Największe zaskoczenie. Ikara, Warszawa

Nigdy nie chodziłem pod dom generała Jaruzelskiego. Nie składało się, nie byłem styropianem.

Po zaproszeniu przez Komorowskiego generała do RBN, coś we mnie pękło. Cenię sobie historię, wartości, cenię jasne sytuacje że coś jest czarne coś jest białe. Podłością jest relatywizowanie historii i zacieranie granic między podłością i zbrodnią, a patriotyzmem. Czarę goryczy przelał wywiad Jaruzelskiego w TVP Info. To była jakaś aberacja czułem się jak w Matrix.

Postanowiłem, że tym razem pójdę na Ikara, pójdę i powiem tak nie wolno. Byliśmy z żoną, zmaznięci odrobinę przemoczeni. I wróciłem do domu z jedną refleksją i jedną nadzieją.

Refleksja:
Jak bardzo my Polacy zagubiliśmy się w budowaniu naszego kraju, że dopuszczamy do takiej niesprawiedliwości, by tacy jak ten dyktator opływał w dostatki, a tacy ludzi jak Walentynowicz i tysiące ludzi żyło w nędzy - jak bardzo nie dorośliśmy do wolności. Z przerażeniem zdałem sobie sprawę, że jednak Thomas Jefferson mógł mieć dużo racji mówiąc: „Aby rosło drzewo wolności, musi być ono od czasu do czasu użyźniane krwią bohaterów oraz krwią tyranów”. Użyźniliśmy naszą wolność krwią bohaterów ...  o których później często zapomnieliśmy, a co z tą drugą, nawet symbolicznie? Czy Jefferson miał rację? Czy mamy wolność, czy mamy protezę wolości?

Nadzieja:
Tak często wydaje się nam, dzisiejsze młode pokolenie jest bezideowe, nie są dla niego ważne wartości. To nie prawda. Najwiekszym zaskoczeniem dla mnie było to ... że większość ludzi na Ikara to byli ludzie młodzi. Mam 38 lat. Większość była młodsza ode mnie. Może nie jest z nami tak źle. Problem polega na tym, że zło panoszy się, bo dobrzy ludzie nic nie robią. A zło zawsze wydaje się silniejsze, bo głośno krzyczy, bo na nic więcej go nie stać w obliczu zjednoczenia ludzi dobrej woli.