Moje 3 wierszo kletki w kontrze do ... wszystkiego

W zasadzie nie lubię poezji. Smakuje mi jak herbata posłodzona trzema łyżeczkami cukru. Oczywiście wypije, ale gdzieś tam ginie mi ta cierpkość na języku, którą czuje, gdy pije dobrą herbatę lub smakuje dobrą prozę.

Blogerka Malgor, z pewnością wyśmienity smakosz języka i poezji, ostatnio uraczyła nas prozą poetycką, nawet sympatyczną, odsyłającą na leśne dukty swojej wyobraźni. Lecz ja realista, programowy entuzjasta piwa i golonki, staram się twardo stąpać po ziemi. Żadne tam dukta leśne frukta i inne Dziewczynki pisane z dużej literaki.

A propos dziewczynek i realizmu. Ostatnio zaszedłem do gabinetu, lecz nie krzywych luster, tylko dentystycznego. I tam stomatolożka po wykonaniu zastrzyku znieczulającego nachyliła się nad moimi ustami i wymruczała  - Szerzej. Szerzej! No pięknie Ten ząb tak lata, że usunę go panu palcami. - Zanim ja zdołałem cokolwiek powiedzieć   już mi „ usunęła”. I to palcami. Jedyne moje pocieszenie, że była to naprawdę młoda i ładna stomatolożka. Znacznie ładniejsza, niż te, które występują w reklamach.

Tak, koniecznie chce realizmu, już czuje entropie tego świata w swoich kościach i zębach. Dlatego, coś tam klecę. Takie sobie wierszo – kletki. A więc proszę ... zapraszam. Będzie to historii o chłopcu. O chłopcu i dziewczynce. I o bardzo bardzo starym chłopcu.

XXX

Kartka papieru

Czekał na lato w mieście

Wtedy siadał w oknie i patrzył

Wystarcza mu kartka białego papieru

Zwinięta w lornetkę i oko

Na czarne dachy

Gałęzie anten

Kominy

Ptaki

Oto nadchodzą smolarze z wiadrami mleka

A wrony znudzone upalnym słońcem

Ruchem skrzydeł krakaniem

Znowu skaczą po dachu

Dla makijażu

Gdzieś daleko katedra fabryczna

Dzwoni na wiernych bez grosza

Przy duszy

Kobieta, co trzepie dywan na dole

Pot z czoła ociera aż w końcu zasypia

I z uniesioną ręką śni o wielkiej miłości

Wtem rzeźnik okno otwiera nożami błyska

Podobno zna bajkę o świńskim podgardle

Umie też śpiewać stepować i tańczyć

Biegle żongluje pięcioma skwarkami

Pora obiadu ktoś zabił rybę

Zapach oceanu i bezludnej wyspy

Spod trzynastki na drugim piętrze

Pirat wychodzi nieco pijany

Ahoj – woła do żony i tak sobie stoi

Na wieczór czeka i księżyc mokry

Od rumu

Lecz lato w mieście przemija

Jesień nadchodzi i zima

A chłopiec wciąż siedzi w oknie i patrzy

Wystarcza mu kartka białego papieru

XXX

Randka w ciemno

Razu pewnego późnym wieczorem

Gdy księżyc zmęczony głowę układa

Pajączek mały i muszka skrzydlata

Wpadli na siebie cokolwiek zdziwieni

Muszko kochana bzyknij mi słówko

Pajączku drogi pocałuj mnie czule

Pieszczą się i wiją upojeni chwilą

A kropla rosy po pajęczynie spływa

Kolacja to, czy raczej pożądanie

XXX

The End

Umarł w ostatnim dniu życia

Kaszel czy katar może tylko upadł

Została mu sekunda

Na dobre wspomnienia

Taki przyśpieszony film

Miliony klatek przez całe życie

Komedia bez tortów i skórek banana

Chaplin bez laseczki

Za stary na brzdąca

Umierał bez happy endu

Z biletem do kina w kieszeni