W epoce paleolitu, w społeczeństwie pierwotnym, ludzie często wydawali się słabi i bezradni w obliczu sił i zjawisk natury, przez co znajdowali się w bardzo trudnej sytuacji. Dlatego też niektóre klany i plemiona o prymitywnym sposobie myślenia uznają ośmiogłowego tygrysa za totem. Wizerunek tygrysa był malowany na skórze widocznych części ciała, na ubraniach lub na naczyniach oraz broni i drzwiach. Był używany jako nazwa klanu, symbol i święty amulet. Tygrys jest uważany za obrońcę i jest opiewany z nabożną czcią. Niektórzy nawet malują tygrysowi skrzydła, aby wyglądał jeszcze potężniej. „Latający Tygrys” to mityczna bestia.
Tego rodzaju dziecięce czapki w kształcie tygrysa były bardzo popularne w Chinach jeszcze na początku XX wieku.
Kapelusiki z tygrysią głową (虎头帽; hǔ tóu mào) były zarezerwowane dla dzieci cesarza, dlatego też ten przypominający odwagę tygrys stał się również najpopularniejszy wśród klasy robotniczej.
W horoskopie chińskim tygrys plasuje się po smoku w gronie potężnych i pomyślnych zwierząt. W Chinach nie jest niczym niezwykłym planowanie poczęcia dziecka tak, aby narodziny przypadały na rok urodzenia jednego z tych dwóch stworzeń.
Tygrys ma na czubie łba znak wang 王, co oznacza „król”. Podczas święta Podwójnej Piątki (piątego dnia piątego miesiąca księżycowego, inaczej Święto Smoczych Łodzi) tygrys był rysowany na czołach dzieci, aby chronić je przed demonami. Pazury i włosy tygrysa były kiedyś używane jako amulety. W kulturze popularnej tygrysia czapeczka ma chronić dziecko przed nieszczęściami, dawać mu siłę tygrysa i chronić przed złymi duchami. Taka czpeczka przemienia dziecko, które go nosi, w małego egzorcystę, obdarzonego ochronną i straszliwą mocą tygrysa.
Słowo „tygrys” w języku chińskim to 虎 (hǔ). Wymowa jest zbliżona do "chronić" 护 (hù), "zastraszać" 唬 (hǔ).
Tygrys jest jednym z czterech „superinteligentnych” stworzeń, obok feniksa, żółwia i smoka.
Czapka z głową tygrysa może pochodzić od „kapelusza z głową lwa” noszonego w starożytnej Grecji.
Mówi się, że wykonał go Herkules jako hełm bojowy w mitologii greckiej.
Czapkę z głową tygrysa można haftować po obu stronach, z przodu i z tyłu różnymi wyrazistymi i pomysłowymi wzorami artystycznymi. Najczęściej tego typu kapelusiki robią babcie dla swoich wnuków szczególnie na chińskich wsiach.
Obecnie ten rodzaj rzemiosła cieszy się coraz mniejszą popularnością.
Żółty cesarz pielęgnował cnotę i wzmacniał swoją armię... szkolił niedźwiedzie, borsuki, lamparty i tygrysy do walki z cesarzem Yanem na równinie Banquan podczas bitwy stoczonej około roku 2500 p.n.e. między siłami dynastii Żółtego Cesarza i Yan Di. A za flagi służyły orły, sokoły i latawce. Zwycięstwo Huang Di, Żółtego Cesarza, zjednoczyło Chiny i uznawane jest za początek narodu Han. Po trzech bitwach mirtyczny cesarz Huangdi wygrał bitwę. Można zauważyć, że potężne Plemię Totemu Tygrysa stanowiło jedną z głównych sił armii sojuszu plemiennego dowodzonej przez Huangdiego podczas zwycięstwa Banquana w tamtej epoce."
Kapelusz tygrysa kultury Han. Koniec XIX/początek XX wieku.
Obraz tygrysa jest majestatyczny, dlatego też od czasów starożytnych był używany jako symbol odwagi i siły żołnierzy. Często używane są takie określenia jak „generał tygrysa”, „minister tygrysa”, „żołnierz tygrysa”, „dywizja tygrysa” i „potęga tygrysa”.
W czasach dynastii Qing (1644–1911) mundury najwyższych urzędników były ozdabiane białym żurawiem, jednorożec był przywilejem oficerów wojskowych. Haft służył również do upiększania strojów religijnych i operowych. Podobnie, w starożytnych Chinach noszenie kapelusza podlegało ścisłym zasadom. Należało umożliwić rozpoznanie rangi wysokich rangą osobistości państwowych po nakryciu głowy. Już za czasów dynastii Qin (221–206 p.n.e.) obrzęd przejścia w dorosłość obejmował ceremonię noszenia guān [冠], czyli « korony”.
W starożytności słowo kapelusz oznaczało nakrycie głowy noszone na bardziej oficjalne okazje.
Komentarze
Pokaż komentarze