Naród trwa

Ani w głowach które gasi ostry cień proporców

ani w piersiach otwartych poniechanych na rżysku

ani w dłonich dżwigających zimne berło i jabłko

ani w sercu dzwonu

ani pod stopami katedry

nie zawiera się wszystko

 

ci którzy toczą wózki po żle brukowanym przedmieściu

i uciekają z pożaru z butlą barszczu

którzy wracają na ruiny nie po to by wołać zmarłych

ale aby odnależć rurę żelaznego piecyka

głodzeni - kochający życie

których trudno nazwać kwiatem

ale są ciałem

to jest żywą plazmą

dwoje rąk do zasłaniania głowy

dwoje nóg szybkich w ucieczce

zdolność zdobywania pokarmu

zdolność oddychania

zdolność

przekazywania życia pod murem więziennym

 

giną ci

którzy kochają bardziej piękne słowa niż tłuste zapachy

ale jest ich na szczęście niewielu

 

naród trwa

i wracając z pełnymi workami ze szlaków ucieczki

wznosi łuk truimfalny

dla pięknych umarłych

 

Zbigniew Herbert " Substancja"  "Hermes, pies i gwiazda" 1957