ŚWIĘTO PLONÓW

Święto Plonów chińskiej mniejszości Miao jest powszechnie nazywane 尝新节 (Chángxīn jié). Co można przetłumaczyć jako "święto nowego posmakowania".

Grupa etniczna Miao stanowi jedną z do 55 mniejszości etnicznych,

  Jest ich w Chinach około 9,5 miliona, rozproszonych w południowo-zachodniej części kraju, ale także w Wietnamie i Tajlandii (Hmong).

Święto to jest świętem rolniczym obchodzonym przez tę mniejszość siódmego miesiąca w siódmym dniu w/g kalendarza chińskiego.

Miao ubrani w tradycyjne stroje i biżuterię śpiewają i tańczą aby uczcić żniwa oraz modlić się o dobre zbiory w przyszłym roku.

                     

Święto jest okazją do świętowania żniw, stanowi wielką imprezą na wsi.

Rolnicy zbierają z pól kłosy ryżu, gotują je, ubijają kurczaki i kaczki oraz urządzają rodzinną ucztę.

Przed ucztą pokarm ofiarowany jest niebu i ziemi, składa się go w ofierze przodkom. Ryż jest degustowany zgodnie z nakazem szacunku dla starszych osób.

Następnie ryż z tegorocznych zbiorów jest podawany psom. Mawia się, że psy zabierają ziarna ryżu do nieba.

                  

Według opowieści przekazywanych z pokolenia na pokolenie, Miao pochodzą z plemienia Jiuli. Lud ten żył kilka tysięcy lat wcześniej na brzegach dolnego biegu Żółtej Rzeki (w północnej części kraju, na południe od Pekinu). Po klęsce w bitwie przez Huaxia (przodków Han), zostali zmuszeni do migracji na południe. To właśnie wtedy dokonano separacji między obecnymi grupami etnicznymi Miao i Li.

Za czasów dynastii Han (-206 – 220) Miao znaleźli swoją nową ziemię: dorzecze rzeki Xiang, dopływu Jangcy. To właśnie w tym regionie obejmującym część Hunan, Guizhou i Guangxi znajduje się dziś większość Miao. Inni nadal rozchodzili się po okolicznych prowincjach: oczywiście Yunnan, ale także Syczuan, Hainan i Hubei.

 Guizhou      Hunan

Przodkowie Miao żyli w zachodnim Hunanie i wschodnim Guizhou podczas dynastii Qin i Han 2000 lat temu.

W III wieku przenieśli się na zachód do północno-zachodniego Guizhou i południowego Syczuanu wzdłuż rzeki Wu, a w V wieku kilka grup Miao przeniosło się na wschód Syczuan i zachodniego Guizhou. W IX wieku niektórzy zostali przywiezieni do Yunnan jako więźniowie. W XVI wieku część Miao osiedliła się na wyspie Hainan. Z powodu tych wielkoskalowych migracji, rozłożonych na kilka stuleci, Miao uległo znacznemu rozproszeniu.

Miao dzielą się na 4 podgrupy (w rzeczywistości jest ich znacznie więcej):

- biało-niebiesko-zieloni Miao: osiedlają się głównie na południu i wschodzie Yunnanu, na południu Syczuanu i na zachodzie Guizhou.

- czarni Miao: zamieszkują głównie południowo-wschodnie Guizhou.  

- czerwoni Miao: mieszkają w zachodnim Hunanie. 

- kwieciści Miao: znajdują się w zachodnim Guizhou i północno-wschodnim Yunnanie.

 Podział wywodzi się od kolorów spódnic kobiet Miao, które dominują w tych grupach.

Miao są znani ze swej gościnności. Tradycyjnie witają gości pieśniami i czarką lokalnego wina ryżowego.

Mężczyźni noszą tradycyjne chińskie stroje. Natomiast kobiety odziewają stroje podkreślające przynależność do grupy Miao. Ich codzienny strój jest dość prosty, ale ubrania szyte na uroczystości są niezwykle piękne i kolorowe.

                            

Kobiety Miao uczą się haftować od najmłodszych lat. Ta wiedza przechodziła z pokolenia na pokolenie i zajmuje ważną część ich tradycji.

Haft Miao ma historię sięgającą ponad 2000 lat. Jest to istotny i ważny aspekt kultury Miao. W przeszłości haft był formą języka, w którym opowiadano legendy, przeszłe wydarzenia, wyrażano uczucia lub po prostu ilustrowano codzienność. W ten sposób każde pokolenie pozostawiło ślad swojej historii poprzez haft. Elementy natury, takie jak góry, rzeki, drzewa, kwiaty, a nawet zwierzęta są bardzo często przedstawiane w stylizowany sposób.

Każde miejsce, każda wioska Miao ma swój własny system symboli. W niektórych regionach liść cyprysu jest symbolem życia wiecznego, motyl reprezentuje stworzenie przodków. W innych pies jest symbolem lojalności, ptakiem opiekuńczej Matki.

              

                                                           

Podczas uroczystości wiele kobiet Miao nosi również imponującą biżuterię ze stopu srebra. Choć bardzo nieporęczne, precjoza są bardzo lekkie, ponieważ zawierają tylko 2% srebra.

                     

Ubrania Miao nazywane są w języku Miao „głosem” („呕欠”; „ǒu qiàn”)

                                 

Stroje Miao to najpiękniejsze stroje spośród wszystkich strojów narodowych Chin. Są nie tylko wspaniałym klejnotem w chińskiej kulturze, ale także skarbnicą historii i kultury.

Miao w zachodnim Hunanie i Miao we wschodnim Guizhou preferują srebrne ozdoby. Niektóre obszary w południowym Guizhou wolą ozdoby z muszli, a kostiumy Miao w zachodnich obszarach mają mniej srebrnych ozdób. Srebrne ozdoby, hafty Miao i batik to główne cechy strojów Miao.

  Odzież mniejszości Miao ma cechy, które różnią się w zależności od prowincji.

Strój etniczny Miao różni się w zależności od wieku osoby go noszącej i regionu pochodzenia. Uroczysty strój damski waży często kilka kilogramów. Typowy kostium składa się z bluzki z szerokim kołnierzem i wąskimi rękawami zakładanej na plisowaną spódnicę.

                                 

Spódnice Miao mają od 30 do 40 warstw materiału. Są ozdobione kolorowymi brokatami, misternym haftem oraz haftem krzyżykowym. Tkaniny są barwione batikiem, który polega na nakładaniu wosku w wysokiej temperaturze na tkaninę w celu odtworzenia wzorów – najczęściej wybieranymi motywami są rośliny i zwierzęta.