„O wstydzie, gdzie Twój rumieniec” – dziś chyba każdy tekst komentarza politycznego powinien zaczynać się od tej szekspirowskiej apostrofy, zdumionej wobec powszechnej obłudy świata.
TVP INFO pokazuje od rana co jakiś czas fragmenty rozmowy Żakowski – Osiatyński. Wspominają Andrzeja Leppera jako „wybitnego polityka” i „ofiarę brutalnej nagonki”. W podobnym tonie są utrzymane pozostałe komentarze, prawie wszystkie.
Jeszcze przedwczoraj największą zbrodnią Jarosława Kaczyńskiego oraz „Prawa i Sprawiedliwości” była koalicja z Giertychem i ze śp. Andrzejem Lepperem.
Dziś ci, którzy nie mieli dotąd cienia szacunku choćby tylko dla Jego ponad milionowej grupy wyborców, ośmielają się otwierać usta.
Bo jest okazja tę tragiczną śmierć wykorzystać przeciw. Już nie tylko przeciw PiS, w tle pojawia się także Czuma.
Bo ich życie to teatr. To o nich pisał Stachura: „Ty – ty prawdziwej nie uronisz łzy./ Ty najwyżej w górę wznosisz brwi(…)./ Bo ty grasz.”
Bo ich życie to gra. Przy coraz mniejszej, zawstydzonej publiczności.
Pochodzę z wielodzietnej rodziny z ośmiorgiem dzieci, znam wartość takiej rodziny i wiem, ile jej zawdzięczam. Od 18 roku życia byłem inwigilowany przez SB i objęty przez te służby wielokrotnie operacjami rozpracowującymi. Przepracowałem 35 lat w zawodzie nauczycielskim jako polonista, dwie kadencje w Sejmie, w Klubie parlamentarnym PiS. Od 12 lat bezpartyjny. Obecnie na emeryturze, ze statusem represjonowanego politycznie w PRL. Uczestniczę w lekkoatletycznej rywalizacji sportowej na Mistrzostwach Polski Mastersów, zdobyłem kilkanaście medali, w tym 7 złotych (w skokach: wzwyż, w dal, trójskok i o tyczce). Sympatyk PJJ.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
