Czy ludzie naprawdę rodzą się z atawizmami w postaci prawdziwych ogonów?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kość_guziczna

Kość ogonowa u ludzi nie posiada stałej/ustalonej liczby kręgów . „Kość guziczna [ogonowa] (łac. os coccygis, ang. coccyx) to końcowy odcinek kręgosłupa człowieka, złożony z trzech do pięciu (zwykle czterech) zrośniętych ze sobą kręgów guzicznych (ogonowych, rzekomych), z których największy jest pierwszy (C1). C1 zawiera wyrostki stawowe służące do połączenia z kością krzyżową. Pozostałe kręgi zbudowane są tylko z trzonów. Część ogonowa kręgosłupa nie spełnia funkcji dźwigania ciężaru tułowi”.

Już Konrad Lorenz opisywał żaby, u których ilość kręgów była uzależniona od temperatury otoczenia w czasie rozwoju płodowego. Być może również środowisko w życiu płodowym człowieka wpływa na powstawanie tej bardzo rzadkiej i rzekomo opisanej tylko przez kilku naukowców anomalii. Daje do myślenia też to, że ludzie z „ogonami” rodzą się głównie pośród Hindusów. To najprawdopodobniej u bezpośrednich przodków tej populacji ludzkiej pojawiły się geny wywołujące tą patologię, a później przeniknęły do puli genowych innych populacji, gdzie są bardzo rzadkie – już sam ten fakt świadczy, że nie jest to jakiś atawizm, tylko zwykła patologia.
Czy ta patologia przypomina w jakimś stopniu ruchliwy ogon małpy? W żadnym wypadku. Normalny ogon składa się z mięśni oraz nerwów umożliwiających jego właścicielowi wykonywanie odpowiednich ruchów. Wprawdzie ewolucjoniści usiłowali dopatrywać się w tych anomaliach śladów morfologii normalnych ogonów w postaci umięśnienia, unerwienia i uwłosienia, a nawet poruszania tym wytworem, ale dokładniejsze analizy wykazały, że to nieprawda.

Trafiłem na ciekawy artykuł naukowy, którego fragment pokrótce go streszczę:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3170723/
Anomalie uznane za atawistyczne ogony u ludzi miały przeróżne przyczyny, Były efektem rozczepu kręgosłupa, guzów tłuszczowych, nowotworów, przepuklin i tak dalej. Dwóch naukowców dokonało przeglądu 32 prac opisów rzekomych ogonów, które zostały opublikowane w latach 1859-1982. Wnioski o istnieniu ogonów u ludzi opierają się głowinie na wynikach badań patomorfologów, a nie embriologów, a więc są to efekty interpretacji, a nie wyniki gruntownej analizy naukowej przeprowadzonej przez fachowców. Przeważnie to, co się obserwuje, to miękka narośl przypominająca ogon zlokalizowana w okolicach kości ogonowych. Kości ogonowe z dodatkowymi kręgami w środku to rzadkość .

Z nowych badań wynika, że dodatkowe kręgi w kości ogonowej to nie atawizmy, tylko wady rozwojowe. W stadium embrionalnym kość ogonowa zostaje zauważana w 4 miesiącu ciąży. Z czasem składa się z od 10 do 12 kręgów ogonowych. Część ulega wchłonięciu przez tkanki miękkie (absorpcji). Reszta „nadmiarowych” kręgów ulega ‚recyklingowi’ przy udziale fagocytozy. W około 8 miesiącu ciąży płody z reguły posiadają taką samą liczbę kręgów ogonowych, co ludzie dorośli. A więc powstawanie „ludzkiego ogona”, czyli dodatkowych kręgów w kości ogonowej, należy uznać za wadę rozwojową ludzkiego zarodka. Innymi słowy wada rozwojowa jest wynikiem tego, że dodatkowe kręgi, które spełniają ważne funkcje jedynie w życiu płodowym człowieka, ponieważ tworząc ogonopodobny narząd u embriona umożliwiają dostarczenie impulsów nerwowych i natlenionej krwi do różnych obszarów szybko rozwijającego się ciała noworodka nie zanikają w określonym czasie życia płodowego;

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3170723/

Jak to się na do tego?

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5345624/

Takie korzystanie z nadmiaru tkanki w biologii rozwoju, to nic nowego. Np. człowiekowi najpierw wyrastają zęby mleczne, które wypadają w miarę rozrastania się szczęk i wyrastają zęby stałe. Ludzkie kończyny początkowo przypominają wiosła, a następnie w miarę wykształcania się palców płetwę. Błona między palcami jest usuwana za pomocą apoptozy komórek:

https://wisc.pb.unizin.org/mindmotionanatomy/chapter/limb-development/

Oczywiście te „płetwy” w okresie embrionalnym, podczas rozwoju człowieka nie mają nic wspólnego z rybimi! ????

https://www.salon24.pl/u/adaptacjeslawekp/1117671,hipoteza-rekapitulacji-mistyfikacja-ernsta-haeckla

Żeby wbić ostatniego gwoździa do trumny, w której należy złożyć bajeczkę o ludzkim atawizmie w postaci ogona przytoczę, przykład hindusa Chandre Orama z Indii http://en.wikipedia.org/wiki/Chandre_Oram , który stał się w Indiach przedmiotem kultu religijnego ze względu na anomalię przypominającą ogon. W tym przypadku „ogon” nie wyrasta z końca kości ogonowej, tylko z odcinka lędźwiowego, co lekarze starają się tłumaczyć rozczepem kręgosłupa. A więc jak widzimy ta rzadka anomalia dotyczy różnych części kręgosłupa, a przecież atawistyczny ogon powinien być przedłużeniem ludzkiej kości ogonowej! Widział ktoś kiedyś prawdziwy ogon wyrastający z odcinka lędźwiowego? ????

Kość ogonowa nie jest organem szczątkowym, mit ten został obalony już w 20 wieku. Wbrew opinii tych, którzy uważają ją jedynie za szczątek ogona, spełnia bardzo pożyteczne funkcje w układzie ruchowym – jest miejscem przyczepu mięśni, łączy tył i przód kości miedniczej oraz prawe i lewe biodro, przechodzi przez nią zakończenie rdzenia kręgowego. Bez kości ogonowej nie moglibyśmy sprawnie chodzić, wygodnie siedzieć i się załatwić. Ludzie rodzą się z najprzeróżniejszymi deformacjami, z których wiele uznano za tzw. „atawizmy”. Wymieńmy choćby niektóre z nich:

Syndaktylia to stan, gdzie dwa lub więcej palców są ze sobą zrośnięte. Zdarza się zazwyczaj u ssaków takich jak siamang (gatunek gibona), jest to niezwykłe u ludzi. W niektórych przypadkach możliwe jest operacyjne rozdzielenie palców.
Poniżej zdjęcia nieoficjalnego rekordzisty w polidaktylii i syndaktylii. Rekord ten należy do 6-letniego Chińczyka, posiadającego łącznie 31 palców:

Kiedyś wmawiano ludziom, że dzieci, które urodziły się z większą ilością palców, urodziły się z atawizmem, który nawiązywał do pradawnych ‚prymitywnych’ płazów. Zwierzęta te posiadały przy swoich kończynach więcej niż pięć palców.

Inna anomalia, jaka była uznawana za atawizm to Hypertrichosis. Hypertrichosis jest również zwana „syndromem wilkołaczym”. Jest to rzadka dolegliwość, kiedy chory posiada włosy na całym swoim ciele, zwłaszcza na twarzy. W historii było tylko około 50 takich przypadków, ale w Meksyku żyje jedna rodzina, gdzie jest to powszechne.

Odnośnie rzekomych ogonów, które mają stanowić atawizm u ludzi, to warto dodać, że geny odpowiedzialne za rozwój (morfogeny), które kontrolują rozmiar różnych narządów potrafią szwankować nie tylko w przypadku anomalii interpretowanej, jako atawizm powodujący wyrośnięcie u człowieka ogona.

Np. Lui Hua cierpi na rzadkie schorzenie zwane makrodaktylią. Kiedy był hospitalizowany w lipcu 2007, jego lewy kciuk mierzył 10,2 cala a palec wskazujący prawie 12. 20-go lipca chirurdzy podjęli się 7-godzinnej operacji mającej na celu zredukowanie wielkości palców Lui. Lekarze usunęli 11 funtów ciała i kości podczas zabiegu. Zapisana jest już także druga operacja.