O Agnieszce Radwańskiej, o Pałacu Kultury i o wygrywaniu...

... Przez kilka dni przetaczała się u nas dys­kus­ja dla­cze­go Agnieszka Rad­wań­ska na Wimbledonie prze­gra­ła. Róż­ne przeczytać można było opinie, niektórzy nawet wyrokowali, że "przeg­ra­ła psy­chicz­nie".

Skojarzyły mi się z tą dyskusją nauki, jakie otrzymałem od poznanego w młodości Anglika. Uczył mnie on an­giel­skie­go, nota bene płaciłem za to pieniędzmi, które dostałem od Włodzimierza Reczka za skuteczne według niego uprawianie sportu:). Pan Ksawery Hyb (w Polsce nigdy nie podpisywał się "Xavier") kiedyś był oficerem na naszym transatlantyku "Batory" a na e­me­ry­tu­rze osiadł w ma­leń­kim ale gustownie urządzonym mieszkanku przy Hożej w Warszawie. Chociaż miał ro­dzo­ne­go brata w Michigan, USA - "wybrał Polskę". Po­wo­dzi­ło mu się, jak na polskie warunki, nieźle. Nie narzekał. Utrzymywał się z dawania indywidualnie i w grupach lekcji angielskiego, które prowadził doskonale i chyba skutecznie.

Poza an­gielskim pan Hyb nauczył mnie również an­giel­skie­go dys­tan­so­­wa­­nia się od sta­no­wis­ka gawiedzi.

Od pierwszej godziny nie wolno było mó­wić na jego lekcjach po polsku. Jako ze­ro w angielskim zło­ży­łem mu już na pierw­szej przerwie rezygnację, ale nie pozwolił mi odejść dając argument, że w Anglii małe dzie­ci nie używając języka polskiego potrafią na­u­czyć się an­giel­skie­go w dwa - trzy lata, więc i mnie nie powinno być z tym wiele trudniej.

Kiedy już jako tako o­pa­no­wa­liś­my podstawy języka, po okresie wykuwania scenek na pamięć, zmienił taktykę. Prowokował na lekcjach spory. Kiedyś spieraliśmy się o Pałac Kul­tury, w którym akurat braliśmy wtedy je­go lekcje. Na po­czą­t­ku tylko on jeden bronił tego bu­dyn­ku przed zgodnym atakiem nas wszy­st­kich - ale w końcu zasiał w nas wąt­pli­woś­ci. PKiN to budynek bardzo War­sza­­wie wte­dy potrzebny Stanowił rze­czywiste miejsce za­rów­no dla kul­tury jak i nauki. Działało w nim kilka zna­ko­mi­tych teatrów i kin, z wyróżniającym się poziomem re­per­tu­a­ro­wym kinem "Wie­dza" na czele. Był w nim pub­licz­nie dostępny piękny i dobrze utrzymany basen pływacki i Pałac Mło­dzie­ży dla pro­wa­dze­nia przez nią działalności technicznej i kul­turalnej. Czy ktoś jeszcze pamięta śpiewającą "Ga­wę­dę"? W Sali Kon­gre­s­o­wej wys­tę­po­wa­li najwięksi świa­towi aktorzy i zespoły. A na dodatek profesor Hyb zwrócił nam uwagę, że jest to jedyny z warszawskich bu­dyn­ków gdzie win­dy są sprawne a wszystkie drzwi i okna zamykają i otwierają się należycie. Rzeczywiście.

Kiedy niedawno przy zachodzącym słońcu robiłem tę fo­to­gra­fię podeszła do mnie starsza pani czymś handlująca na straganie obok. Powiedziała: "prawda że piękny"? Odpowiedziałem "tak" - odwracając głowę od pos­ta­wio­nych obok niego ar­chi­tek­to­nicz­nych szpetności, które udało mi się po­zos­tawić poza kadrem zdjęcia - tak jak to robią wszyscy graficy war­szaw­skich telewizji. Warto jeszcze dodać, że wiele szczegółów ar­chi­tek­to­nicz­nych tworzyli w projekcie PKiN Polacy a wielu polskich artystów je wy­ko­ny­wa­ło.

Podczas równie ostrej dyskusji na temat sportu profesor Hyb nas prze­ko­nał, że bardziej należy cenić opinię o sporcie człowieka, który raz w tygodniu wyjeżdża do lasu po­rzu­cać piłką lub pobiegać niż takiego co śledzi wszystkie światowe mecze przed telewizorem i na wyrywki zna wyniki. Żeby mówić i pisać o sporcie dobrze mieć własne doświadczenia. Cho­ciaż­by z meczów podwórkowych o wygranie z przeciwnikiem. Og­lą­da­nie sportu nawet na bardzo dużym ekranie, ze stadionowej widowni czy nawet jej loży ho­no­ro­wej, to za mało aby potrafić na temat sportu coś is­tot­ne­go po­wie­dzieć.

Kiedy w 1996 roku pierwszą kon­ku­ren­cję na Ig­rzys­kach w Atlancie wyg­ra­ła na­sza Renata Ma­uer jakiś dzien­ni­karz na kon­fe­ren­cji pra­so­wej zapytał Niem­kę Petrę Horn­eber, która prowadziła do ostatniego strza­łu "dlaczego pani przegrała" - ona odpowiedziała: "ja nie przeg­ra­łam - proszę pana - ja wyg­ra­łam srebrny o­lim­pij­ski medal. Jestem wicemistrzynią O­lim­pia­dy."
na fotografii od lewej: Petra Hornebr, Renata Mauer, Aleksandra Ivoseva (JUG) więcej.

Kropka. I to by było na tyle - jak mawiał klasyk.

www.youtube.com/watch

Film ze witryny pani Radwanskiej