Spór o podręcznik do religii. Ksiądz: Alergia na chrześcijaństwo

Stowarzyszenie „TAK dla prewencji suicydalnej”, protestuje przeciwko podręcznikowi do religii, sprawę mocno nagłośniło radio TOK FM. Konkretnie chodzi o sformułowanie „wolę umrzeć, niż zgrzeszyć”, które w danym podręczniku się znalazło. Próba cenzury, czy faktycznie autorzy podręcznika nie dostosowują przekazu do wieku dzieci?

Ks. Prof.  Paweł Bortkiewicz: Warto się zastanowić, czy nagłośnione przez media zarzuty stawiane są podręcznikowi do religii, czy jednemu zdaniu pochodzącemu z tego podręcznika. Bo jeśli na podstawie jednego zdania oceniono cały podręcznik, to można zadać pytanie, czy owi „eksperci z unijnej łaski” kończyli jakieś szkoły, a w nich przedmiot pod tytułem metodologia nauki? Śmiem wątpić.

Tu chodzi głównie o zarzut do konkretnego sformułowania o śmierci i grzechu. Zdaniem krytyków podręcznika jest ono drastyczne. Dzieciom wbije się to w pamięć, są zbyt małe, by zrozumieć zasady wiary, raczej może wywołać szkody psychiczne w późniejszym czasie?

Nie sądzę, by samo zdanie miało być niedopuszczalne. Jest stwierdzeniem wziętym z hagiografii, czyli historii życia świętych, a więc bohaterów wiary. To, że to sformułowanie budzi tak ostry sprzeciw świadczy tylko o miernocie ducha krytykujących je „ekspertów”. Z pewnością zdanie to nie wyczerpuje treści podręcznika. Jest jednak konieczne, aby ukazać sens chrześcijaństwa – maksymalizm jego postaw. Takiego maksymalizmu trzeba uczyć od dzieciństwa. Mamy przykłady nastolatków, którzy to pojęli. I to radykalnie.

Nie brak i po stronie ludzi wierzących opinii, że nauka katechezy jest powinna być dostosowywana do wieku dzieci. Że nie należy epatować scenami drastycznymi, krwawymi opisami. I na przykład niektóre fragmenty Starego Testamentu są zbyt drastyczne dla najmłodszych. Jednak niektórzy, już raczej spoza Kościoła, jako „epatowanie przemocą” uznają w ogóle mówienie o piekle, męce Chrystusa. Niedawno ogromną dyskusją wywołał postulat zakazania spowiedzi dla osób niepełnoletnich. Czy Kościół w przyszłości będzie wsłuchiwał się w tego typu postulaty, walczył z nimi, a może głosił Ewangelię, łagodząc nieco przekaz dla najmłodszych (np. mówić o ukrzyżowaniu, ale szczegóły jak kara ta wyglądała zostawiając dla starszych dzieci)?

Często w dyskusjach na temat okrucieństwa religii wraca temat krzyża i Ukrzyżowanego. Pojawiają się głosy o epatowaniu cierpieniem, o szokowanie dzieci... Dzięki takiej pseudo wrażliwości zabija się u człowieka naszych czasów zrozumienie wartości cierpienia. Tego, że jest ono nieodłącznym - i to dosłownie – elementem ludzkiego życia. Tylko krzyż Chrystusa stanowi szansę zmierzenia się z tym tematem, godnego człowieka i powagi życia. Mnie zarazem zastanawia, że wokół krzyża i Ukrzyżowanego objawiło się to, co najpiękniejsze i najbardziej żywotne w naszej kulturze zachodniej. Dlatego nie wiem, czy ta hiper wrażliwość tych czy innych ekspertów nie jest po prostu alergią na chrześcijaństwo.

Zobacz takżeKs. Isakowicz-Zaleski: „Aż się boję, by papież nie pochwalił III Rzeszy”

Chciałbym zapytać ile elaboratów owi „eksperci”,  których oburzają opisy Ewangelii wydali w stosunku do codziennie emitowanych w telewizji filmów. Nierzadko przepełnionych przemocą obrazów dla dorosłych ale dostępnych dla dzieci, jak również dzieciom dedykowanym? Ile z tych interwencji (o ile były) nagłośniły media? Jeszcze jedna istotna kwestia. W ostatnich dniach media informują o „dwutaktowym” samobójstwie wspomaganym czy też eutanazji w Belgii. W sytuacji, gdy zastrzyk mający spowodować śmierć nie zadziałał, uczynny personel medyczny dobił pacjenta, udusił go poduszką. Nie wiemy, czy krytykujące podręcznik do religii stowarzyszenie choć szepnęło w tej sprawie. A przecież w tym wypadku temat jest. I to temat porażający grozą.

Spór o podręcznik do religii dla dzieci. Zdjęcie ilustracyjne. Fot. PAP/Bartłomiej Zborowski