Kościół zaakceptuje związki jednopłciowe? „Nauczanie zostaje niezmienne”

Nowy prefekt dykasterii nauki wiary, arcybiskup Victorio Manuel Fernández jeszcze nie objął stanowiska, a już zapowiedział, że trzeba się będzie przyjrzeć błogosławieństwu par jednopłciowych. Co to oznacza w kontekście katolickiej doktryny?

Dr Tomasz P. Terlikowski: Ale patrząc uczciwie, arcybiskup niczego takiego nie powiedział. On został zapytany zarówno o drogę synodalną, jak i o błogosławienie par jednopłciowych. Jeśli chodzi o niemiecką drogę synodalną, powiedział, że nie ma w niej nic takiego, co by miało być wartościowe dla kościoła. Zacytował nawet swojego poprzednika, który miał powiedzieć, że nawet chciałoby się, żeby była jakaś ciekawa herezja w naszych czasach, ale niestety nie ma, w związku z tym nie ma pogłębienia nauki wiary.

Zobacz takżeKontrowersyjna nominacja Franciszka. Będzie błogosławieństwo homoseksualnych par?

A w odniesieniu do par jednopłciowych zaczął swoją wypowiedź od stwierdzenia, że punkt A: małżeństwo jest z perspektywy chrześcijańskiej trwałym związkiem kobiety i mężczyzny i określanie tym terminem innych form życia jest niedopuszczalne.
Biskup  Fernández dodał od siebie bardzo jednoznacznie, że jeśli jakakolwiek forma błogosławieństwa miałaby sprawiać wrażenie akceptacji, czy sprawiać wrażenie, że to jest jakaś forma takiego para małżeństwa, to również takie błogosławieństwo jest niedopuszczalne.

To o co ten cały szum, że arcybiskup chce błogosławić związki jednopłciowe?

We wspomnianej wypowiedzi abp Victorio Manuel Fernández dodał, że z przyczyn duszpasterskich można zastanowić się, czy w jakichś sytuacjach jakaś forma rytu błogosławienia, która nie zawiera wspomnianych wcześniej elementów, czyli nie zawiera wskazania, że to jest coś para małżeńskiego, albo że to jest coś, co jest taką formą życia dopuszczalną przez Kościół, będzie czymś, co można rozważyć. I dodajmy, abp Fernández nie był pierwszym, który to powiedział. Jest cała grupa biskupów, którzy tak twierdzą. Mało tego, jak się dobrze wczytać wypowiedzi Franciszka jeszcze z czasów, kiedy był on metropolitą w Buenos Aires, to też takie sugestie znajdziemy.

Można zadać pytanie, dlaczego znajdziemy takie sugestie? Otóż znajdziemy je dlatego, że Kościół w tej sprawie, nawet jeśli nie zmienia doktryny, a nie zmienia, czego przykładem jest pierwsza część wypowiedzi arcybiskupa Fernandeza, no to musi mieć świadomość, że paradygmat tego działania duszpasterskiego się zmienia. I, że w związku z tym musi wyjść naprzeciw ludziom, którzy nie akceptują, którzy żyją inaczej. I dokładnie tą drogą odbył Jan Paweł II, to znaczy, kiedy Kościół się zorientował, że osób rozwiedzionych jest tak wiele, że nie można ich po prostu zignorować, nie można ich po prostu ekskomunikować.

Ale spór o osoby rozwiedzione dotyczył sakramentów, w Kościele są, są duszpasterstwa dla rozwiedzionych w osobnych związkach.

A jeszcze całkiem niedawno, czyli do czasów przed pontyfikatem Jana Pawła II, osoby rozwiedzione w nowych związkach, były w zasadzie postawione poza Kościołem. Jak się zorientowano, że nie można tego zrobić, no bo po prostu rzeczywistość jest taka, że trzeba by wtedy zostawić poza Kościołem jedną trzecią, a może więcej wiernych Kościoła, a także ich dzieci, bo one wychowywane by były bez Kościoła, a często w takiej frustracji wobec Kościoła. No to Jan Paweł II wydał adhortację „Familiaris consortio”. Dopuścił osoby rozwiedzione w nowych związkach do Komunii Świętej pod warunkiem, że będą one żyły we wstrzemięźliwości seksualnej. Pomijam taki drobiazg, że to oznacza sprowadzenie małżeństwa do seksualności, co jest nieprawdą, ale no jednak zdecydowanie złagodzono duszpasterskie podejście.

A Franciszek dopuścił osoby rozwiedzione do Komunii Świętej także bez tego warunku , co pokazuje, że Kościół nie zmieniając nauki, bo nie zmienił, małżeństwo dalej według Kościoła jest nierozerwalne i rozwody nie istnieją, warto to przypomnieć, duszpastersko zaczął szukać rozwiązań takich, żeby nie tracić wiernych. Ale także, żeby wierni nie tracili relacji z nim.

Zobacz takżeDrogi telefon posła Sterczewskiego. To się spodoba wyborcom?

I wydaje mi się, że Fernandez jest takim klasycznym przykładem biskupa czy arcybiskupa, który zgodnie zresztą z myśleniem Franciszka, próbuje właśnie znaleźć taki model dotarcia do tych ludzi, którzy pozostając w Kościele równocześnie nie tylko są osobami homoseksualnymi, ale również które chcą korzystać z tych możliwości, które daje im na przykład współczesne prawodawstwo w wielu miejscach.

Można oczywiście powiedzieć: „zlekceważmy ich, zostawmy ich, niech oni tam funkcjonują gdzie chcą”. Ale oni bardzo często mają dzieci, czasami z poprzednich związków, czasami z rozmaitych, także nieakceptowanych przez Kościół, form wspomaganej prokreacji. I te dzieci są chrzczone, potem przystępują do komunii, trzeba szukać takich rozwiązań w przestrzeni kościelnej, które nie będą wyrzucać tych ludzi, na margines czy na peryferia, czasem w ogóle z Kościoła. I tak czytam to wystąpienia arcybiskupa Fernandeza. To znaczy moim zdaniem nie jest prawdą ani to co piszą media konserwatywne, które alarmują, że szok, już zmienił doktrynę, ani nie jest prawdą to co piszą media liberalne, jest cudownie, następuje wielkie otwarcie na osoby homoseksualne.

Nie można jednak stwierdzić, że tak po prostu nic się nie stało?

Jeśli chodzi o przestrzeń doktrynalną, oczywiście to nie jest tak, że w ogóle nic się nie zmienia. Następuje pewien proces rosnącej akceptacji i ochrony osób homoseksualnych. Ale akurat w sprawie małżeństwa można powiedzieć że nauczanie Kościoła pozostaje niezmienne i Fernandez jasno na samym początku to deklaruje.

Źródło zdjęcia: Papież Franciszek. Fot. PAP/EPA/ETTORE FERRARI