ASTRONOMIA PLASTYCZNA JAKO TECHNIKA W ASTRONOMII
SEDNO PROBLEMU
Aby rozwiązać problem „mocy instrumentalnej” i technicznej astronomii plastycznej, przyjrzyjmy się jeszcze raz jej definicji. Astronomia plastyczna jest to przedstawienie wiedzy lub rozwiązanie problemu z dziedziny astronomii poprzez obraz plastyczny (malarski, filmowy, komputerowy itp.) spełniający warunek wiarygodności plastycznej w języku nauki. Tutaj najbliższe astronomii plastycznej są programy popularnonaukowe emitowane często przez stacje typu Discovery Science, National Geographic, Planete itp. oraz animacje bądź rekonstrukcje modelowe dla odtworzenia wyglądu obiektu, np. kształtu narzędzia czy pomieszczenia mieszkalnego w archeologii lub szkieletu zwierzęcego w paleozoologii.
Podstawowym środkiem narzędziowym astronomii plastycznej mogą być animacje, bądź ich modyfikacje lub grafika komputerowa oraz kredka i ołówek, umożliwiające uzyskanie precyzji, realizmu, klimatu oraz warunków kosmosu. Uzupełniają je techniki kserograficzne, warsztatowe, najważniejszy jest jednak model, dający efekt wiarygodności formy i treści; przy komentarzu do obrazka opis wspomagają naukowe bądź literackie środki formalne. Technika ta (zwłaszcza ostatnia) zarazem jest bardzo prosta, tania, stosunkowo łatwa, możliwa do opanowania po krótkim przeszkoleniu przez większość ludzi.
Jednak astronomia plastyczna jest już obecna w nauce. Są to zwykle uzupełniające tekst naukowy lub częściej popularnonaukowy wizje astronomiczno-plastyczne przedstawiające najczęściej obiekty Układu Słonecznego, znacznie rzadziej wyobrażenia związane z egzoplanetologią – bioastronomiczne formy życia, widoki egzoplanet z powierzchni ich księżyców czy same egzoplanety (tu raczej rzadko są to realne, odkryte obiekty). Warto tu wymienić takich autorów jak np.Chesley Bonestell, Ron Miller, David A. Hardy, Pat Rawlings, Michael Carroll i Don Davis.
Właściwie jest to, zwłaszcza tematycznie, pełna astronomia plastyczna. Nie zawsze jednak autor obrazka ma wykształcenie bądź przygotowanie astronomiczne, często obrazy takie tworzą absolwenci sztuk pięknych. Bonestell wiele dowiedział się o technicznej stronie i modelach kosmicznych od innych twórców ery kosmicznej, np. Wernhera von Brauna. Zwykle też obecnie większość autorów tworzy obrazy w oparciu o komputer, czym różnią się od „kredkowej” astronomii plastycznej. Poza tym jest to raczej twórczość ilustratorska, rzadziej malarsko-wystawowa. Również klasyczni astronomowie-plastycy są zwykle ilustratorami agencji kosmicznych, np. NASA lub ESA, i mają w miarę swobodny dostęp do materiałów i rekwizytów kosmicznych.
Powyższe rysunki autora jako obrazy astronomii plastycznej przedstawiają powierzchnię, formy życia i przyszłą obecność człowieka na księżycach planet pozasłonecznych, oraz lot do planetoidy.
Napowierzchniowa biologia – egzoksiężyc planety HD 28185 B
Rozkwit życia księżyca – egzoksiężyc planety HD 28185 B
Towarzystwo – egzoksiężyc planety HD 28185 B
Lot do planetoidy – Układ Słoneczny
Materiały źródłowe:
R. Miller, „Astronomiczne wizje Chesleya Bonestella”, Świat Nauki, 1994, nr 7.
Tagi: hd 28185 b, egzoksiężyce
Inne tematy w dziale Technologie
