Ofiara represji skazana na więzienie przez sprawców przestępstw

Jelenia Góra, dnia 7 grudnia 2022 r.
Grzegorz Niedźwiecki – ofiara nadużyć sądowych
58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19
Sąd Okręgowy w Legnicy
IV Wydział Karny Odwoławczy
Sygnatura akt IV Kzw 470/22

Stanowisko
w sprawie stalinowskiego skazania ofiary na więzienie przez sprawców przestępstw, represji i szesnastoletniego upokarzania człowieka, z rażącą obrazą przepisów prawa procesowego i naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary

Sekcja wykonywania orzeczeń ma obowiązek udowodnić skazanemu i podmiotom oznaczonym w art. 1 Konstytucji RP, że posiada istniejące orzeczenie sądowe do wykonania, w tym wypadku wyrok karny z dnia 24 września 2020 r. zawierający alfanumeryczne oznaczenia II K 38/19 oraz podpis składu orzekającego, wymogi formalne pozwalające wprowadzić go do obrotu prawnego.
Art. 11. Przesyłanie orzeczeń do wykonania
________________________________________
Dz.U.2021.0.53 t.j. - Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy
§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia.
Skoro II Wydział Karny Sądu Rejonowego w Legnicy kierując orzeczenie do wykonania ma obowiązek przesłać odpis wyroku z klauzulą wykonalności odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonania orzeczenia, to sekcja wykonywania orzeczeń musi nim dysponować i ma obowiązek pokazać go skazanemu. W przeciwnym wypadku będziemy mieli do czynienia z domniemanym wyrokiem, a nie corpus delicti. Z teorią, a nie z praktyką, dowodem materialnym. Nieujawniony i niewydany wyrok II K 38/19, choćby w trybie art. 157 § 1 ust. 1 k.p.k. nie istnieje, pozbawia go bytu prawnego. Płaci się za towar, a nie za wejście do sklepu czy na salę sądową.
Żądam wydania mi nieodpłatnie uwierzytelnionego odpisu wyroku z dnia 24 września 2020 r. o sygnaturze II K 38/19. Do czasu niewydania „skazanemu” wyroku II K 38/19 nie może on być przedmiotem wykonania. Jeżeli organ wykonawczy bezprawnie pozbawi Grzegorza Niedźwieckiego wolności, odpowie za niedopełnienie obowiązku, poświadczenie nieprawdy, oszustwo sądowe i przestępstwo z art. 189 § 3 k.k.

Każdy wyrok karny powinien spełniać wymogi formalne pisma procesowego określone w art. 119 k.p.k., zawierać elementy określone w art. 413 k.p.k., art. 113 k.p.k., zasady rejestracji i przydziału spraw oraz identyfikator sprawy. Zarówno wyrok jak i uzasadnienie i protokół rozprawy muszą być podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego.
Orzeczenie wydane w postępowaniu karnym (jego sentencja) musi być podpisane przez wszystkich członków składu orzekającego, niezależnie od złożenia przez nich podpisu pod uzasadnieniem takiego orzeczenia a brak chociażby jednego podpisu powoduje, że jest ono dotknięte bezwzględną przyczyną odwoławczą (art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k.).
Wyrok, którego sentencja nie została podpisana przez skład sądu, nie istnieje w znaczeniu prawnoprocesowym (sententia non existens). Skoro podpisy sędziów są wyrazem potwierdzenia zgodności zamieszczonego w sentencji rozstrzygnięcia z ich wolą oraz wynikami narady, to brak podpisów, nieusuwalny w jakiejkolwiek przewidzianej przez prawo procesowe drodze, stanowi wadę tak istotną, że pozbawia wyrok bytu prawnego.

Sprawy podlegające rejestracji w repertoriach K są rejestrowane codziennie w sposób alfabetyczny według nazwiska pierwszego oskarżonego w każdej sprawie. Rejestracja i nadawanie numerów tych spraw prowadzona jest zgodnie z obowiązującym w tym zakresie art. 351 Kodeksu postępowania karnego i wydanym na jego podstawie Rozporządzeniem Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 2 czerwca 2003r. w sprawie określania szczegółowych zasad wyznaczania i losowania składu orzekającego (Dz. U. Nr 107, poz. 1007).
Sygnatura akt – alfanumeryczne oznaczenie akt danej sprawy rozpoznawanej przez sąd, a także przez inny organ władzy publicznej. Oznaczenie to służy jako identyfikator sprawy i jednocześnie zawiera w sobie najważniejsze informacje o rodzaju sprawy i trybie postępowania.
W sądach powszechnych zasady ustalania sygnatury akt określa Instrukcja sądowa.

Orzeczenie II K 38/20 z dnia 5 marca 2020 r. zostało wykonane.
Orzeczenie II K 38/20 z dnia 24 września 2020 r. jest niewykonalne.


Uzasadnienie

5. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.

Skazany przez zbrodniarzy za zbrodnie zbrodniarzy
https://www.salon24.pl/u/030267/1267721,skazany-przez-zbrodniarzy-za-zbrodnie-zbrodniarzy-zdemaskowanie-systemu
https://3obieg.pl/skazany-przez-zbrodniarzy-za-zbrodnie-zbrodniarzy-zdemaskowanie-systemu/

Art. 42 - Prawo do obrony, domniemanie niewinności
Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania.
https://www.rpo.gov.pl/pl/kategoria-konstytucyjna/art-42-prawo-do-obrony-domniemanie-niewinnosci
Komentarz do art. 42 Konstytucji RP
W zdaniu pierwszym ust. 1 art. 42 wyraża fundamentalną dla odpowiedzialności karnej zasadę, będącą podstawową regułą prawa karnego: nullum crimen (nulla poena) sine lege anteriori. Zasada ta jest wyrazem ochrony jednostki przed samowolą państwa. Wyprowadza się z niej kilka postulatów, adresowanych zarówno do ustawodawcy, jak i do wymiaru sprawiedliwości, w tym: zakaz stosowania niekorzystnej dla sprawcy analogii i stosowania wykładni rozszerzającej (nullum crimen sine lege stricta), zakaz tworzenia typów przestępstw na innej drodze niż ustawowa, szczególnie poprzez doktrynę czy orzecznictwo (nullum crimen sine lege scripta), zakaz wstecznego działania przepisów karnych ustanawiających lub zaostrzających odpowiedzialność karną, czyli zakaz działania prawa wstecz (nullum crimen sine lege praevia) i nakaz określoności, czyli zakaz tworzenia niedookreślonych i nieostrych typów przestępstw.
Każdemu przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, przysługuje prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Prawo to jest fundamentalną zasadą procesu karnego w demokratycznym państwie prawnym. Prawo do obrony, podobnie jak zasady wynikające z art. 42 ust. 1, ma szeroki zakres i dotyczy wszelkich postępowań o charakterze represyjnym oraz wszelkich ich etapów: począwszy od wszczęcia (przedstawienia zarzutów), aż do jego prawomocnego zakończenia, a także postępowań po uprawomocnieniu się wyroku, w tym postępowania wykonawczego.
http://www.annarakowska.pl/post/komentarz-do-art-42-konstytucji-rp-24/

Jeżeli bandyci w togach uważają, że człowiek nie ma prawa do żadnego prawa, to pójdę do więzienia, ponieważ ja prawo do godności mam.

Ukradliście mi szesnaście lat życia, wyrządziliście szkody majątkowe w wielkich rozmiarach, pozbawiliście niewinnego człowieka prawa do pracy, do godnej emerytury.
Do procesów karnych II K 851/18, II K 38/19, II K 900/19 z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary by nie doszło, gdyby SSR Lucyna Domagała w postępowaniu I Co 3259/08 postąpiła zgodnie z duchem i literą prawa i w dniu 12 listopada 2008 r. oddaliła wniosek wierzyciela od przeprowadzenia egzekucji w trybie art. 1050 k.p.c. (vide z uchwała SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).
W państwie praworządnym sprawa byłaby załatwiona piętnaście lat temu.

W państwie niepraworządnym działa to tak.
SSR Aneta Andel w postępowaniu II K 38/19 z art. 226 § 1 k.k., zrobiła kapturowy prezent SSO Wojciechowi Damaszko z art. 216 § 1 k.k., który nie składał skargi na Grzegorza Niedźwieckiego (vide V KK 85/17). Zrobiła koledze po fachu prezent, mimo, że nie widziała go w ogóle na oczy (Art. 496. Odstąpienie oskarżyciela od oskarżenia). Skazała ofiarę odrzucania i oddalania skarg na przewlekłość postępowania I Co 441/16 przez wyłączonego z mocy ustawy SSO Wojciecha Damaszko z postępowania II S 14/19, w związku z toczonym sporem prawnym ze skarżącym (iudex inhabilis). Rozpatrywania skarg Grzegorza Niedźwieckiego na przewlekłość wadliwie prowadzonego postępowania egzekucyjnego, które trwało 1862 dni z wyłącznej winy organu egzekucyjnego (patrz wyżej). Ofierze represji Grzegorzowi Niedźwieckiemu zasądzono zaocznie 2.000 zł grzywny zamiast przyznać 20.000 zł odszkodowania. Dodatkowo pójdzie jeszcze do więzienia. Wojciech Damaszko – został wynagrodzony za dobrą robotę przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19). Ofiara represji pójdzie do więzienia „dla dobra wymiaru sprawiedliwości”. To, że sygnatura wyroku dotyczy zupełnie innego repertorium to nie ma znaczenia (art. 439 § 1 pkt 6 k.p.k.). Sprawiedliwość musi być po naszej stronie – mówią sędziowie.

5327 dzień terroru – co zrobiły wam moje dzieci
https://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/11-lat-zniewolenia.pdf
https://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/2016/11/16/poklosie-niczego/
https://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wymiar-niesprawiedliwosci/
https://demokracjaisprawiedliwosc.pl/wymiar-niesprawiedliwosci/
https://www.trybunal-narodowy.pl/producenci-przestepcow/

Załączniki:
•    Skarga na przewodniczącego posiedzenia Sądu Rejonowego w Legnicy Monikę Gliniecką-Kaczmarek w przedmiocie wykonania orzeczenia II K 38/19, Nr k. dł. 135/21 G.
•    Nemo iudex in causa sua – skazany przez producentów przestępców - Pogwałcenie ustawy zasadniczej, przestępstwa przeciwko ludzkości, zbrodnie w majestacie prawa
•    Zobowiązanie do zapłaty

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” - 5723 dni co stanowi 15 lat, 8 miesięcy politycznie represjonowany