Czy kundle namaszczeni na "przywódców Narodu"

Skąd się biorą, dokąd zmierzają ?

Wide Donald T. "Nie wiem nie pamiętam" ; chociaż wówczas po10 kwietnia 2010 roku (Zamach, Zbrodnia, Zdrada) całą odpowiedzialność za Smoleńsk brał na siebie.

Wycieczka do Katynia, a teraz "Szczur" puszczony w New Jersey City i kreować kolejnego bohatera Narodu po to aby ukryć te prawdziwe intencje Chazarskich Żydów z USA ograbienia Polski i Polaków. Gdzie był ich Rodak  rozwój kultury żydowskiej na świecie ?

Mienie bezspadkowe pozostawione na Kresach II Rzeczypospolitej , a po decyzjach rozbioru Polski przez Stalina, Churchilla i Roosvelta w Teheranie, Jałcie,  i Poczdamie w latach 1943-1945!

Przypomnę tylko jedną postać:

Czy Polacy muszą finansować rozwój kultury żydowskiej na świecie ?:

https://www.chabad.org/therebbe/article_cdo/aid/133640/jewish/Rebbetzin-Chanas-Biography.htm

... Opuszczając Rosję

Wraz z utratą męża, dziećmi oddalonymi i uchodźcami wojennymi powracającymi do domu, Rebbetzin Chana był teraz zupełnie sam. Pragnęła zjednoczyć się ze swoim najstarszym synem. Znajomy pomógł jej zdobyć bilet kolejowy od Alma-Ata do Moskwy, co było prawie niemożliwym osiągnięciem.

Rebbetzin Chana przybył do Moskwy pod koniec 1945 roku i mieszkał dyskretnie na małym przedmieściu. Jej sytuacja była okropna. Zmuszony, aby ukryć swoje miejsce pobytu, Rebbetzin Chana znajdowała nowe miejsce na pobyt każdego dnia - gdzie spała pewnej nocy, nie mogła oddać następnego. Tak więc żyła przez kilka miesięcy.

Rebbetzin Chana wiedziała, że ​​musi opuścić Rosję, ale napotkano na przeszkodzie wiele przeszkód. Komitet kilku oddanych chasydów był zaangażowany w skomplikowaną misję ratowania jej.

Latem 1946 r. Rebbetzin Chana przekroczył granicę rosyjsko-polską, przybywając do Krakowa. Następnie udała się do amerykańskiego obozu "Przesiedleńców" w Pocking w Niemczech.

Najstarszy syn Rebbetzina Chany, rabin Menachem Mendel, obecnie mieszkający w Nowym Jorku, wysłał telegramy do wielu osób mających wpływ na interwencję matki w celu uzyskania niezbędnych dokumentów i wiz, aby mogła kontynuować podróż w bezpieczne miejsce. Rebbetzin Chana ostatecznie opuścił Pocking i podróżował przez Monachium i Frankfurt do Paryża, przybywając tam w Adar 1947.

Spotkanie w Paryżu

Gdy tylko przybyła do Paryża, rabin Menachem Mendel pośpieszył do wylotu z Nowego Jorku, aby się z nią spotkać. Ponowne zjednoczenie matki i syna, rozdzielone na dwadzieścia lat i po głębokim cierpieniu i stracie, było głęboko emocjonalne.

Paryż, 1947. Po zjednoczeniu Rebbetzina Chany z jej najstarszym synem, przygotowano specjalne przyjęcie z udziałem chasydów i przyjaciół. Tutaj przyszły rebe farbował, a jego matka siedziała po jego prawej stronie.

Po Szawuot , Rebbetzin Chana i rabin Menachem Mendel wypłynął z Paryża do Nowego Jorku, został skierowany przez Rabbi Yosef Icchak, Rebe, podróżować statkiem, a nie samolotem. W porcie zostali wysłani przez dużą grupę chasydów i przyjaciół.

Statek przybył do Nowego Jorku 28 sierpnia Sivan 1947.

Iskra boskości ?

https://forward.com/culture/199036/why-rabbi-schneerson-was-good-for-jews-but-bad-for/

Pod koniec czasów, kiedy zmiany klimatyczne, asteroidy lub przybycie Mesjasza spowodowały dyskusję Pharrell Williams, Akt Przystępnej opieki, "Gra o tron", Rand Paul, zasada wyznaczonych hakerów, Władimir Putin na koniu, i cilantro Chipotle'a -mowy ryż, na ziemi pozostaną dwa rodzaje religijnych ludzi: mormoni i lubawiczowscy Żydzi.

Read more: https://forward.com/culture/199036/why-rabbi-schneerson-was-good-for-jews-but-bad-for/

Być może niektórzy muzułmanie, a może rzymski katolik szuka łacińskiej mszy. Jakiś zielonoświątkowy będzie gdzieś kłaść kogoś na kimś. I na pewno będzie wielu ekscentrycznych duchowych indywidualistów, tworzących własne ścieżki lub podróże - które bez wątpienia będą zwane "ścieżkami" lub "podróżami" - od synkretycznej mieszanki kryształowo-noszącego, aromaterapii, chiropraktyki i Tybetańska Księga Umarłych.

Ale jeśli szukasz stabilnych wspólnot religijnych, z ciągłością w czasie i spójnym zbiorem tradycji, znajdziesz Świętych w Dniach Ostatnich i Lubawiczerów, tak jak nazywani są również Żydzi z chasydzkiej sekty. Mają dużo dzieci (Lubawicze bardziej niż Mormoni, ale obie grupy mają silne stopy naturalnego wzrostu); są dobrzy w nawracaniu innych; i nawet jeśli nie nawracają innych, są bardzo dobrzy w nawracaniu się.

Mormoni i wiele kobiet z plemienia Mormonów poświęcają dwa lata na studia, by wyruszyć w "misje", często do obcych krajów. Przez te dwa lata nie mogą zbawić dusz dla Mormonizmu. Ale pukanie do drzwi i ulotek codziennie przez dwa lata, oni przynajmniej bardziej zaangażować się w przesłanie, które przynoszą. Jak mogli nie?

Lubawiczerzy są wysyłani na ulicę jako 13- lub 14-latkowie, aby zapytać przechodniów: "Czy jesteś Żydem?". Ci, którzy mówią "tak", oferują pomoc w zakładaniu tefilin, małych, nadających się do noszenia czarnych pudełek zawierających modlitwy lub, w zależności od tego, w sezonie, daj im matzos lub chanukowe menory. Oni również nie mogą przekonać innych, aby stali się uważni, ale zawsze umacniają własne obserwacje.

Ale jak wiemy, Chabad jest całkiem dobry w przekonaniu niektórych Żydów, aby stali się bardziej uważni. A około 4000 takich posłów , wysłanników, którzy wraz z żonami i dziećmi rozproszyło się po całym świecie, aby wykonywać pracę misyjną wśród upadłych Żydów lub na obszarach o mało zorganizowanym żydowskim życiu, stały się również konieczne dla setek tysięcy Żydów ". życie religijne. Ich szkoły, obozy letnie, kursy dla dorosłych i cotygodniowe kolacje szabatowe wzmocniły żydowskie życie, często w miastach i krajach, w których pozostawiono żydowskie życie .

A wysłannicy robią to, ponieważ Rebe nam kazał.

W tym sezonie przypada 20. yahrzeit, czyli rocznica śmierci Menachema Mendla Schneersona, siódmego rebego Lubawicza, i wszyscy - nie tylko Lubawiczerzy - czyli kiedy mówią "rebe". Zmarł na 3. Tammuz w 1994 roku , która w tym roku odpowiada 1 lipca. I chociaż jego teść, jego poprzednik, jako głowa ruchu Lubawiczer, zaczął wysyłać emisariuszy, aby pomóc małym lub upadającym społecznościom żydowskim, ta praca o zasięgu została skodyfikowana i wzmocniona przez Rebe, którzy przejęli przywództwo nad ruchem w 1951 roku. Dzisiaj setki miast i wiele krajów ma tylko jednego rabina, a ten rabin często wysyłany jest tam przez Chabad. W ten sposób Lubawicze stają się mormonami judaizmu.

A jednak nie wiemy prawie nic o Rebe, którego talent organizacyjny jest w dużej mierze odpowiedzialny za utrzymywanie judaizmu jako religii na całym świecie (jak również utrzymywanie judaizmu w dość żywym tempie w kieszeniach krajów komunistycznych, takich jak w byłym Związku Radzieckim). Dwie nowe książki, autorstwa wybitnych pisarzy, którzy dobrze znali rebe, obiecują zbliżyć nas do człowieka, który chciał przybliżyć nas do judaizmu.

Te książki obiecują, ale czy dostarczają? Podobnie jak w przypadku Żyda wchodzącego do domu Chabad, twój poziom zadowolenia zależy od tego, czego szukasz.

Ani "Rebe" , najlepiej sprzedający się "żydowski piśmiennictwo", autor Joseph Telushkin, ani "Mój Rebe"przez tłumacz Talmud Adin Steinsaltz, jest tradycyjną, chronologiczną biografią. Obaj autorzy dzielą swoją książkę na rozdziały tematyczne, zbliżając się do tej góry człowieka najpierw od jednej twarzy, potem od drugiej. Obaj autorzy poświęcają rozdział lub znaczną część słynnym "dolarom" rebego, bezpośrednie spotkania, podczas których będzie wydawał błogosławieństwa każdemu, kto przyszedł, wraz z dolarowymi rachunkami przeznaczonymi na cele charytatywne. Obaj autorzy omawiają teologiczny antysyjonizm rebego, który ożenił się z intensywną miłością do ludzi, którzy - nie zgadzając się z nim - osiedlili się i żyli w Izraelu. Po rozważeniu roszczeń tych, którzy wierzyli, że rebe jest rzeczywistym Mesjaszem, obaj autorzy odrzucają ten pogląd i zwalniają Rebe z zachęcania do takich spekulacji.

To są hagiografie. Można dokończyć zarówno książkę Telushkina, długą, bogatą w anegdotę i napisaną w wygodnym, amerykańskim idiomie, jak i Steinsaltza, która jest krótsza i szczuplejsza, bez napotkania jednej wady rebego. Steinsaltz sam jest Lubawitcherem, a Teluszkin nie identyfikuje się jako jedno. Hindusi nie potrzebują jednak czci Gandhiego.

"To jest pełna podziwu biografia" - pisze Telushkin - "ale mam nadzieję, że została napisana z otwartymi oczami." Myślę, że Telushkin zrobił co mógł, ale co można powiedzieć o temacie, który po przyjęciu pracy trzymaj się przez ostatnie 40 lat swojego życia, nie miał osobistych powierników, z wyjątkiem żony (a ona oprócz niego, a przynajmniej nikogo, kto się nie odezwał); nigdy nie podróżował poza swoim krajem ojczystym; a w milionach wypowiedzianych i wypowiedzianych słów rzadko mówiło się o sobie lub swoich uczuciach? Chociaż Rebe uczynił swoje jastrzębie przekonania na temat izraelskiej polityki obronnej, w innym przypadku pozostał poza polityką, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Zatrzymał się w Crown Heights na Brooklynie, spotkał się z wielbicielami, ofiarował im błogosławieństwa i tajemnicze wskazówki na temat osobistych spraw, które mu przynieśli, rozdawał dolary,

Jeśli Rebe miał jakąś osobowość poza swoją osobowością, nikt go nie widział, albo ci, którzy go zobaczyli, nie mówią. Biorąc pod uwagę dyskrecję wokół Rebe, można się jedynie dziwić, że każdy papież powinien mieć tyle szczęścia.

Tak naprawdę nie ma wiele do powiedzenia, jeśli celem jest przybliżenie nas do Rebe. Teluszkin, który wydaje się czytać wszystko przez każdego członka Chabadu i który ma wiele osobistych przyjaźni, z których można czerpać, oferuje zaokrąglony portret życia w cieniu lub świetle słonecznym Rebe. Spotykamy dziesiątki wyznawców i słyszymy ich historie, czujemy fakturę ich oddania, dlaczego go kochali.

Rebe nalegał, by dziewczęta i chłopcy pojawili się na okładce jego czasopisma młodzieżowego Chabad. Rebe wykuł ideę umieszczenia chanukowych menorów na publicznych ziemiach, aby ogłosić obecność Żydów obok choinki. A potem były cuda przypisane Rebe, jak pary, które poczęły dziecko po tym, jak w desperacji pytają o jego błogosławieństwo.

Rebe uważał, że każdy Żyd, nawet ten, który pomógł Stalinowi w zamordowaniu innych Żydów, może zostać uratowany. "Kiedy wrócisz następnym razem," powiedział rebe do żydowskiego dygnitarza, który miał mieć audiencję u Lazara Kaganowicza, "powinieneś mu powiedzieć, że nadal powinien robić teszuwa ", odnosząc się do skruchy. "[H] e wciąż ma szansę."

To przekonanie, że wszyscy Żydzi zawierają iskrę boskości, podzielało jego wiarę w kiruv , czyli zasięg, w czasach, kiedy większość ortodoksyjnych Żydów uważała, że ​​mniej uważni Żydzi byli czymś w rodzaju możliwych zanieczyszczeń. Dziś inne grupy ortodoksyjne działają na odległość, a nawet przywódcy ruchu reformowanego wskazują, być może, na łyk, na model Chabadu.

Read more: https://forward.com/culture/199036/why-rabbi-schneerson-was-good-for-jews-but-bad-for/

Read more: https://forward.com/culture/199036/why-rabbi-schneerson-was-good-for-jews-but-bad-for/

http://www.newsweek.pl/opinie/wojna-polski-ze-stanem-new-jersey-o-pomnik-katynski,artykuly,426900,1.html

Wojna Polski ze stanem New Jersey o pomnik katyński

New Jersey – stan w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, nad Oceanem Atlantyckim. Stolica Trenton. Największe miasta: Newark, Jersey City i Paterson należące do regionu metropolitalnego Nowego Jorku. Wikipedia

Stolica: Trenton

Płaca minimalna: 8,60 USD na godzinę (1 sty 2018)

Gubernator: Philip Murphy

Kod pocztowy: 07109

Co to jest mienie bezspadkowe ?

https://Trzy lata polityki historycznej PiS zniszczyły wizerunek naszego kraju nawet w oczach naszych najbliższych sojuszników. Ale wojna o katyński pomnik w Jersey City jest polskiej prawicy bardzo potrzebna. Dzięki niej politycy i propagandyści PiS-u patrząc w lustro widzą tam nie siebie samych, ale polskiego ułana przebitego bagnetem na wylot.

/watch?v=lKLiIocg-C0

- Obejrzyj pozostałe skecze z żydowską fabułą : przekopiuj do wyszukiwarki YouTube frazę : Ske45%^7U]lkfTo - Jan Kobuszewski (ur.1934 ) -- polski aktor teatralny i filmowy, artysta kabaretowy, także doskonale śpiewa . - Kazimierz Brusikiewicz (1926 - 1989) -- polski aktor, działacz Związku Artystów Scen Polskich.

Uwaga Adam MICHNIK w roli suflera za "kotarą" Sorosa i Fundacji Batorego !

Po co nam KATYŃ W NEW YERSEY ? Wyrzut sumienia ?

"Szczur katyński"

http://prawy.pl/70620-szczur-katynski/

Zgodnie z paragrafem 7 artykułu pierwszego konstytucji Stanów Zjednoczonych, prezydent USA może wnieść zastrzeżenia do ustawy przyjętej przez Kongres w ciągu 10 dni (nie licząc niedziel) od jej otrzymania. Według informacji, jakie przekazali mi moi Honorables Correspondants z Waszyngtonu, termin ten upływa 10 maja. W związku z tym działacze Polonii Amerykańskiej zaapelowali do Amerykanów polskiego pochodzenia, by do Białego Domu kierowali petycję, by prezydent Trump zawetował ustawę nr 447. Wtedy Kongres dla jej przeforsowania musiałby zmobilizować 2/3 głosów.

Może by i to się udało, ale może nie – w każdym razie obecnie jest to jedyna nadzieja na odwrócenie od Polski niebezpieczeństwa, które za sprawą Żydów zawisło nad naszym państwem i nad polskim narodem.

Ale żydowskie lobby w Ameryce też trzyma rękę na pulsie i natychmiast wpuściło szczura w postaci pogłoski, jakoby burmistrz Jersey City zamierzał usunąć pomnik katyński znad brzegu rzeki Hudson i założyć w tym miejscu park. Ta pogłoska wzburzyła Polaków nie tylko w Ameryce, ale i w Polsce, gdzie zaprotestował pan marszałek Senatu Stanisław Karczewski, który w sprawie ustawy nr 447 nie odważył się pisnąć nawet słówka, podobnie jak inni dygnitarze III RP, zarówno z obozu płomiennych dzierżawców monopolu na patriotyzm, jak i obozu zdrady i zaprzaństwa – bo nie przypominam sobie, by w tej sprawie wypowiadał się przywódca Platformy Obywatelskiej pan Schetino, ani pulchna pani Lubnauer z Nowoczesnej. W odpowiedzi na ten protest, burmistrz Jersey City Steven Fulop y pierwszorzędnymi żydowskimi korzeniami, nazwał pana marszałka Karczewskiego „antysemitą”, „białym nacjonalistą”, który w dodatku „zaprzecza holokaustowi” – co skwapliwie odnotowały zarówno telewizje ubeckie, wspierające obóz zdrady i zaprzaństwa, jak i rządowa, wspierająca obóz płomiennych dzierżawców monopolu na patriotyzm. Jak pamiętamy, w sprawie ustawy nr 447 ani jedne, ani druga w zasadzie głosu nie zabierały.

Wystąpienie pana burmistrza Fulopa pokazuje co najmniej dwie rzeczy. Po pierwsze, że jest on durniem, a po drugie – skąd czerpie wiadomości o świecie. Inwektywy, jakimi obrzucił pana marszałka Karczewskiego, nie pozostawiają bowiem wątpliwości, że panu burmistrzowi Fulopowi kaganek oświaty trzymają przed nosem Żydzi i to w dodatku tacy, którzy postrzegają świat przez pryzmat korzyści, jakie mogą odnieść z materialnej eksploatacji holokaustu – jak pretensjonalnie określił masakrę europejskich nieżyjący już blagier Eliasz Wiesel. W związku z tym nietrudno się domyślić, że wiedza o świecie, jaką posiadł pan burmistrz Fulop, nie wykracza rozmiarami poza zakres charakterystyczny dla absolwentów Wyższych Szkół Gotowania Na Gazie, jakich zarówno w Ameryce, jak i w Europie jest zatrzęsienie. Gdyby nie żydowskie korzenie, pan Fulop nie zrobiłby może kariery ani w Partii Demokratycznej, ani w żadnej innej, ale w tej sytuacji z racji szlacheckiego rodowodu, został Człowiekiem Renesansu na tej samej zasadzie, że czysty typ nordycki i bez mydła jest czysty.

Ale niezależnie od tego, sprawa pomnika katyńskiego, a ściślej – pogłoski o jego przeniesieniu do jakiegoś lamusa, może mieć drugie dno. Skoro zarówno Naczelnik Państwa Jarosław Kaczyński, jak i pan prezydent Andrzej Duda, nie mówiąc już o panu premierze Morawieckim, a także panu marszałku Karczewskim, w sprawie ustawy 447 od samego początku, aż do dzisiaj zachowali całkowite i podejrzane milczenie, to nie można wykluczyć, że strona żydowska, na rzecz której mogli w przeszłości poczynić jakieś obietnice w sprawie „mienia bezdziedzicznego” w Polsce, postanowiła ułatwić im trochę sytuację, żeby wreszcie mogli wystąpić w roli płomiennych szermierzy polskiego interesu państwowego i prestiżu Polski. Do tego puszczenie szczura w postaci pogłoski o przeniesieniu pomnika katyńskiego nadawało się, jak mało co.

Po pierwsze – nie wiadomo przecież, czy pogłoska jest prawdziwa, czy też burmistrz Steven Fulop nie działa w porozumieniu z żydowskimi organizacjami przemysłu holokaustu, albo nawet na ich zlecenie – bo bycie Człowiekiem Renesansu w Ameryce wymaga bezwzględnego posłuszeństwa wobec tamtejszego Sanhedrynu – i puścił pogłoskę fałszywą, żeby w ten sposób zwekslować zainteresowanie Polonii Amerykańskiej w stronę dla Żydów całkowicie bezpieczną, a jednocześnie stworzyć żydowskim kolaborantom w Polsce możliwość zaprezentowania się w zaszczytnej roli szermierzy polskości.

Jeśli moje przypuszczenia są trafne, to być może Żydzi nie są pewni, czy w razie zawetowania ustawy nr 447 przez prezydenta Trumpa, udałoby się zmobilizować w Senacie większość 2/3, więc na wszelki wypadek puścili tego szczura. Warto bowiem przypomnieć, że wspomniana ustawa w Izbie Reprezentantów została przyjęta na zasadzie „optycznej większości”, a pod listem do pana premiera Morawieckiego podpisało się tylko 59 senatorów, chociaż jestem pewien, że i pozostali byli w tej sprawie nachodzeni i molestowani.