Jeden obraz wart tysiąca słów ...

Tym razem nie będzie o polityce. No, ... prawie.

Od wczoraj toczy się burzliwa dyskusja na NE pod tekstem Pana Opary o Polsce, przeczytałem coś tam pod nim napisałem i takim dziwnym zrządzeniem losu wczoraj akurat trafiłem na koncert zespołu Raz Dwa Trzy. Pewnie większość ludzi zna tą kapelę, jak ktoś nie zna to powinien w trybie natychmiastowym zapoznać się z ich twórczością i z samym zespołem.

Po tekście Pana Opary w refleksyjnym nastroju poszedłem do kina Bajka w Warszawie na wspomniany wyżej koncert. Zespół Raz Dwa Trzy to nie tylko perfekcyjna muzyka, uczta instrumentalna przynajmniej dla mnie gitara, solówki, zabawa dźwiękami - co pysznego, ale również świetne teksty.
Adam Nowak charyzmatyczny lider zespołu to również poeta, człowiek mający wiele swoich głębokich przemyśleń. Nigdy nie miałem okazji go poznać, ale ponieważ to był już któryś z kolei ich koncert na jakim byłem, zawsze na koncercie Pan Adam rzuci kilka tekstów, które mnie powalają na kolana. Zwykle porusza tematy związane z życiem, wiarą, sztuką, miejscem artysty w życiu i we współczesnym świecie. Czasami snuje jakąś myśl związaną ze współczesnością, mówi o konsekwencji błądzenia i możliwości powrotu do szczęścia często dzięki Bogu. Jego słowa na koncertach są takie jak teksty w jego piosenkach, proste i przejmujące. Jednocześnie są ostre jak brzytwa wspominając klasyka.

Wczoraj Pan Opara podsumował, życie polityczne w Polsce, jego byle jakość, brak autorytetów, odwagi, brak podejmowania wyzwań, trudnych tematów itd.

Adam Nowak spiął mi klamrą naszą współczesność, rzeczywistość, media, codzienność to czemu się poddaliśmy, czym się kierujemy, to czemu ulegamy.

Początek koncertu. Wyszedł sam Adam w czarnej bluzie (przepraszam za poufałość Panie Adamie jeżeli będzie Pan to czytał :), mam nadzieję że się Pan nie obrazi) takiej zwykłej jaką, każdy z nas pewnie posiada w szafie, siadł i zaczął grać ... :) i śpiewać jedną z piosenek. W międzyczasie pozostali członkowie zespołu równie "normalnie" ubrani jak Adam wchodzili na scenę zajmowali swoje miejsca, takie zwyczajne chłopy... Tacy jak my jesteśmy na co dzień, przecież nie jesteśmy Dodami, Behemotami i innymi plastikowymi tworami. Tacy zwyczajnie grający to co nam w duszy gra, jak siądziemy w spokoju i mamy chwilę czasu pomyśleć o sobie, o rodzinie o przyjaciołach. Jednak nie w tym świecie nie oni nie grają ... zwyczajnie. Nie grają sieczki, nie grają bezmyślnego zawodzenia, grają ... muzykę, dla serca i duszy. Bo to co powinno być normalnością i przyzwoitością, stało się unikalne i stało się dobrem rzadkim. Wiele osób zna ich twórczość i Adam w jednej z przerw w myśl jednego ze swoich utworów o tytule:

Nazywaj rzeczy po imieniu
 

Nazwał współczesność po imieniu, bez owijania rzeczy w bawełnę podobnie jak Piłsudski bez żadnej wątpliwości mąż stanu w każdym calu, nie bał się nazywać rzeczy po imieniu i kurwy nazywał kurwami niezależnie od poprawności politycznej. Tak Adam nazwał chorobę naszych czasów w sposób dosadny ale jednocześnie krótko i z wdziękiem:
(piszę z pamięci, bo nie nagrywałem ale postaram się w miarę dosłownie przytoczyć)

"Nasza rzeczywistość jest taka obrazkowa, stworzona w myśl takiego znanego powiedzenia:Jeden obraz wart tysiąca słów, ale patrząc niekiedy na niektóre obrazy nie chce się powiedzieć nawet jednego słowa."

Nasza rzeczywistość, kieruje się skrótami, kodem, obrazkami, uproszczeniami. Byle goguś w natłoku informacji staje się "celebrytą" lub "politykiem" nie dlatego, że ma coś do powiedzenia naprawdę ważnego, nie dlatego, że to ma jakieś znaczenie, staje się celbrytą, bo wpisał się w kulturę obrazka, PROSTACTWA. Jedna z drugą celbrytką pokazała za przeproszeniem cycki, druga dupę, trzecia się urżnęła itd. Czy takie obrazy zasługują na na chociaż jedno słowo? Czy w polityce wyznanie np. Kluzikowej zasługuje na chociaż jedno słowo? Czy ... i tak bym mógł mnożyć w nieskończoność.

Takie myśli mi przemknęły wtedy i dalej mi "śmigają" po głowie i nie mogą odejść, bo w między czasie "chłopaki" zaśpiewały:

Tak mówi pismo (moja dedykacja dla Demaskatora ;) Pzdr)

Trudno nie wierzyć w nic

Talerzyk

W jednej krótkiej przerwie, Adam przyłożył jeszcze dodatkowo świetny, dowcipny tekst o tym jakie getta sami sobie tworzymy na przykładzie ... miejsc w samolotach dla osób ze zbyt dużą tuszą. Wybaczcie, że nie przytoczę, bo wywód był zbyt długi, ale celny i znowu dosadny. A na koniec i tak mimo wszystko tych dwu niewesołych refleksji Adam z kumplami zagrali:

Nikt nikogo (I tak warto żyć)

I wciąż w duszy mi gra do dziś: I TAK WARTO ŻYĆ..., I TAK WARTO ŻYĆ..., I TAK WARTO ŻYĆ...

mimo wszystko, a może właśnie dlatego:

Pod niebem pełnym cudów

Jeżeli w polityce nie mamy mężów stanu, to wśród artystów jeszcze tacy są i jednym z nich bez wątpienia jest Adam Nowak wraz ze swoim kumlami z zespołu, i należy pamiętać, że świat należy do NAS normalnych ludzi, nie do "obrazów", celebrytów, mediów. Świat jest taki jaki widzimy codziennie, w uśmiechu żony, dzieci, przyjaciół i staruszki, której ustąpimy miejsca w autobusie. On nie należy do świata gołej dupy i cycków na wierzchu. Jeżeli miałby on należeć do takich "obrazków" to ja wolę nie należeć do tego świata, jeszcze nie zwariowałem jeszcze jestem normalny.