Histeria podsycana umiejętnie przez przychylne Putinowi media w sprawie rzekomej przewagi technologicznej armii rosyjskiej, na zachodzie dobrze się sprzedaje. Ostatnio media nagłaśniały sprawę rosyjskiego czołgu „Armata”, niemającego – podobno - sobie równych w armii NATO. Media niemieckie twierdzą, że Niemcy musieliby poświęcić, co najmniej 15 (sic!) lat, aby skonstruować podobne cudo. Nie wdając się w ocenę prawdziwości tych doniesień, kontynuuję swoją opowieść o uzbrojeniu i sposobach walki z takimi gagatkami.
Zwiększanie grubości pancerzy stało się sporym problemem w zwalczaniu czołgów, a także unieszkodliwianiu umocnień wroga. Choć ładunki podobne do kumulacyjnych stosowano już podczas wojny trzydziestoletniej, umieszczane w ceramicznych "donicach" przez saperów, to prawdziwy przełom nastąpił wraz z wynalezieniem w Niemczech ładunków tak ukształtowanych, aby powstał strumień gorącej plazmy mogący przetopić nawet najgrubsze stalowe płyty. Wynalazek ten po raz pierwszy zastosowano, do unieszkodliwienia potężnego belgijskiego fortu Emael w 1940 roku (http://alpejski.salon24.pl/604654,fort-emael ), co otworzyło armii niemieckiej drogę do Paryża.
Konstruktorzy niemieccy postanowili potem zminiaturyzować te ładunki tak, aby mogły być wystrzeliwane z ręcznych granatników. W ten sposób powstał słynny „Pancerfaust”, którego anatomiczny preparat możecie zobaczyć na zdjęciu numer 1. Na drugi zdjęciu widać rozwinięcie „Panzerfausta”, pocisk o napędzie rakietowym „Panzerschreck”. Widać, że głowica „Panzerschrecka” pod aerodynamiczną osłoną od przodu jest pusta, a ładunek wybuchowy (kolor żółty) ukształtowany jest tak, że w kierunku lotu tworzy powierzchnie stożka wklęsłego, w przypadku Pancerfausta prostego, a „Panzerschrecka” o bardziej skomplikowanym kształcie. Głowice produkowały skoncentrowany strumień plazmy mogący przepalić bardzo gruby pancerz.
Na zdjęciu nr 3, pokazany jest homogeniczny pancerz stalowy o grubości 600 mm przetopiony uderzeniem wielkokalibrowego ładunku kumulacyjnego. Widać kanał wytopiony przez strumień skumulowanych gazów po wybuchu ładunku. Zdjęcie nr 4, pokazuje pancerz warstwowy przepalony na głębokość 1500 mm pociskiem kumulacyjnym.
Jak widać ładunki takie nie dają wielu szans tradycyjnym pancerzom, i co gorsza mogą być wystrzeliwane z ręcznych bardzo lekkich wyrzutni. Wprowadzenie tych ładunków spowodowało konieczność wynalezienia nowych pancerzy chroniących czołgi. Są to pancerze warstwowe z substancją reaktywną.
Pokazany na zdjęciu nr. 5, pancerz chroniący wieżę rosyjskiego czołgu, wyposażono w substancję produkującą ogromne ilości gazów podczas spalania, umieszczoną pomiędzy skośnymi płytami stalowymi odchylającymi, wydłużającymi drogę strumienia kumulacyjnego. Gazy zaburzają drogę strumienia osłabiając działanie ładunku. Kolejnym sposobem jest umieszczenie na powierzchni pancerza reaktywnej substancji wybuchowej, detonującej w przypadku uderzenia pocisku i zaburzającej geometrię ładunku i strumienia. Obecnie pancerze to wyszukane sandwische wyprodukowane z najbardziej „wykwintnych” komponentów.
Przebicie takich pancerzy wymaga zastosowanie całego algorytmu, tak więc najnowsze pociski wykonują wiele operacji jedna po drugiej.
Ps. godz. 01:30 19.11.2016 - Notka wywołała dyskusję, a więc uzupełniam informację. Efekt kumulacyjny znany był praktykom, górnikom od dawna. Tak się składało, że górnicy zatrudniani byli zawsze do prac minerskich na polu walki, była to tradycja. Eksperymenty prowadzone podczas służby i zwykłych prac górniczych spowodowały że efekt kumulacyjny zaobserwowano i stosowano już na długo przed naukowym go opisaniem w 1792 roku przez niemieckiego inżyniera górniczego i filozofa Franza von Baadera. Ten wszechstronnie wykształcony w zakresie nauk przyrodniczych i medycyny człowiek, po studiach na Akademii Górniczej w Freibergu udał się do Anglii i Szkocji gdzie pracował jako szef na kopalniach i w hutach. Na początku XIX wieku zajął się filozofią której pozostał wierny do końca życia choć nie porzucał innych zajęć. Opracował też technologię produkcji szkła.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
