Mistrz moralnego szantażu.

Idea WOŚP to był piękny pomysł. Piękno to pomoc potrzebującym. W dobie horrendalnych braków na oddziałach szpitalnych w okresie Komuny, taka pomoc była darem niebios. Niebiosami tworzonymi przez ludzi dobrego serca. Oddających własne obrączki, medaliki i ostatni „wdowi grosz” by podzielić się z tymi, których życie zależało od dostępu do drogiej aparatury medycznej. Której w szpitalach brakowało. Nagminnie.

W tych latach aktywnie włączałam się w zbiórki i od środka miałam okazję oglądać akcje orkiestrowe.
Tak było do czasu, gdy coraz więcej informacji na temat rozdysponowania pieniędzy na cele jakże różne od wzniosłych haseł-zaczęło wychodzić na światło dzienne. Nie poprzestałam na samych informacjach- ściągnęłam bilanse Złotego Melona, cierpliwie sprawdzałam bilanse i uchwały WOŚP.
Uderzyła mnie tez zmiana sposobu prezentacji wyników finansowych WOŚP. Przez wiele lat jednym z elementów kosztowych była kwota przeznaczana na organizacje Przystanku Woodstock. Potem koszty te zostały ukryte w kosztach marketingowych i promocji. Podobnie jak zniknęły ze sprawozdań zarządu rozliczenia na zakup komputerów, (co roku jakieś nieprawdopodobne zapotrzebowanie na sprzęt komputerowy, sprzęt do profesjonalnego studia nagrań, kamery i wiele innych), liczba samochodów i niezwykle wysokie koszty szkolenia Pokojowego Patrolu. Co roku przeznaczane były na ten cel miliony złotych. Rosły zasoby lokat WOŚP, co oznaczało wbrew zapewnieniom szefa, ze pieniądze są przeznaczane na zakup sprzętu. To mit. WOŚP zakupił dwie siedziby (Warszawa i Szadowy Młyn), przeznacza miliony, co roku na organizację Woodstocku.
      Szczegóły można poznać z analiz Piotra Wielguckiego. Którego Owsiak próbował oskarżyć o podawanie nieprawdziwych informacji na temat finansów WOŚP. Sąd jednak uznał Wielguckiego winnym jedynie obraźliwym określeniom Owsiaka (hiena cmentarna itp.). Nie miał jednak wątpliwości, że szemrane powiązania pomiędzy firmami rodziny i przysposobionych Owsiaka są faktem.
     Stwierdziłam wtedy, że z pięknej inicjatywy i haseł – WOŚP przekształcił się w koncern Owsiaków. Bizantyjska oprawa kolejnych finałów pochłania ogromne kwoty z budżetów miast i miasteczek w Polsce. Dochodzą koszty wzmocnionych patroli, które muszą chronić młodych wolontariuszy. Dotacje z firm państwowych przez ostatnie lata to też koszt budżetowy. Orkiestra sama także dokłada na organizację z pieniędzy zbiórkowych.
Uznanie imprezy rockowej Woodstock jako formę podziękowania dla wolontariuszy to kpina ze zdrowego rozumu Polaków. Niech będzie Woodstock, ale nie z pieniędzy, które w przekonaniu wielu Polaków są wydawane na ratowanie życia. A nie karier muzycznych.
    Pisałam o wspieraniu przez Owsiaka zakupów sprzętu dla prywatnych przychodni i szpitali. To jest chore. Tak jak nieetyczne jest to, co wyjaśniają ludzie z WOSP przy okazji opisu zabezpieczenia medycznego podczas Woodstock: „ Fundacja Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, która organizuje Przystanek Woodstock, nie ma żadnych urządzeń medycznych. Aparaturę udostępniają firmy, które wygrywają przetargi na sprzęt dla szpitali kupowany przez Orkiestrę. To część umowy.” Prawa do nagrań z Woodstock, transmisja itp. ma firm jego żony. Ale finansowanie kosztów następuje z pieniędzy na WOŚP.
    Szantaż moralny i rzeczowy uprawiany jest przez Owsiaka na dużą skalę. Nie wolno mu zdawać publicznie niewygodnych pytań dotyczących rozliczeń, skarży blogerów ujawniających dochody czerpane z WOŚP i Złotego Melona przez firmy rodzinne. A na koniec odmawia sądowi ujawnienia dokumentów potwierdzających przepływy finansowe do nich z WOSP i via Złoty Melon.
    W tym roku doszedł jeszcze jeden, krążący w necie. Wezwanie do podpisania karty sumienia. Jej treść ma ośmieszyć wszystkich tych, którzy podważają bezinteresowność Owsiaków w WOŚP. Zabieg tak samo chytry i prawdziwy jak dumnie noszone na sztandarach Owsiaka hasła: każdą złotówkę ze zbiórki przeznaczamy na zakup sprzętu ratującego zdrowie i życie.
Wolontariusze zbierają, Owsiak wydaje. Na co mu się podoba.