Wynalezienie butów na wysokim obcasie przypisuje się mandżurskiej królowej Duoluo Ganzhu, która według legendy chciała zaatakować wrogich żołnierzy z zaskoczenia i wpadła na pomysł stworzenia butów na wysokim obcasie, aby przemierzać bagna bez grzęznąc w głąb, drogą żurawia zrobiły to ptaki. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie wszystkie chińskie prowincje opowiadają się za bandażowaniem kobiecych stóp.
Moda na buty na wysokim obcasie była trendem dla mandżurskich kobiet, choć w tamtych czasach obcas znajdował się na środku podeszwy, a nie pod piętą.
( dynastia mandżurska Qing rządziła Chinami od 1644 do 1911 r)
Kobiety mandżurskie od dawna słyną ze swych wysokich i szczupłych figur. Ten status podobno wywodzi się z odległych czasów, kiedy nosiły one wysokie obcasy zwane huāpéndǐ (花盆底), fryzury z długimi włosami i tradycyjne suknie Qipao ( 旗袍) wydłużające sylwetkę.
Mandżurskie kobiety, które nie miały skrępowanych stóp, nosiły buty na obcasie, aby naśladować populqrny chód „lotosowej stopy”. Kobiety musiały chodzić powoli, stawiając małe kroki. Wąski cokół był wykonany z warstwy krochmalonej i wszytej bawełny.
Za tradycyjnymi pantofelkami kryje się legenda związana z mandżurskimi kobietami.
To królowej Duoluo Ganzhu przypisuje się wynalezienie przodka tradycyjnego mandżurskiego pantofelka na obcasie. Jej ojciec był wodzem plemienia, które żyło w dolinie rzeki Mudanjiang.[*]
Duoluo Ganzhu była piękną młodą kobietą, pełną dobrych czynów, stanowiła wielką pomoc dla swojego ojca w rządzeniu ludem.
Inne plemię żyło na przeciwległym brzegu rzeki Mudanjiang w mieście Gudun. Jej przywódcą był Hasiguhan, znany jako nikczemny, przebiegły i złośliwy wódz. Chciał, aby Duoluo Ganzhu została jego żoną i złożył kilka oficjalnych próśb, z których wszystkie zostały odrzucone przez ojca Duoluo Ganzhu. Wściekły, że dziewczyna go odpycha, Hasiguhan poprzysiągł zemstę.
Pewnej jesieni Hasiguhan zaprosił wszystkich wodzów plemiennych na polowanie w Górach Mudan. Otoczył Duoluohan i zabił go. Po fałszywym oskarżeniu gajowego o morderstwo, on również go stłumił i zawiesił jego głowę na wałach. Wszyscy mieszkańcy Akedun opłakiwali utratę swojego przywódcy, Duoluohana.
Hasiguhan wysłał posłańca, aby doniósł złe wieści Duluo Ganzhu, mówiąc:
„Jutro wieczorem pojadę z karawanem nad rzekę Mudanjiang i poczekam tam na ciebie”.
Duoluo Ganzhu przekazała posłańcowi aby podziękował Hasiguhanowi za jego dobroć, ogłaszając, że nazajutrz będzie oczekiwała karawanu pogrzebowego swego ojca nad rzeką.
Następnego wieczoru, wraz ze dźwiękiem trąbki, Hasiguhan podążył konno za karawanem na brzeg rzeki i zobaczył Duoluo Ganzhu na przeciwległym brzegu, klęczącą samotnie przed grobowcem. Gdy tylko karawan przekroczył rzekę, wyrwał z swego hełmu białe pióro i wraz z dźwiękiem dał sygnał do ataku. Ukryci żołnierze wyskoczyli z karawanu i ruszyli z Hasiguhanem, który schwycił Duoluo Ganzhu. Jak się okazało był tow rzeczywistości manekin wypełniony słomą. Rozwścieczony Hasiguhan rozkazał swoim żołnierzom zaatakować miasto Akedun.
Duoluo Ganzhu wraz z 2000 żołnierzamii mieszkańcami Akedun uciekła w bezpieczne miejsce w ukrytej wiosce. Przebywała tam przez miesiąc, gdy Hasiguhan i jego siły zajmowały Akedun, zapasy żywności malały, wielu mieszkańców zachorowało i zmarło. Duoluo Ganzhu musiała znaleźć sposób na odzyskanie miasta Akedun.
Pewnego dnia, gdy przeszła przez łąkę, zdesperowana na widok legionów wrogich żołnierzy na jedynej drodze do Akedun, jej uwagę przykuł lot żurawi. Patrząc na nie, w jej myślach zaczął formować się plan. Zebrała swoich ludzi i powiedziała im:
„Długie i płetwiaste łapy żurawi pozwalają im stać w błocie bez zatonięcia. Możemy posuwać się na szczudłach by zaatakować wroga”.
Plan Duoluo Ganzhu zadowolił ludzi i natychmiast zaczęli ścinać gałęzie i strugać z nich szczudła. Wkrótce wszyscy mieli parę drewnianych szczudeł.
Duoluo Ganzhu i jej żołnierze na szczudłach przeszli przez bagna w kierunku miasta Akedun i zaczęli atakować. Hasiguhan spał, ale ani on, ani jego żołnierze nie wyobrażali sobie, że wróg może przejść przez bagna i zaatakować silnie strzeżone miasto. Pragnienie zemsty dało żołnierzom Duoluo Ganzhu siłę do pokonania wroga. Łucznicy zabili Hasiguhana, gdy próbował uciec przez rzekę Mudanjiang. Odzyskanie Akedun zajęło Duoluo Ganzhu i jego żołnierzom tylko kilka godzin.
Wodzowie innych plemion nienawidzili Hasiguhana, radowali się więc ze zwycięstwa Duoluo Ganzhu. Wkrótce potem wszystkie plemiona zebrały się i wybrały Duoluo Ganzhu na swoją królową.
Aby upamiętnić to zwycięstwo, Duoluo Ganzhu zachęcała poddanych do noszenia podwyższonych butów, które pomogły jej osiągnąć zwycięstwo. Ponieważ były noszone z pokolenia na pokolenie, stopniowo ewoluowały w tradycyjne mandżurskie buty na cokole.
[*] Rzeka Mudanjiang 牡丹江 leży w chińskiej prowincji Heilongjiang. Jest to prawy dopływ rzeki Sungari.
Jej chińską nazwę można przetłumaczyć jako „Rzeka Piwonii”. Rzeka wpada do jeziora Jingpo, a następnie płynie na północ, wijąc się przez Ning'an i Mudanjiang (nazwane tak od rzeki) i wpada do rzeki Sungari w Yilan (dawniej znanej jako Sanxing).
Inne tematy w dziale Rozmaitości
