Zbrodnia nie osądzona !

Kilka dni temu byłem na Cmentarzu na Gdańskich Łostowicach. Jest to największa nekropolia w Gdańsku.

Odwiedzałem Brata Lecha zmarłego w tragicznych okolicznościach na Covid-19. Największa "fala" zarazy w lutym 2021 roku.

Po drodze mija się poruszający Grób. Przerwane życie w wieku 20 lat.

Taka polska smutna HISTORIA zbrodni kumunistycznych nie osądzonych. Tak jak Grudzień 1970 roku przeżyty na Wybrzeżu.

Cześć Jego Pamięci! R.I.P.

OFIARY, fundament naszej WOLNOŚCI panie posłanki i panowie posłowie.

https://ipn.gov.pl/pl/edukacja-1/wystawy/13730,Antoni-Browarczyk-pierwsza-ofiara-stanu-wojennego-w-Gdansku.html

Antoni Browarczyk – pierwsza ofiara stanu wojennego w Gdańsku

Ekspozycja została przygotowana w trzydziestą rocznicę śmierci dwudziestoletniego Antoniego Browarczyka, który zginął od kuli w czasie demonstracji w Gdańsku w pierwszych dniach stanu wojennego. 17 grudnia 1981 roku, wracając z praktyk szkolnych, przyłączył się w Śródmieściu do demonstracji przeciw wprowadzeniu stanu wojennego. W pobliżu przystanku tramwajowego przy Bramie Wyżynnej otrzymał bezpośredni śmiertelny postrzał w głowę z pistoletu maszynowego PM-43. Według ekspertyz balistycznych strzelający milicjant musiał stać niedaleko schodów lub na schodach przed wejściem do gmachu Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. Tylko jeden z plutonów milicji dysponował wówczas taką nietypową bronią z ostrą amunicją. Antoni Browarczyk zmarł, nie odzyskawszy przytomności, 23 grudnia 1981 roku. Śledztwo w sprawie jego śmierci umarzano trzy razy z powodu niewykrycia sprawców. Wystawę zorganizowały wspólnie Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Gdańsku oraz Stowarzyszenie Federacji Młodzieży Walczącej, przy wsparciu Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Ekspozycja składa się z 3 plansz formatu 122 cm x 175 cm, można ją prezentować zarówno we wnętrzach, jak i w plenerze.

Z tej broni maszynowej został zamordowany:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pistolet_maszynowy_PPS

W następnych latach PPS zgodnie ze swoim przeznaczeniem był używany przez obsługę broni ciężkiej i czołgistów. Ze względu na małe wymiary i masę był także bardzo popularny w oddziałach zwiadu. W 1943 pistolet maszynowy PPS-43 wszedł na uzbrojenie ludowego Wojska Polskiego.

PPS był po wojnie produkowany w Polsce. Jako pierwsze w 1946 produkcję rozpoczęły Zakłady Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Później produkcję uruchomiono w Fabryce Broni w Radomiu i Kombinacie Maszyn Włókienniczych „Wifama” w Łodzi. Pierwsze PPS wyprodukowano w Polsce w 1948 roku[1].

Poza produkcją licencyjnych PPS, opracowano w Polsce dwie oryginalne modyfikacje tego pistoletu maszynowego. Jako pierwsza powstała wersja wyposażona w stałą kolbę drewnianą, oznaczona jako wz. 43/52 (określana też jako PPS-M)[1]. Wersja ta miała zastąpić droższe w produkcji pistolety maszynowe PPSz, które z uwagi na stałą kolbę były bardziej odpowiednie dla piechoty. Pierwsze z nich wyprodukowano pod koniec 1952 roku, a w połowie 1954 roku wojsko miało ich już 77.009 sztuk [1]. Jako druga powstała w 1955 wersja kalibru .22LR (5,6 mm), przeznaczona do treningu strzeleckiego. Pistolet maszynowy PPS znajdował się w uzbrojeniu Wojska Polskiego do lat 80. XX wieku. Później został całkowicie zastąpiony przez karabinek automatyczny AK. Wycofane z uzbrojenia egzemplarze PPS przekazanoMilicji Obywatelskiej, Straży Ochrony Kolei, Straży Przemysłowej.