Ksiądz Władysław Bukowiński, zwany Apostołem Kazachstanu, w więzieniach i łagrach sowieckich spędził ponad trzynaście lat. 11 września 2016 r. odbędzie się jego beatyfikacja w Karagandzie, gdzie pracował i zmarł.

Ksiądz Bukowiński fascynuje dziś tym, że w sposób doskonały żył duchowością ewangeliczną. Z jego przemienionego Ewangelią serca płynęły tylko dobre uczynki. Do wielu wydarzeń z jego życia można  bezpośrednio odnieść ewangeliczne cytaty. Życie według Ewangelii ma u ks. Bukowińskiego wyraz realistyczny i dosłowny, a nie jedynie metaforyczny, dlatego stanowi świadectwo czystej i żywej Ewangelii. Istnieje dziś potrzeba świadectwa, które obejmuje całe życie, a nie dotyczy tylko pojedynczych aktów czy decyzji. Stąd papież Paweł VI w adhortacji apostolskiej „Evangelii nuntiandi” napisał: Człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków aniżeli nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami (nr 41). Świadectwo ks. Bukowińskiego dotyczy szczególnie sprawy najtrudniejszej – ewangelicznego zwycięstwa nad złem.

Współczesne symbole zła

Auschwitz, Kołyma, Wyspy Sołowieckie, Gułag – to współczesne symbole zła totalnego, które przekroczyło wszelkie granice. W tym kontekście rozwija się filozofia zła, ale też filozofia obozu (niektórzy sądzą, że po Auschwitz czy Gułagu nie można już uprawiać żadnej filozofii ani etyki). Obóz jest miejscem, gdzie wszystko może się wydarzyć: można zabić bezprawnie, choć w imię prawa. Człowiek jest pozbawiony wszelkich praw. W ten sposób następuje uderzenie w godność istoty ludzkiej, czyli w to, co człowiek ma najcenniejszego. Obóz stanowi wzorzec unicestwienia i poniżenia godności człowieka. Zamach na tę godność zawsze ma w sobie coś demonicznego. Ponadto obóz stwarza sytuacje graniczne. Dotyczą one głównie śmierci duchowej, w której próbuje się zabić dusze, zniszczyć jaźń, unicestwić osobę. Sowiecki system nie chciał „wychowywać” człowieka, ale go poniżyć i złamać. Największa sytuacja graniczna dotyczy zamachu na godność osoby ludzkiej, jej wartości i tożsamość. Jest to uderzenie w centralne struktury człowieczeństwa. Ksiądz Bukowiński pokonał to zło w kluczu Ewangelii. Jak tego dokonał? W tym przypadku nie chodziło tylko o zdrową i mocną osobowość, dynamiczny temperament czy wrodzone poczucie humoru. Chodziło zwłaszcza o łaskę, którą sobie wymodlił. Ten kapłan miał silną wiarę. Ludzie na jego troskę i miłość odpowiadali tym samym, dlatego doświadczył także ludzkiej pomocy.