Mimo, że dziś 17 marca, nie będzie to tekst o świętym Patryku. Patryk nie był nigdy kanonizowany i pochodził z Brytanii, skąd został porwany do Irlandii przez piratów.
Pierwszym kanonizowanym Irlandczykiem (co miało miejsce za pontyfikatu Klemensa III w 1190 roku) był Malachiasz z Armagh. Znany jest głównie z przypisywanej mu przepowiedni, opublikowanej po raz pierwszy w XVI wieku, zawierającej krótkie łacińskie charakterystyki 112 papieży. Zwolennicy przepowiedni twierdzą, że według Malachiasza obecny Papież Franciszek miałby być ostatnim biskupem Rzymu przed końcem świata (choć dość zawiłe są ich wyjaśnienia, dlaczego Franciszek miałby być określony przez Malachiasza jako Petrus Romanus). Inni zwolennicy twierdzą, że przepowiednia zapowiada 111 papieży do Benedykta XVI, nie przesądzając, że następny po nim ma być ostatni papież Piotr Rzymianin. Przeciwnicy przepowiedni uważają, że jest to fałszerstwo z XVI wieku, mające na celu ułatwienie wyboru kardynała Simoncelli na papieża w 1590 roku. Przypominają, że o proroctwie nie wspominają żadne wcześniejsze źródła, a zdania z przepowiedni dotyczące przyszłych papieży po 1590 roku są tak ogólne i enigmatyczne, że mogą być przypisane każdemu.
Żywot Malachiasza znany jest z relacji jego przyjaciela, Bernarda z Clairvaux, który przedstawia go jako uzdrowiciela, ascetę i organizatora odbudowującego Kościół w Irlandii po najazdach Wikingów i powrocie części mieszkańców do pogaństwa.
Droga Malachiasza do objęcia najważniejszego w Irlandii stanowiska kościelnego - arcybiskupa Armagh, będącego jednocześnie prymasem, nie była łatwa. Mimo, że miał za sobą sukcesy jako opat w Bangor, a Cellach (Celsus), arcybiskup Armagh widział w nim swojego nastepcę, Malachiasz bał się ubiegać o tą godność. W początkach XII wieku traktowano ją jako dziedziczną i wiadomo było, że rodzina arcybiskupa Cellacha nie zaakceptuje Malachiasza. W 1129 roku zmarł Cellach, ale przed śmiercią wyznaczył Malachiasza na kolejnego arcybiskupa. W odpowiedzi rodzina Cellacha dokonała wyboru na arcybiskupa kuzyna zmarłego - Murtagha, świeckiego możnowładcy. Przez kolejne lata trwała dwuwładza - Murtagh rezydował w Armagh, a Malachiasz unikając konfrontacji skupił się na dokonywaniu reform w irlandzkim Kościele. Dopiero w 1132 Malachiasz objął formalnie godność arcybiskupa (groziła mu już ekskomunika, gdyby tego nie uczynił) - stwierdził, że robi to w nadziei na męczeństwo i że ma na celu naprawę Kościoła. Obiecywał, że jeśli to zadanie się powiedzie, to zrezygnuje z funkcji. Nadal jednak nie próbował obejmować siedziby w Armagh.
W 1134 roku zmarł Murtagh, a jego rodzina wybrała tym razem na arcybiskupa Nialla, brata Cellacha. Niall posiadał, zagarnięte przemocą przez jego rodzinę 2 ważne relikwie - złoty pastorał Świętego Patryka według legendy pochodzący od samego Jezusa oraz księgę Ewangelii z Armagh, która także miała należeć do Świętego Patryka (choć badacze datują ją na 9 wiek). Brak tych relikwii osłabiał roszczenia Malachiasza do godności prymasa. Ponadto wielu świeckich władców uznawało za arcybiskupa Nialla. Doszło do starć pomiędzy obiema stronami, w wyniku których Malachiasz opanował katedrę siłą. Według świętego Bernarda Malachiasz udał się następnie na spotkanie ze swoimi przeciwnikami w towarzystwie zaledwie trzech uczniów, mimo, że miał świadomość, że wrogowie planują go zabić. Odwaga i zarazem łagodność Malachiasza zrobiła ponoć na rywalach tak duże wrażenie, że uznali go jako arcybiskupa (pastorał Świętego Patryka musiał jednak odkupić od Nialla). Musiał jednak nadal korzystać ze zbrojnej straży, bo wciąż przeciw niemu spiskowano.
W 1138 roku, po opanowaniu sytuacji w irlandzkim Kościele, Malachiasz zgodnie z obietnicą zrezygnował z funkcji arcybiskupa, pozostawiając sobie godność biskupa diecezji Down. Odbył następnie pielgrzymkę do Rzymu w celu uzyskania biskupich paliuszy od papieża dla dwóch diecezji. Papież Innocenty II uznał, że najpierw powinno zostać zwołane w Irlandii zgromadzenie kleru i świeckich możnowładców, które formalnie zwróciłoby się do Stolicy Apostolskiej o przekazanie paliuszy. Malachiasz został natomiast mianowany legatem papieskim w Irlandii. Chciał co prawda, aby papież zezwolił mu na spędzenie reszty życia w Clairvaux, ale spotkał się z odmową. Powracając do Irlandii uzdrowił w Szkocji księcia Henryka, syna króla Dawida Świętego. Sprowadził też do Irlandii pierwszych cystersów. Kiedy Malachiasz wybrał się do Rzymu po raz drugi, nie udało mu się dotrzeć do celu. Zachorował i zmarł w Clairvaux w dniu 2 listopada 1148 roku. Jego grób znajdował się w Clairvaux. W czasie Rewolucji Francuskiej relikwiarze i grób zostały zbezczeszczone, choć same relikwie w dużej części udało się uratować. Głowa świętego znajduje się w relikwiarzu w katedrze w Troyes.
Wspomniany powyżej pastorał Świetego Patryka był przechowywany w katedrze Christ Church w Dublinie. Już za panowania angielskiego, w 1538 roku, zrywający na polecenie Henryka VIII z Rzymem biskup Dublina George Browne po wcześniejszym usunięciu złotych ozdób z pastorału Świętego Patryka kazał spalić ten jego zdaniem "relikt przesądów" na placu przed Katedrą wraz z innymi relikwiami.
Inne tematy w dziale Kultura
