Moralność pani Dulskiej

            Kiedyś była w kanonie lektur obowiązkowych. Zapolska nazwała ją tragifarsą.  Od czasu do czasu tę staroć odświeża polska scena. Staroć, ale z wciąż aktualnym przesłaniem, że osobistych brudów nie należy wynosić poza własne cztery ściany. I że ta dewiza często prowadzi do wynaturzenia, do zła.

            Wczoraj do „kołtuńskiej tragifarsy” sięgnął Teatr TV. Sięgnął, jak po swoje – pociął, pofastrygował, dopisał, przeinaczył. I wyszło bardzo nowocześnie. 

            Najnowocześniej w scenie, którą z oryginału pamiętamy jako próbę wymuszenia na rodzicach, przez zbuntowanego Zbyszka, błogosławieństwa dla siebie i Hanki. To wtedy odzywa się - po raz pierwszy i ostatni - Felicjan: „A niech was wszyscy diabli”.

             W teatrze telewizji Zbyszko o nic nie prosi. Zbyszko rzuca się na służącą, przewraca ją na podłogę i przed niespecjalnie zaskoczoną rodziną demonstruje akt kopulacji.

            I wszystko w tym stylu – bez lekkości  i poczucia humoru, tak cennego u Zapolskiej, bez aluzyjności i niedopowiedzeń,  bez szyderstwa, które choć bezlitosne, nie jest nachalne.

            O kunszcie aktorskim już z litości nie wspomnę. Nawet ci dobrzy aktorzy nie bardzo wiedzieli w czym grają i jak się w swej roli odnaleźć.

            Dotrwaliśmy, rodzinnie,  do końca – nie wiem jak i po co. Bo finał był najżałośniejszy. I już wcale nie śmieszny. Choć wcześniej parę razy nas reżyser rozbawił …-  absurdalną nieporadnością.

            Przełączyliśmy na inny kanał. Tak bezwiednie, z nadzieją pewnie, że wyjdziemy z szamba. A trafiliśmy na Lisa. Też było o teatrze. A właściwie o pani dyrektor  teatru. Która wyraziła się o  Ojcu św., Papieżu Franciszku. 

            Najsztub i Gretkowska – goście programu – jakby przyszli wprost z salonu pani Dulskiej. Identyczni. Do obrzydzenia.