Recepty dla Przewozów Regionalnych

Dokonując reform warto jest korzystać z doświadczeń innych krajów. Ogromna karuzela wokół nie mogącej upaść spółki Przewozy Regionalne, pokazuje tylko słabość merytoryczną obecnego rządu. W ramach kuriozalnej w skali Europy metody reform powstała spółka z rozdrobionym akcjonariatem, o których teoria i praktyka uczy że wygrywa w nich interes managementu a nie właścicieli.

Za wzorcowe w Europie uchodzą reformy kolei brytyjskich. Liczba przewiezionych pasażerów wzrosła w tym kraju z 740 milionów rocznie w przededniu prywatyzacji do 1270 milionów w okresie sprawozdawczym 2008-2009, zaś liczba pasażerokilometrów wzrosła z poziomu ok. 31 miliardów do 50,7 miliardów pas-km, przy dwukrotnym wzroście rządowych dotacji.

Uważam że podzielenie taboru PR pomiędzy samorządy jest pierwszym krokiem reform. Jeśli nie można jej zlikwidować (działa wg specustawy), to można też zrobić z niej spółkę leasingującą tabor kolejowy podmiotom prywatnym które zdobyły w drodze przetargów kontrakty na obsługę połączeń regionalnych. Byłby to polski odpowiednich brytyjskich ROSCO'S- spółek leasingujących tabor przewoźnikom. Przewoźnicy nie muszą się potem martwić o jego sprzedaż w przypadku przegranej w przetargu.

Kolejnym krokiem winno być przygotowanie ok. 25-30 franczyz. Pod pojęciem franczyzy rozumie się ograniczony funkcjonalnie obszar rynku przewozów pasażerskich, np. przewozy w jednej aglomeracji, czy na sieci np. 400 km linii kolejowych. Franczyzy są takimi regionalnymi sieciami kolei regionalnych, oddawanych prywatnym przewoźnikom do obsługi w ramach kilkuletnich kontraktów.

Franczyzobiorcy byliby podmiotami sektora prywatnego i przejmowaliby pracowników od PKP i PR. Odpowiednie ustalenia możnaby zawrzeć w strukturze przetargu i w umowach zawieranych z przewoźnikiem. Pozostała część pracowników PKP i Przewozów Regionalnych przeszłaby np. do samorządów lokalnych. Recept na leczenie jest wiele, ale nasi lekarze lekceważą dorobek innych.

Adam Fularz

ilustracje: cc wikimedia