Każdy z nas ma inne cechy charakteru i temperament. Najprostsza klasyfikacja osób pod względem temperamentu zawiera podział na choleryka, sangwinika, paranoika i melancholika. Jakie cechy wyróżniają różne osobowości?
Choleryk
Osoba znana z wybuchowego charakteru, działa błyskawicznie, ma ogromną pewność siebie. Dominuje w grupie, zawsze panuje nad sytuacją nawet w sytuacjach bez wyjścia. Choleryka cechuje niezależność i dążenie do celu. Dzięki swojej przedsiębiorczości, jest zorganizowany w pracy i życiu codziennym. Temperament choleryka pozwala mu na zajęcie się dosłownie wszystkim, ale równie szybko może się daną czynnością znudzić i ją porzucić. Choleryk ponadto nie znosi stać w miejscu, odczuwa potrzebę zmian. Poczuwa się do obowiązków w pracy i zostaje w niej nawet po godzinach. Uwielbia być w centrum zainteresowania, jest łakomy na pochwały i nagrody. W towarzystwie pragnie być duszą i kreatorem rozrywek, szybko nawiązuje znajomości.
W związkach często cholerykom się nie układa ze względu na impulsywność i zdolność do manipulacji. W kłótniach raczej nie przyznaje racji partnerowi, przerzuca na drugą osobę całą odpowiedzialność. Za to cholerycy wyróżniają się poczuciem humoru, życiowym optymizmem i energią.
Hipokrates już w starożytności wskazywał, że najważniejszym narządem w organizmie choleryka jest wątroba, natomiast dominującym "humorem" – żółć. Przypisanym do choleryka kolorem jest czerwień, lato to jego pora roku, ogień żywiołem, a najbardziej pasującym zwierzęciem - lew.
Choleryk bywa często wybuchowy aż do granic przesady.
Flegmatyk
Zupełne przeciwieństwo brawurowego choleryka. Flegmatyk jest powolny, ospały, rzadko się odzywa. Rzadko kiedy można go wyprowadzić z równowagi, zachowuje bierność i powściągliwość w ocenach. Nie okazuje emocji, co przekłada się na brak empatii: rzadko wczuwa się w położenie drugiej, nawet bliskiej mu osoby, ma problem z okazywaniem współczucia.
Flegmatycy na ogół są zadowoleni z życia i z tego, co mają, koncentrują się nie na tym, co było i co przed nimi, ale na obecnej chwili. Flegmatyczny temperament charakteryzuje się poszanowaniem dla cudzych poglądów i tolerancyjnością. Zazwyczaj działa powolnie, ale robi wszystko najdokładniej jak potrafi. Rzadko się odzywa w towarzystwie, flegmatyk należy do osób, które chętniej słuchają, niż mówią. "Co masz zrobić dziś, zrób jutro" - flegmatykom przyświeca ta dewiza życiowa. Marnują wolny czas na leniuchowanie, co zupełnie im nie przeszkadza. Uwielbiają zacisze domowe, są typami domatorów. Jeśli choleryka cechuje chęć wprowadzenia natychmiastowych zmian, to flegmatyk nie zdzierży rewolucji w swoim życiu. W pracy jest indywidualistą, gorzej radzi sobie w grupie. Flegmatyk może zrobić karierę naukową, sprawdzi się również jako nauczyciel i psycholog.
Flegmatyk ma spokojną osobowość i jest przeciwieństwem choleryka.
Melancholik
Wrażliwy na swoim i innych punkcie. Zamknięty w sobie, małomówny, zatroskany, cichy i spokojny - to typ osobowości melancholika. Jest doskonałym organizatorem, choć nie rości sobie prawa do przywództwa. Widzimy go częściej zafrasowanego, niż radosnego i rozentuzjazmowanego wydarzeniami. Niestety, zbyt bardzo przejmuje się sprawami bieżącymi i łapie popularnego doła. Pesymistyczne myśli nie wykluczają jednak uporządkowanego charakter, dokładności i realizacji postawionych zadań, zgodnie z wcześniej nakreślonym planem.
Melancholicy są wrażliwi na piękno, empatyczni i dobroduszni. Dlatego też mają grono przyjaciół i, paradoksalnie, łatwo zawierają związki. Są oddanymi i lojalnymi przyjaciółmi, którzy nigdy nie zawiodą. Relacje z melancholikami nie należą do prostych: należy uważać, by takiej osoby szybko i głęboko nie urazić, na zbyt długo się wyłącza z własnymi myślami. Melancholik łatwiej wpada w płacz i ma skłonność do panikarstwa.
Ze względu na skłonność do przestrzegania zasad i podporządkowania się przełożonym, melancholicy są przydatnymi pracownikami. Rozwiązują każdy napotkany problem po dłuższym namyśle, mają duszę perfekcjonistów. Melancholik ma artystyczne ciągoty, dlatego robi karierę w szeroko pojętej kulturze. Dokładny jak księgowy, sumienny niczym farmaceuta. W tych zawodach melancholik sprawdzi się najlepiej.
Melancholicy mają nawyk odcinania się od świata w zadumie.
Paranoik
Wrodzona podejrzliwość, brak zaufania do ludzi, zamykanie się w sobie i nadmierna reakcja na krytykę - to znaki rozpoznawcze osobowości paranoicznej. Warto pamiętać, że paranoik zmaga się z poważnym zaburzeniem osobowości, przez co często nie jest "sobą". Lekarze uważają, że temperament paranoiczny jest związany z trudnymi przeżyciami w dzieciństwie i predyspozycją psychologiczną pacjentów. Zespół paranoiczny występuje również jako przykład schizofrenii paranoidalnej.
Paranoik wycofuje się z życia, zamyka się w czterech ścianach, czuje niechęć lub strach przed ludźmi. Paranoicy obawiają się, że ktoś ich oszuka, są albo smutni albo wręcz przeciwnie: na pierwszy rzut oka przyjacielscy i otwarci, ale przy pierwszej kłopotliwej sytuacji się poddają, reagują płaczem. Potrafią nagiąć rzeczywistość, tworząc alternatywny świat, nie przyjmują do wiadomości, że to z ich winy coś poszło nie tak. Paranoik uważa, że jest skrzywdzony przez los i niesprawiedliwie traktowany przez otoczenie. Chętnie wypomina po latach wyrządzone przez kogoś krzywdy i przykrości, mimo dokonanego pojednania.
Osobowość paranoika skłania do szybkiego obrażania się, chłodu i zazdrości. Jednocześnie w związku jest czułym i oddanym partnerem, choć nie bywa empatyczny. W pracy paranoik egzekwuje swoje prawa, przestrzega obowiązków i mówi wprost szefostwu, co mu się podoba. W grupie pracowników uwielbia rywalizację, chętnie porównuje się z innymi. Niestety, paranoicy, oprócz trudnego charakteru, mają większą skłonność do wpadania w uzależnienia, np. alkoholizmu.
Paranoik ma bardzo trudny charakter i skłonność do dramatyzowania.
Sangwinik
Młodzi duchem, nie przejmujący się otaczającym światem, skłonni do działania i mają ogromne pokłady poczucia humoru - to cechy temperamentu sangwiników. Sangwinik nie żyje rutyną, dąży do zmian, uważa, że należy korzystać z każdej okazji od losu. Nie są pamiętliwi jak paranoicy i zamyśleni jak to bywa w przypadku flegmatyków. Nie mają problemu z przebaczaniem, pogodzeniem się z osobą, która sprawiła im przeszłości ból. Wesołe usposobienie sangwinika skłania go do częstej zabawy i spotkań z przyjaciółmi. Jest otwarty, rozmowny, szybko nawiązuje kontakty, jednak na ogół nie jest stały w związkach i szybko się nudzi - nie tylko rzeczami, ale towarzystwem. Woli mówić, niż słuchać, przerywa rozmówcom, kluczowe jest dla sangwinika jego jego zdanie. Wadą osoby o takim temperamencie jest narcyzm i bezkrytyczne podejście do własnych czynów. Sangwinik we wszystkim jest najlepszy, idealnie wykonuje pracę, nic się nie dzieje z jego winy. Wydaje się nawet arogancki w porównaniu z otoczeniem. Sangwinicy często bujają w obłokach i układają nierealne plany, sprawiają wrażenie kłamców i manipulatorów. Charakteryzuje ich słomiany zapał do pracy i zarozumiałość.
Sangwinik sprawdzi się w pracy grupowej, gdzie trzeba coś tworzyć, animować, zapewniać rozrywkę. Poradzi sobie w roli aktora, przedstawiciela handlowego, nauczyciela, rezydenta hotelu. Skłonność do konfabulowania i łatwość w wyrażaniu swojego zdania czyni z sangwinika materiał na polityka.
Sangwinik w polityce czuje się jak ryba w wodzie.
A Ty do której grupy należysz? Czekamy na Wasze komentarze!
Inne tematy w dziale Rozmaitości
