Miao żyją głównie w południowo-zachodnich Chinach. Rząd chiński uznaje tę grupę za jedną z 55 grup mniejszości etnicznych.
Miao nie mają pisma i wykorzystują tradycje tekstylne do rejestrowania swojej historii i wierzeń. Korzystając z bogatego słownictwa ikonografii inspirowanej historiami i folklorem, kobiety Miao tworzą tekstylia do codziennego użytku, a także na specjalne okazje, takie jak uroczystości weselne.
Wcześniej słowo „miao” było używane do określenia niektórych populacji, które nie były Hanami. Często termin był powiązany z konotacją przypominającą „barbarzyńców”. Historycznie rzecz biorąc, Miao byli uciszani i represjonowani.
Naród ten jest znany z niezwykłego wyrafinowania swojego ubioru. W języku chińskim Miao odnosi się do koloru ubrań noszonych przez kobiety.
Dla przykładu:
czerwone Miao zamieszkują zachodnią prowincję Hunan,
czarne Miao żyją w Guizhou,
a niebiesko-zielone Miao w południowym Yunnanie.
W wieku pięciu lub sześciu lat dziewczynki Miao rozpoczynają naukę robótek ręcznych. Nauka ta trwa przez cały okres ich dojrzewania. Kobiety własnoręcznie szyją suknie ślubne, nosidełka i ubranka dziecięce.Opanowanie technik haftu jest osiągnięciem kobiet w społeczeństwie Miao.
Nosidełka znane jako bèi shàn (背扇) lub bēidài (背带) są tkane i haftowane przez kobiety Miao przed ślubem, są one dla kobiet sposobem na promowania swoich umiejętności jako przyszłych matek i wyrażaniem miłości do swoich przyszłych pociech. Matki zazwyczaj ozdabiają tekstylia pomyślnymi symbolami, takimi jak motyl-matka (z folkloru Miao) i rybami, aby zapewnić dzieciom bezpieczeństwo, zdrowie i szczęście.
To haftowane nosidełko Miao jest typowe dla modeli produkowanych w Zhijin (织金), w hrabstwie położonym w centralnej części prowincji Guizhou, leżącej w południowo-zachodnich Chinach.
Identyczne panele okrągłych medalionów haftowanych jedwabiem na bawełnianej tkaninie zdobią tkaninę. W środku usytuowany jest kwiat tongzi hua (桐子花). Wzór jest wypełniony haftem chanxiu (缠绣), co jest trudną techniką odróżniającą hafty w stylu Zhijin od innych haftów Miao.
Nosidełko Miao zostało wykonane przez młodą kobietę przed ślubem. Cztery rogi materiału są ze sobą połączone, aby utrzymać dziecko.
Tongzi hua to pięciopłatkowy kwiat pochodzący z gór Guizhou, symbolizujący dobrobyt i płodność.
Aby docenić haft Miao, przed przestudiowaniem wzorów powinno najpierw poznać procesy produkcyjne. Ponadto specyfika haftu Miao polega na złożoności metod jego wytwarzania.
Lud Miao składa się z ponad stu gałęzi, które praktycznie różnią się od siebie cechami ubioru. Model ubioru, styl haftu, rodzaj stosowanych ściegów hafciarskich są ściśle powiązane ze środowiskiem i zwyczajami społeczności wiejskiej. Dzięki temu możemy łatwo rozróżnić poszczególne klany i plemiona tego narodu.
Kobiety Miao owijają delikatne, błyszczące nici, takie jak jedwab, wokół włókien ramii (szczmiel biały), zwanej także chińską pokrzywą (jedną z najstarszych roślin tekstylnych i papierniczych stosowanych na świecie) lub włosiem końskim, aby uzyskać bogatą teksturę.
Te owinięte nici zabezpiecza się za pomocą ściegów rozdzielonych na mniejsze oczka (tego samego lub innego koloru). 
Ta matka używa ręcznie robionego nosidełka do noszenia dziecka na plecach. W zasadzie to ona lub jej matka, haftuje ściegi na tkaninie.
Oprócz piękna, haft Miao wykorzystuje wiele różnych technik, w tym kilkanaście najpopularniejszych:
haft płaski, ścieg krzyżykowy, płaski ścieg jedwabny, ścieg warkoczowy, haft ręczny z cyną, ścieg zakładkowy, ścieg prosty, ścieg tkacki, podwójny ścieg pantoflowy, ścieg łańcuszkowy, ścieg w jodełkę, ścieg z podwójnym węzłem, ścieg kucyka itp.
Dodatkowo w każdej z tych technik można wykonać wiele różnych ściegów hafciarskich, np. w hafcie interlokowym występują zamki dwupinowe i jednopinowe, w przypadku haftu z łamaną nitką rozróżniamy te z grubym drutem i te z cienkim drutem.
Haft Miao ma silne dziedzictwo i treści kulturowe podkreślone przez wzory. U podstaw każdego występu kryje się praktycznie legenda lub historia głęboko zakorzeniona w kulturze popularnej, będąca wyrazem uczuć narodowych, mająca na celu przypomnienie tradycji związanych z życiem Miao.
Motyle, smoki, ptaki, ryby, kwiaty – wszystko jest inspirowane starożytnymi tradycyjnymi pieśniami, wykonanymi w jasnych i olśniewających kolorach, ze świetlistą, naiwną i hojną kompozycją.
Legenda o motylowej mamie
Według legendy w czasach starożytnych, w górach porośniętych lasami klonowymi, z serca jednego z tych drzew wyleciał motyl, który dotarł do jeziora pokrytego bąbelkami wody, z którym zamienił słowa miłości.
Po tym romansie z dwanastu jaj, których wysiadywaniem zajął się pomocny żuraw narodziło się dwunastu braci i sióstr, w tym grzmot, smok, tygrys, wąż, słoń, byk i Jiang Yang, którego lud Miao uważa za swojego przodka.
Dlatego Miao czczą motyla z głębokim szacunkiem należnym przodkowi rodziny, nazywając go czule „Mamusią Motylem”. 
Istnieje ponad 20 rodzajów ściegów i technik haftu Miao, a różnice między nimi są czasami minimalne. Niektóre techniki dawno zniknęły na równinach centralnych, ale większość została w całości zachowana przez Miao w prowincjach Yunnanu i Guizhou.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
