JAK ROSYJSCY ŻOŁNIERZE ZDOBYLI PEKIN

W 1900r. żołnierze pięciu wielkich mocarstw zaatakowali stolicę Chin. Jednak Rosjanie jako pierwsi wywiesili swą flagę na murach miejskich.

Pod koniec XIX wieku Imperium Qing było jedynie bladym odbiciem swojej dawnej potęgi. Stopniowo przekształciło się w rodzaj półkolonii europejskich mocarstw, Stanów Zjednoczonych i Japonii, które bezlitośnie eksploatowały Chiny.

Niezdolne do stawienia oporu zagranicznej presji elity polityczne były zainteresowane jedynie tym, jak utrzymać władzę i czerpać z tej sytuacji jakiekolwiek korzyści, nie martwiąc się o resztę chińskiej populacji, która w związku z tym szybko stała się bez zasobów, żyjąc w skrajnym ubóstwie.

„W Chinach. Ciasto królów i… cesarzy”

- Francuska karykatura polityczna z końca lat 90. XIX w. reprezentującą Chiny, które dzielą Wiktoria z Wielkiej Brytanii, Wilhelm II z Niemiec, Mikołaj II z Rosji, francuska Marianna i cesarz Japonii Meiji.

Niezadowolenie Chin z obcej dominacji doprowadziło do powstania wielu tajnych stowarzyszeń, w tym Yìhétuána Qiyi, znanego na Zachodzie jako "Bokserzy", ponieważ jego członkowie uprawiali sztukę walki, w której używa się pięści.

Pekin na początku XX wieku

W 1899 roku "Bokserzy" masowo powstali przeciwko „obcym diabłom”, jak ich nazywali, i którzy, jak wierzyli, wprowadzali obce i niebezpieczne praktyki do ich kraju, burząc wielowiekowe, tradycyjne podstawy chińskiego społeczeństwa. Bokserzy zabijali cudzoziemców, w tym chrześcijańskich księży i swych rodaków, którzy przeszli na chrześcijaństwo.

„Bokserom nie wystarczało niszczenie i palenie kościołów i klasztorów, ale także zabijanie prawosławnych i chrześcijan potomków rosyjskich Kozaków osiadłych w Chinach w XVII wieku. Zwłoki chrześcijan wrzucano do studni, a żywych czasem mieszano ze zmarłymi…

Bokserzy zniszczyli rosyjski cmentarz za murami miasta, rozbijali jego nagrobki.

Bokserzy

Rząd cesarzowej Cixi nie był w stanie stłumić buntu i wkrótce przyłączył się do ruchu. Następnie nastąpiła zakrojona na szeroką skalę interwencja Sojuszu Ośmiu Narodów, składającego się z Rosji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji, Stanów Zjednoczonych, Japonii, Austro-Węgier i Włoch. Z kolei w czerwcu 1900 r. Chińczycy zaatakowali Wschodnią Kolej Krajową leżącą w Mandżurii należącej do Imperium Rosyjskiego oraz oblegali dzielnicę ambasad w Pekinie, w której przebywali zagraniczni dyplomaci i ich rodziny.

Pomimo przewagi liczebnej wojska Imperium Qing i Bokserzy byli znacznie gorsi w walce niż wojska alianckie. Po zdobyciu fortu Daku nad rzeką Hai He i miasta Tianjin wojska alianckie miały nadzieję na zdobycie stolicy. 30 000 żołnierzy broniących Pekinu stanęło naprzeciw 9 000 Japończyków, 5 000 Rosjan, 2 000 Amerykanów i 800 żołnierzy francuskich, a także 3 000 sipajów, żołnierzy indyjskich wysłanych przez Wielką Brytanię.

Rosyjscy żołnierze w pobliżu bram Dongbianmen

Jako pierwsi zaatakowali rosyjscy żołnierze. W nocy 14 sierpnia pułk drugiego kapitana Jarosława Gorskiego dokonał niespodziewanego ataku i zamordował żołnierza strzegącego bram Dongbianmen, zniszczonych później przez rosyjską artylerię. Żołnierzom udało się wejść i wywiesić na murach rosyjską flagę.

„Grzmoty i błyskawice armat, nagły ostrzał naszych artylerzystów, chaotyczna reakcja Chińczyków i straszliwy huk rosyjskich karabinów maszynowych, ataki w świetle księżyca na poczerniałe przez stulecia bramy i mury tego tysiącletniego miasta ... To był pierwszy atak na Pekin, kierowany przez Rosjan

- napisał dziennikarz Dmitrij Janczewiecki, który tam był.

Wojska rosyjskie podczas zdobywania Pekinu

Reszta oddziałów alianckich zaatakowała dopiero rano. Przez cały dzień siły japońskie toczyły zaciekłą walkę o bramę Dongbianmen, a nawet wezwały wsparcie rosyjskiej artylerii. Jako ostatni w bitwie biorą udział Amerykanie. Kiedy Brytyjczycy i Francuzi weszli do miasta, prawie nie napotkali wrogów. Oddziały Przymierza otworzyły następnie dzielnicę ambasad. W końcu miasto było pod ich kontrolą. Największe straty podczas operacji ponieśli Rosjanie i Japończycy: około 60 zabitych i prawie 200 rannych.

Bitwa o Pekin. Wojska amerykańskie

15 sierpnia, po szybkim bombardowaniu, amerykańska artyleria zdobyła pałac w Zakazanym Mieście, skąd cesarzowa Cixi już uciekła. W następnych dniach siły alianckie spustoszyły i splądrowały miasto, zabijając bokserów, żołnierzy i ludność cywilną. Dopiero długo po tych wydarzeniach mocarstwa te obwiniały się wzajemnie za te zbrodnie, obwiniając swoich ówczesnych sojuszników.

Wojska rosyjskie w Pekinie

Po zdobyciu Pekinu Rosjanie zmiażdżyli swoich przeciwników w Mandżurii, w mgnieniu oka kontrolując region, i rozpoczęli odbudowę Kolei Wschodniochińskiej. We wrześniu 1900 cesarzowa Cixi nakazała swoim żołnierzom zabić wszystkich bokserów. Rok później Powstanie Bokserów zostało całkowicie stłumione, a sojusznicy zmusili Chiny do podpisania „Protokołu Pokojowego Bokserów”. Zgodnie z tym protokołem Chińskie Imperium miało m.in. obowiązek płacenia podatków sojusznikom, zakaz wwozu broni czy amunicji przez dwa lata, miało zniszczyć fort Daku i oddać siłom europejskim, amerykańskim i japońskim szereg warowni między wybrzeżem a stolicą.

Egzekucja boksera

Pekin został zalany krwią i potem przez dwóch wiernych sojuszników, Rosję i Japonię. Po raz pierwszy pod ostrzałem i kulami Rosja i Japonia były towarzyszami broni.

Sojusznicze stosunki między tymi dwoma narodami nie trwały jednak długo: kilka lat później oba imperia wypowiedziały sobie wojnę, która zakończyła się dla Rosji prawdziwą katastrofą i poważnie zachwiała jej pozycje na Dalekim Wschodzie.

Rosyjska kawaleria atakuje bokserów