Od salonowego Hanysa Gorolom i Zagłymbiokom

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia -  Wszystkim blogerom, komentatorom i administracji S24 - składam życzenia wszystkiego najlepszego.

A jako, że my na Śląsku jesteśmy do zgody i potrafimy „skumać” się nawet  z Zagłymbiokiem, warto przytoczyć ten okolicznosciowy wierszyk nieznanego autora:

 

Kiedyś na Ślonsku cołkimi dniami,

biły hanysy sie z gorolami.

Z  godki szło poznać kiery je kiery,

I bez to się  prali   jak indjanery.

 

Chłopy z chłopami, baby z babami,

tłokli sie solo i rodzinami.

Chude szkielety, wyżarte byki

furgały kable i scyzoryki.

 

Różne tu były łomoty i trzaski,

lamynty, przeklyństfa, skomlynja i wrzaski.

W końcu Pon Boczek te larmo usłyszoł,

poważnie sie wnerwioł i wszystkich wymiyszoł !

 

Malce  doł Zynka, Zbychowi doł Hajdla,

wcisnoł gorola rodzinie od Zajdla.

Hanysa kupjoła se baba z Rzeszowa,

wdowa po jednym górniku z Knurowa.

 

Werka  łod Dziubów wyszła za wdowca

co Gierek w aktówce go przywióz z Sosnowca.

Ginter kobiytka wzion se z Czeladzi,

Pon Boczek pedzioł: że se poradzi.

 

Ksiyngowo Kowalsko co mieszko w bloku

dostała Hanysa banioka z przetoku.

Erwin  z warszawiankom krótko jest w związku,

a juz zajyżdżo dziołcha po ślonsku.

 

Bajtle zaś łod nich próbują mówić

i choć to krojcoki dajom sie lubić.

Małe hanysy lubiom fandzolić

jak chcom znerwować małych goroli.

 

I teroz już wszyndzie, w kościele i szkole,

som i hanysy, som i gorole.

Jedni chcom drugim sie przypodobać,

bo hanys chce mówić, a gorol godać.