Mistrzowie politycznego floretu.

To mistrz politycznego floretu uwielbiający zadawać bolesne pchnięcia - tak wychwala pod niebiosa Jeana - Claudea Junckera „Die Welt“. Mistrzostwo Junckera w zadawaniu bolesnych ciosów miało się ostatnio objawić pchnięciem floretu przeciw rządowi w Warszawie.

Zdaniem „Die Welt“ mianowanie byłego ambasadora Polski w Brukseli Marka Prawdy, zwolnionego ze stanowiska przez nowy polski rząd, reprezentantem Komisji Europejskiej w Polsce, jest właśnie dowodem takiego mistrzowskiego fechtunku.

Pomijając inne względy, nie trudno zauważyć, że w tym świetle polityka prowadzona przez brukselskich dużych dzieciaków, przypomina przepychanki małych niewychowanych bachorków w piaskownicy. Nagle dowiadujemy się, że prowadzenie polityki polega na przywaleniu koledze mocniej grabkami albo łopatką. Dla niepoznaki „Die Welt“ nazywa te grabki i łopatkę floretem politycznym.  Na koniec dowiadujemy się, że Prawda ma być cierniem w oku rządu w Warszawie. No tylko pogratulować takiego rozumienia polityki, a ja myślałem, że przedstawiciel EU ma być człowiekiem który szuka porozumienia…

Koń by się uśmiał z takiego rozumienia polityki. Ja sądziłem, że prowadzenie polityki ma prowadzić do rozwiązywania problemów, a tu okazuje się, że wręcz przeciwnie. No cóż, pomiędzy jednym, a drugim kielichem łopatka do piasku może pomylić się z floretem…

A`propos koni. Inny brukselski fechtmistrz mamrotał coś w Ameryce  o mordowanych przez rząd warszawski koniach i zamiarze strzelania do bocianów… No proszę!!! Prokuratura powinna pójść tym tropem, bowiem wygląda na to, że konie w Janowie nie padają z przypadku. Stare rzymskie powiedzenie - Ius fecit, cui prodest – może tu mieć dobre zastosowanie.

Ja się nie dziwię, że on wpadł na taki pomysł, aby o tych koniach. Wszak pewien demokratyczny Prezydent USA, kiedy Jan Karski opowiadał mu o zagładzie Żydów w okupowanej Polsce, przerwał mu i zapytał właśnie o to, jak mają się w Polsce konie. Nie wiem czy to już tradycja demokratów, ale brukselski fechtmistrz zapewne tak myśli, że konie to „number one” amerykańskiej polityki.