właśnie on uhonorował się swym szacunkiem dla chińskiej tradycji, dostosowując się do jej zwyczajów. Przywiózł do Chin europejską muzykę, matematykę, historię i kulturę zachodnią. Ricci stał się modelem dobra i tolerancji. Obecnie jest on świeckim świętym sinologii. Podobno Watykam ma plany aby go kanonizować.Kasacja Towarzystwa Jezusowego przez papieża w 1773 roku położyła kres misji.
Protestantyzm został wprowadzony w okresie wojen opiumowych przez brytyjskich i amerykańskich misjonarzy.
Obecnie na terenie kraju działa ponad 4600 kościołów katolickich i domów spotkań, 12 000 świątyń i ponad 25 000 protestanckich miejsc kultu. Istnieje oficjalny Kościół Katolicki, nieuznawany przez Watykan, ale uznawany przez władzę komunistyczną, oraz Kościół Rzymskokatolicki, który jest w zasadzie tajny. Kościół prawosławny jest obecny, aby zaspokoić potrzeby Chińczyków pochodzenia rosyjskiego, osiedlonych w północnej i zachodniej części kraju, lecz nadal odgrywa bardzo marginalną rolę. Liczba chrześcijan wzrosła z około 4 milionów w 1949 r. do ponad 33 milionów w 2010 r, przy czym wyraźną przewagą byli protestanci.
W niniejszym opisie przedstawiam kilka kościołów, świątyń i cerkwi, które znalazły się na moich szlakach podczas podróży po Państwie Środka:
Kościół w Kangding w prowincji Sichuan. Ten pseudogotycki budynek został wybudowany niedawno, w 1997 roku. Jest to główne miejsce aktywności katolików w regionie Kangding. Mieszka w nim tybetański ksiądz z Khamu. Katolicyzm w Kangding narodził się w 1852 roku, kiedy francuski misjonarz z Paryża założył pierwszy kościół na północnych przedmieściach Kangdingu, w którym głosił kazania. Pierwotnie należał on do diecezji tybetańskiej. Do tego kościoła przychodzą katolicy tybetańscy, widują księdza z Xichang tylko podczas jego dorocznej wizyty w okresie Bożego Narodzenia. Chrześcijanie sami organizują spotkania modlitewne. W Kangdingu większość katolików to Tybetańczycy, nieliczni są Hanowie oraz przedstawiciele mniejszości Yi i Qiang.
Region Kangding, powierzony Paryskiemu Towarzystwu Misji Zagranicznych w 1846 r. jako część Prefektury Apostolskiej Tybetu, w 1924 r. stał się Wikariatem Apostolskim Dajianlu.
Katedra, która uległa pożarowi jeszcze przed powstaniem Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 r., została ostatecznie zburzona podczas rewolucji kulturalnej w latach 1966–1976. Na jego miejscu wybudowano publiczną salę modlitewną.
HARBIN jest miastem kościołów.
Miasto w Heilongjiang, w północno-wschodnich Chinach, kiedyś znajdowało się pod panowaniem obcych państw gdzie zbudowano ponad 100 kościołów. Mimo że wiele z nich zostało zniszczonych dziesiątki lat temu, w Harbinie nadal stoi 50-60 kościołów.
Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa (耶稣圣心主教座堂 Yēsū shèng xīn zhǔjiào zuò táng), dawniej była starym polskim kościółem wybudowanyn z drewna w 1906 roku.
Kościół wybudowano na potrzeby Polaków mieszkających w Harbinie, na terenie otrzymanym od Zarządu Kolei Wschodniochińskich. Podczas rewolucji kulturalnej drewniana katedra została zniszczona, ale odbudowano ją 38 lat później, w 2004 roku.
Sobór Świętej Zofii w Harbinie (圣索菲亚教堂; Shèng suǒfēiyà jiàotáng). Jest to największa cerkiew prawosławna na Dalekim Wschodzie, wybudowana przez Rosjan. Obecnie stanowi chronioną pamiątkę kulturową o znaczeniu narodowym. Katedra ta jest dawną neobizantyjską prawosławną budowlą sakralną.
Trzy prowincje w północno-wschodnich Chinach od dawna znajdowały się pod kontrolą cudzoziemców, dlatego też są głęboko zakorzenione obcymi wpływami w swojej kulturze, zwłaszcza religijnej.
Zdjęcie przedstawia kaplicę protestancką Nangang w Harbinie (督教南岗礼拜堂; Dū jiào nángǎng lǐbàitáng) powstałą w 1914 roku. Ze względów historycznych kościół został zamknięty w 1967 roku.
Kościół Matki Bożej Wniebowziętej (圣母守护教堂; Shèngmǔ shǒuhù jiàotáng). Większość kościołów w Harbinie wybudowali Rosjanie, którzy wierzyli, że będą mogli prowadzić samokształcenie religijne również w odległym kraju. Kościół Matki Bożej Wniebowziętej został wybudowany w 1902 roku. Początkowo był to kościół cmentarny z kamiennym domem modlitwy. W 1922 roku, aby uczcić pamięć Rosjan, którzy zginęli podczas budowy Kolei Wschodniej Chin, stłumienia powstania bokserów i wojny rosyjsko-japońskiej, Biuro Kolei Wschodniej Chin sfinansowało budowę większego drewnianego kościoła po wschodniej stronie domu modlitwy.
Kościół Haidian powstał 1 sierpnia 2005 roku. Kościół ten jest nowoczesną świątynią protestancką o powierzchni 4000 m2 znajdującą się w dzielnicy Haidian Qu, która należy do samorządu terytorialnego Pekinu.
Cerkiew Św. Mikołaja (圣尼古拉教堂; Shèng ní gǔ lā jiàotáng) w Harbinie, nazwana na cześć cara Mikołaja, wzniesiona w latach 1899–1900 w ramach działalności rosyjskiej misji prawosławnej w Chinach. Budynek był utrzymany w stylu naśladującym szesnastowieczną architekturę cerkwi regionu Wołogdy i został zbudowany bez użycia gwoździ.
Po likwidacji misji rosyjskiej w 1955 i wyjeździe z Chin większości rosyjskich mieszkańców Harbinu cerkiew nie była używana. W czasie rewolucji kulturalnej, 24 czerwca 1966, została całkowicie zniszczona.
Stara cerkiew św. Aleksiejewa (圣阿列克谢耶夫教堂; Shèng ā liè kè xiè yé fū jiàotáng) w Harbinie. Jej budowę rozpoczęto w 1931 roku na powierzchni 1005 metrów kwadratowych. W 1980 roku została przekształcona w kościół katolicki (kościół Niepokalanego Poczęcia NMP przy ulicy Shike). Budowa dawnej cerkwi została zakończona 6 października 1935 roku. Obecnie jest to siedziba Patriotycznego Stowarzyszenia Katolickiego w Harbinie..
Budynek jest w stylu barokowym, zbudowany z cegły i drewna.
W szczytowym okresie istnienia Harbinu działało ponad 100 kościołów, jednak tylko około 50 z nich do dziś zachowało się w stosunkowo dobrym stanie.
Na zdjęciu cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy (圣母安息教堂; Shèngmǔ ānxí jiào táng) zbudowana przez Zarząd Kolei Bliskiego Wschodu we wrześniu 1908 roku. Jest to budowla z cegły i drewna, którą we wrześniu 1908 roku wybudowała Administracja Kolei Wschodnich Chin, aby prawosławni chrześcijanie mogli oddawać cześć i wspominać zmarłych. W pobliżu znajduje się również cmentarz prawosławny.
Obecnie znajduje się w Parku Kulturowym w Harbinie. (哈尔滨的文化公园; hā'ěrbīn de wénhuà gōngyuán.)
Kościół katolicki 汉口圣若瑟主教座堂 (Hànkǒu shèng ruò sè zhǔjiào zuò táng) przy ulicy Szanghajskiej, w Wuhanie (Hubei) założony w 1875 roku, został odkryty przez włoskiego misjonarza, którego chińskie imię brzmi Yu Zuobin.
10 grudnia 1944 roku amerykańskie samoloty brutalnie zbombardowały Wuhan. Część kościoła również została zniszczona. Styl budowli nawiązuje do rzymskiej bazyliki.
Gdy w 1966 roku wybuchła rewolucja kulturalna, kościół został poważnie uszkodzony przez Gwardię Czerwoną i zajęty przez inne jednostki.
Kościół chrześcijański w Qingdao 圣弥爱尔大教堂; (Shèng Míàiěr Dàjiàotáng). Jest to budowla w stylu typowym dla zamków niemieckich. Katedra św. Michała jest siedzibą diecezji Qingdao w prowincji Shandong, została zbudowana w latach 1932–1934 przez niemieckich misjonarzy pod kierunkiem niemieckiego architekta Artura Bialuchy.
Znajduje się w byłej dzielnicy niemieckiej dzielnicy Shinan, przy ulicy Zhejiang 15.
Kaplica Unii 協和禮拜堂; Xiéhé lǐbàitáng na wyspie Gulangyu (Fujian). Jest to pierwszy kościół na wyspie. Historycznie był to kościół emigrantów, który wybudowano w 1863 roku w stylu neoklasycystycznym. Został odnowiony w 1911 roku.
Kościół katolicki Xili w Shijiazhuang (Hebei). Otwarcie nowej kaplicy w tym stuletnim kościele odbyło się 9 kwietnia 2009 r.
Jest to jeden z najpiękniejszych chińskich kościołów do zawarcia związku małżeńskiego.
Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa (耶稣圣心主教座堂; Yēsū shèng xīn zhǔjiào zuò táng) w Shenyang w Liaoning została zbudowana w 1875 roku. Istniejąca katedra była zaprojektowana i odnowiona przez francuskiego misjonarza Henri Lamasse.
Przed rokiem 1949 Katedra Najświętszego Serca była najwyższą budowlą w Shenyang. Miejsce jest znane jest jako „kościół nr 1 w północnych Chinach”.
Międzynarodowy Kościół w Szanghaju (上海国际礼拜堂; Shànghǎi guójì lǐbàitáng). Jest to największy kościół protestancki w tym mieście, który jest budowlą gotycką zbudowaną z cegły i drewna
Budynek wybudowano w 1925 roku przy wsparciu finansowym cudzoziemców zamieszkałych w Shanghaju, głównie obywateli amerykańskich.
Kościół katolicki 洪家楼教堂; Hóng jiā lóu jiàotáng z Xindian w Jinan (Shandong). Kościół zbudowano w 1901 roku, a ukończono w 1905 roku. Zaprojektował go Pang Huixiang, franciszkanin i austriacki mnich, a zbudowało kościół niemal 1000 kamieniarzy pod nadzorem Lu Lichenga, słynnego wówczas kamieniarza z wioski Sun w Jinan. W 1906 roku kościół katolicki Hongjialou został powiększony. Stary kościół już nie istnieje.
Nowy kościół wybudowano we wrześniu 2011 roku.
Jest to największy kościół katolicki w Jinan . Jest to również jeden z charakterystycznych budynków w tym mieście.
Katedra Niepokalanego Poczęcia, 平安桥天主教堂 ; píng'ān qiáo tiānzhǔ jiàotáng w Chengdu (Syczuan), zbudowana w 1904 roku w dzielnicy Qingyang, na terenie dzisiejszego centrum miasta.
Niniejsza katedra jest jedyną budowlą łączącą w sobie styl chiński i zachodni. Składa się z dużych i małych pomieszczeń biurowych, rezydencji biskupa i innych budynków, o powierzchni zabudowy 8508 metrów 2.
Kościół katolicki Matki Boskiej z Lourdes (沙面露德圣母堂; Shā miàn lù dé shèngmǔ táng) wybudowany w 1889 roku przez Francuzów, którego właścicielami byli francuscy misjonarze z Paryskiego Towarzystwa Misji Zagranicznych, zarządzający tym terenem. Kościół został poświęcony Matce Boskiej z Lourdes.
Kościół służy głównie personelowi konsulatu francuskiego i francuskim emigrantom w Kantonie na wschód od wyspy Sha Mian.
Podczas rewolucji kulturalnej działalność religijna została zmuszona do zaprzestania. Kościół otwarto ponownie 8 grudnia 1982 roku po remoncie, a na dzień przed Igrzyskami Azjatyckimi w 2010 roku przywrócono go do pierwotnego stanu.
Kościół św. Dominika w Makau z XVI wieku znajdujący się w historycznym centrum miasta i jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Kościół św. Dominika został założony w 1587 roku został założony w 1587 roku przez hiszpańskich braci dominikanów z Meksyku (dawnej kolonii hiszpańskiej) i ma ponad 400-letnią historię. Jest to najstarszy kościół w Chinach.
Kościół Santo Domingo 玫瑰堂, Méiguī táng, którego pełna nazwa brzmi „Kościół klasztorny dominikanów pw. Matki Bożej Różańcowej”. Miejscowi Chińczycy nadali nazwę „Pan Cheong Miu” (pagoda z drewnianym stołem), nawiązując do jej pierwotnej drewnianej konstrukcji.
W XVII wieku zastąpiono go obecnym budynkiem murowanym. Pierwsza gazeta w języku portugalskim w Makau, „Bee of China”, została wydana w tym kościele 12 września 1822 roku. W 1834 roku, po wypędzeniu i wygaśnięciu wszystkich zakonów w Imperium Portugalskim, kościół św. Dominika został skonfiskowany przez rząd Makau i zamknięty dla wiernych katolickich.
Pod koniec XIX wieku, gdy w Portugalii złagodniała polityka antyklerykalna, rząd Makau przekazał administrację kościoła Bractwu Różańcowej Matki Bożej, które przywróciło kościół jako miejsce kultu katolickiego i sprawuje tę administrację do dziś.
Ruiny kościoła Sao Paulo w Makau (大三巴牌坊; Dà sān bā páifāng), którego architektura jest bardzo europejska, łącząca inskrypcje chrześcijańskie i chińskie. Ze wspaniałego kościoła w Makau pozostała jedynie kamienna fasada i schody. Kościół zbudowano w 1602 roku.
Pozostałości po barokowej katedrze św. Pawła w Makau, będące jednym z najważniejszych zabytków miasta, wpisane wraz z całym zabytkowym centrum na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Budynek trzykrotnie stawał w płomieniach, największe straty spowodował ostatni pożar, do którego doszło 1 stycznia 1835 na skutek tajfunu. Ogień zniszczył niemal całą świątynię z wyjątkiem przedniej fasady i kamiennych schodów przed kościołem, które zachowały się do dziś.
Kościół w małej, odległej i odizolowanej wiosce Bǐngzhōngluò (丙中洛), 35 km na południe od Tybetu, w prowincji Yunnan.
Pod koniec XIX wieku francuski misjonarz katolicki René Anshou wyruszył z Kangding w Sichuanie przez Yanjing do regionu Chawalung w powiecie Chayu w Tybecie, aby tam głosić kazania.
Kilka lat później katolicyzm został wprowadzony do regionu Gongshan w prowincji Yunnan. Pierwszy kościół katolicki został zbudowany we wsi Baihanluo. Po incydencie w Baihanluo w 1905 roku Ren Anshou wykorzystał pieniądze z odszkodowania otrzymane od rządu Qing na budowę nowego kościoła we wsi Qiunatong, na granicy Gongshan i Chawalung. Najpiękniejszy jest jednak kościół Chongding u podnóża góry w powiecie Bingzhongluo. Budowa kościoła w Chongding trwała dziesięć lat i została ukończona w 1935 roku.
Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa w Dali (耶稣圣心主教座堂; Yēsū shèng xīn zhǔjiào zuò táng) zbudowana w 1927 roku.
Pod koniec XIX wieku misjonarze z Francji, prawdziwi poszukiwacze przygód, przybyli, aby ewangelizować mieszkańców Yunnanu. Katolicyzm dotarł tutaj za panowania cesarza Tongzhi (1881-1874). Zbudowany w 1927 roku przez francuskich misjonarzy kościół został odbudowany w 1984 roku po zniszczeniach, jakich doznał podczas rewolucji kulturalnej. W czasie rewolucji kulturalnej kościoły były zamykane lub służyły jako spichlerze.
Położony jest przy spokojnej ulicy i zaskakuje przechodniów swoją fasadą. Dach przypomina skrzydła jaskółki. Oryginalna drewniana konstrukcja w stylu Bai przypominała bardziej pagodę niż kościół katolicki.
Świątynia protestancka w Dali, 大理市基督教堂, Dàlǐ shì jīdū jiàotáng, rozpoznawalna w Chinach po czerwonym krzyżu, zbudowana w 1904 roku i pierwotnie nazywana „Chińską Kaplicą Chrześcijańską”.
Ma 26 metrów długości i 12 metrów szerokości. Może pomieścić ponad 200 osób. Styl ten w dużej mierze opiera się na tradycyjnym stylu architektonicznym Bai, ale zawiera także pewne elementy architektury zachodniej. Ściany zewnętrzne zbudowano z otoczaków, cokoły i narożniki ścian podparto kamiennymi pasami, a dach pokryto dachówką czterowarstwową.
Kościół Południowy (Kościół Xuanwumen) lub Katedra Niepokalanego Poczęcia (宣武门天主堂, Xuānwǔ mén tiānzhǔtáng) w Pekinie, znana również jako Nantang (南堂, Katedra Południowa). Jest najstarszą pekińską świątynią katolicką, największym kościołem w mieście i głównym kościołem Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich.
Kościół Południowy, położony przy alei Xuanwumen był pierwszym kościołem katolickim w Pekinie. Ze względu na ogromny obraz Niepokalanego Poczęcia, wiszący na ścianie za amboną, kościół nazywany jest także „Katedrą Niepokalanego Poczęcia”. Ponadto kościół został zbudowany w stylu barokowym, co pozwala cieszyć się pięknem architektury.
Obecny budynek, w stylu neobarokowym, pochodzi z 1904 roku. Jest to siedziba arcybiskupa Josepha Li Shana (Sakrę biskupią przyjął z mandatem papieskim 21 września 2007), jednego z niewielu chińskich biskupów uznawanych zarówno przez Stolicę Apostolską, jak i Patriotyczny Kościół Chin.
Kościół ten, położony przy znanej ulicy Wangfujing, jest najpopularniejszym kościołem katolickim w mieście ze względu na swoją bogatą historię sięgającą 1655 roku.
Katedra Xujiahui (徐家汇天主教堂; Xújiāhuì tiānzhǔ jiàotáng) w Szanghaju zbudowana przez francuskich jezuitów w latach 1905-1910 na miejscu wcześniejszej świątyni zbudowanej przez jezuickich misjonarzy w 1608 roku na terenie podarowanym im przez nawróconego urzędnika Xu Guangqi (1562-1633), chińskiego matematyka, astronoma i tłumacza z dynastii Ming. Był konwertytą i sługą Bożym Kościoła katolickiego
Katedra doznała poważnych zniszczeń podczas rewolucji kulturalnej. Zburzono wówczas m.in. iglice wież i zerwano dach, a we wnętrzu kościoła urządzono magazyn. Zniszczono również istniejące dawniej przy świątyni bibliotekę, sierociniec, szkołę, drukarnię oraz wieżę ciśnień, z których odbudowano jedynie część szkoły i biblioteki. Jest największą katolicką świątynią w mieście, mogącą pomieścić 2500 osób.
Kościół w Gǔ lǐng 牯岭 leżący wśróg gór Lu w Jiangxi został zbudowany w 1894 roku. Francuscy misjonarze zbudowali tutaj francuski kościół katolicki w wiejskim stylu. Pierwotnie był to oddział medyczny Brytyjskiego Kościoła Chrześcijańskiego i pełnił funkcję sali wykładowej amerykańskiej szkoły Guling. Później przekształcono go w małą kaplicę chrześcijańską. Wśród ponad 10 000 mieszkańców miasteczka Guling jest ponad 120 wiernych.
W tej małej wiosce mieszkała w dzieciństwie Pearl Buck.
Czang Kaj-szek i Song Meiling często tu przyjeżdżali podczas swojego pobytu w Lushan.
Kościół katolicki Yerkalo (盐井天主堂) znajduje się w miasteczku leżącym na wysokości od 2650 do 3109 metrów nad poziomem morza.
Założyli go w 1865 roku Félix Biet i Auguste Desgodins, francuscy misjonarze z Paryskich Misji Zagranicznych. Ten kościół katolicki w Yanjing (dosłownie „studnia soli”) jest jedynym kościołem katolickim w tym regionie, który nadal jest czynny.
Charakterystyczną cechą architektury tego budynku jest połączenie tybetańskiego stylu zewnętrznego z gotyckim wyglądem wnętrza.
Kościół oddano katolikom dopiero w 1951 roku, po tym jak wielu wiernych zwróciło się do Ludowego Komitetu Wyzwolenia Czamdo z prośbą o jego zwrot. W czasie rewolucji kulturalnej kościół został przekształcony w szkołę podstawową.
Część jego skarbu uległa zniszczeniu. Pod koniec lat 80. przeprowadzono renowację, której koszt wyniósł 102 tys. juanów, z czego 95 tys. juanów pokrył rząd.
W kościele jest ksiądz i dwie siostry. Oprócz cotygodniowych nabożeństw w języku tybetańskim, odprawiane są msze w Boże Narodzenie i na Wielkanoc.
Parafianie, których jest 559, co stanowi 70% mieszkańców wioski, są w większości Tybetańczykami, a niektórzy należą do Naxi i Han. W kościele nie udziela się ani chrztów ani ślubów.
Mały kościół w starej dzielnicy Pingyao (平遥城关天主堂; Píngyáo chéngguān tiānzhǔtáng) w Shanxi. Jest to centrum wspólnoty chrześcijańskiej Pingyao.
Oryginalny budynek został zniszczony podczas rewolucji kulturalnej i odbudowany w 1984 roku. Zwany również kościołem przy ulicy Anjia, ma konstrukcję z cegły i betonu z dwupiętrowym okapem. Dolną część stanowi kaplica, a górną dzwonnica. Na dziedzińcu znajduje się dom duchowieństwa wybudowany w tym samym czasie.
Kościół Św. Michała w Pekinie (圣弥厄尔教堂; shèng míèěr jiàotáng), znany również jako Kościół przy ulicy Dongjiaoming (东交民巷天主堂). Jest to kościół znajdujący się na dawnej francuskiej koncesji Pekinu.
Znany był jako Kościół Poselstwa Francuskiego. Został zbudowany w 1901 roku przez francuskich misjonarzy lazarystów. Przed budową kościoła teren, na którym powstał należał do konsulatu francuskiego. Po otwarciu Kościół Katolicki Dongjiaominxiang służył głównie obcokrajowcom w Chinach. Główny kapłan i duchowni pomocniczy byli obywatelami francuskimi, a kościołem zarządzał Kościół francuski.
Budynek zamknięto w 1958 roku i otwarto go ponownie dopiero w 1989 roku.
Beitang (北堂; dosł. „Katedra Północna”), oficjalnie znana jako Katedra Xishiku (西什库天主堂), znana również jako Katedra Świętego Zbawiciela lub Kościół Świętego Zbawiciela (救世主堂), to dawna katedra cesarskiego Pekinu z końca XIX wieku. Znajduje się wewnątrz murów Miasta Cesarskiego.
Jest to największy i najbardziej ozdobny kościół katolicki w mieście. Założony w 14. roku panowania (1888) cesarza Guangxu z dynastii Qing, pierwotnie nazywał się „Kościołem Świętego Zbawiciela”, obecnie mieści się w nim biuro kardynała Pekinu.
Wyjście z mszy w kościele katolickim w Anshun (安顺) w Guizhou (安顺市主教堂; Ānshùn shì zhǔ jiàotáng):
Chrześcijaństwo zostało wprowadzone do Anshun w 1884 roku. Gdy w 1966 roku nastała rewolucja kulturalna, działalność religijna kościoła została zawieszona, a wszystkie pozostałe budynki kościelne zostały zajęte przez przedszkole.
Kościół Zachodni (Kościół Xizhimen) znajduje się po południowej stronie ulicy Xizhimen Nei.
Kościół Góry Karmel (圣母圣衣堂; Shèngmǔ shèng yī táng). Jest to najnowszy kościół katolicki w Pekinie i jedyny, który nie został wybudowany przez misjonarzy. Zbudowany w 1723 roku, został odrestaurowany w 1912 roku przez misjonarzy katolickich, którzy nadali mu Pod wezwaniem Matki Bożej z Góry Karmel.
Zastępuje on poprzedni kościół zniszczony podczas powstania bokserów. Mimo że kościoła nie widać z ulicy, budzi on nadal zainteresowanie.
Co roku w Wigilię studenci gromadzą się w kościele nie tylko ze względu na muzykę chóralną, ale również po to, by podziwiać delikatne filary i ostrołukowe gotyckie sklepienia wnętrza, które wywołują u zwiedzających wrażenie wzniosłości, elegancji i powagi.
Kościół katolicki w Cizhong (茨中教堂; cízhōng jiàotáng) w prowincji Yunnan, znany również jako tybetański kościół katolicki w wiosce Cizhong (茨中村, cízhōng cūn), został założony przez francuskich misjonarzy z Paryskiego Towarzystwa Misji Zagranicznych w 1867 roku.
Całkowicie splądrowany i spalony podczas buntu w 1905 r. (podczas którego zginął męczeńską śmiercią ojciec Jules Dubernard, założyciel misji), został odbudowany we wsi Cizhong. Prace trwały pięć lat, od 1907 do 1911 r.
Katedra Niepokalanego Poczęcia w Hongkongu (聖母無原罪主教座堂) to katolicka budowla sakralna. Kościół rozbudowano w 1858 roku, ale w 1859 roku zniszczył go pożar. W 1860 roku, wybudowano go ponownie na pierwotnym miejscu. Kościół przebudowano w 1860 roku i zburzono w 1886 roku. Pierwszy kościół z 1843 roku został zastąpiony obecnym budynkiem, wzniesionym w 1883 roku. Jest to gotycka katedra zbudowana pod koniec XIX wieku
Obok katedry anglikańskiej św. Jana jest to jedna z dwóch katedr w Hongkongu.
Kościół katolicki na wyspie Gulangyu (鼓浪屿). Katolicyzm dotarł do Fujianu na początku XVII wieku, a do Xiamen w połowie XVII wieku, gdzie utworzono „diecezję Xiamen”.
Po otwarciu Xiamenu na świat Kościół katolicki w Manili wysłał misjonarzy katolickich, aby ponownie nauczali w tym regionie.
Świątynia protestancka znajduje się na pięknej wyspie Gulangyu, kilka minut spacerem od promu ze Xianmen.
Obiekt otoczony jest zielenią i utrzymany w eleganckim wyspiarskim stylu architektonicznym. Budynek został wybudowany na początku XX wieku. W przeszłości było to „miejsce spotkań chrześcijan”.
Katedra Wuhu (芜湖圣若瑟主教座堂) to katolicki obiekt sakralny w mieście Wuhu, w prowincji Anhui, zbudowany w 1889 roku przez francuskich jezuitów. W 1889 roku ukończono kościół, mimo sprzeciwu chińskich nacjonalistów, którzy w maju 1888 roku domagali się wstrzymania prac i organizowali wrogie demonstracje. Oprócz katedry zbudowano szpital i szkołę. Placówki te były częścią kompleksu misyjnego, który służył sierotom i ubogim chorym.
W 1966 roku, podczas rewolucji kulturalnej, katedra została poważnie uszkodzona. Odrestaurowano ją w 1983 roku. Do dziś jest to jeden z najważniejszych obiektów sakralnych Kościoła katolickiego w tej prowincji.
Kościół Matki Bożej z Chin (巴黎中华圣母堂; Bālí zhōnghuá shèngmǔ táng) jest położony w Paryżu w 13. dzielnicy. Jest kościołem rzymskokatolickim służącym chińskiej społeczności Paryża.
Bazylika Matki Bożej w Sheshan (佘山进教之佑圣母大殿, Shéshān jìnjiào zhī yòu shèngmǔ dàdiàn) jest najwyższym kościołem w Szanghaju.
Sheshan znajduje się 35 km od Szanghaju i został zewangelizowany około 1844 roku. Ówcześni misjonarze zbudowali na wzgórzu dom z pięcioma salami, z których jedna była małą kaplicą. Obecnie w sanktuarium znajdują się dwa miejsca sakralne: kościół w połowie wzgórza i słynna bazylika na szczycie zbudowana w 1873 roku i wielokrotnie przebudowywana. Jest ona w stylu romańskim z czerwonej cegły, ma 56 metrów długości, 25 metrów szerokości, 17 metrów wysokości i 38-metrową dzwonnicę.
Sam kościół zbudowany jest na planie krzyża. Do budowy nie używano gwoździ, belek ani stali.
Katedra św. Józefa w Tianjin, znana również jako katedra Xikai (西开天主教堂; Xī kāi tiānzhǔ jiàotáng) to katedra katolicka, zbudowana w latach 1912–1916 przez francuskich lazarystów w Tianjinie. Kościół został zbudowany w piątym roku istnienia Republiki Chińskiej (1916 r. n.e.) przez francuskiego misjonarza Paula-Marie Dumonda (1864-1944).
Powierzchnia obiektu wynosi 1891,95 metrów 2 i może pomieścić 1500 osób. Jego plan ma kształt krzyża.
23 sierpnia 1966 roku tłum podżegany przez Czerwoną Gwardię z czasów rewolucji kulturalnej zdewastował kościół i zniszczył trzy wieże. W 1976 roku został uszkodzony przez trzęsienie ziemi. Kościół ostatecznie odrestaurowano w 1980 roku.
Kościół chrześcijański w wiosce rybackiej Tai O. Tai O (大澳) to mała rybacka wioska położona w zachodniej części wyspy Lantau na Nowych Terytoriach Hongkongu. Nazwa Tai O oznacza „wielką zatokę”
Między górami i rzekami, stoi cicho biały kościół, przy ulicy Taiping w miasteczku wodnym Tai O.
Budynek obok to dawna siedziba „Szkoły Yongzhu” założona w 1923 roku. W przeszłości Yongzhu była znana jako „słynna szkoła” na całej wyspie Lantau, która wychowała dzieci rybaków i rolników.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
