W środę przed Sejmem przysięgę w związku z objęciem funkcji prezesa Narodowego Banku Polskiego na drugą kadencję złożył Adam Glapiński. Nie obyło się bez sprzeciwu opozycji, a prym wiodła Klaudia Jachira.
"Obejmując obowiązki Prezesa Narodowego Banku Polskiego przysięgam uroczyście, że postanowień Konstytucji i innych ustaw będę ściśle przestrzegać oraz że we wszystkich swoich działaniach dążyć będę do rozwoju gospodarczego Ojczyzny i pomyślności obywateli. Tak mi dopomóż Bóg" - powiedział w środę Glapiński przed Sejmem.
Jachira niezadowolona z sytuacji
W trakcie składania przez Glapińskiego przysięgi opozycja trzymała transparenty m.in. z hasłami: "Glapiński musi odejść", "Rata kredytu hipotetycznego +2350 zł", "Drożyzna PiS"; wznoszono także okrzyki "drożyzna".
Najbardziej jednak widoczna była posłanka Koalicji Obywatelskiej, która w pewnym momencie z górnej części sali plenarnej zaczęła zrzucać banknoty na Adama Glapińskiego. Od razu podbiegli do niej funkcjonariusze Straży Marszałkowskiej, którzy wyprowadzili posłankę z sali.
– Nie ma mojej zgody, by prezes NBP przysięgał na konstytucję, a złamał ją dodrukowując 144 mld zł, doprowadzając z PiS-owskim rządem do najwyższej inflacji; nie ma mojej zgody na psucie finansów państwa polskiego. (...) Straż mnie otoczyła, żebym już przypadkiem niczego nie zrobiła – tłumaczyła Klaudia Jachira.
Prezydent Andrzej Duda w styczniu br. złożył w Sejmie wniosek o powołanie Glapińskiego na prezesa NBP na drugą kadencję. Sejm powołał go na to stanowisko w pierwszej połowie maja br.
Szef banku centralnego jest powoływany przez Sejm na wniosek prezydenta RP na 6 lat. Do wyboru potrzebna jest bezwzględna większość głosów. Prezesem NBP można być przez dwie kadencje.
10 czerwca 2016 r. Adam Glapiński został powołany przez Sejm RP na prezesa Narodowego Banku Polskiego. Urząd objął 21 czerwca 2016 r. po zaprzysiężeniu przez Sejm RP.
Bogate CV Adama Glapińskiego
Adam Glapiński - jak wynika z jego biogramu zamieszczonego na stronach NBP - w 1972 r. ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie (obecnie SGH) i od 1974 r. związany jest zawodowo z tą uczelnią jako wykładowca. Jest profesorem nauk ekonomicznych i kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej i Historii Myśli Ekonomicznej w Kolegium Zarządzania i Finansów SGH. W latach 2003-2007 był profesorem w Wyższej Szkole Ekonomii i Prawa im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach. Wcześniej wykładał m.in.: w Polskiej Akademii Nauk (1978–1983), Inter-University Centre of Postgraduate Studies w Dubrowniku (1986–1989), University of Colorado at Boulder (1993–1998), United States Business and Industrial Council na University of Missouri i University of Kansas (1996) oraz Institut Superieur de Gestion (1994–2005).
Od początku lat 90. pełnił wiele ważnych funkcji w administracji publicznej. W 1991 r. był ministrem budownictwa i gospodarki przestrzennej w rządzie Jana K. Bieleckiego. W 1992 r. pełnił funkcję ministra współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Jana Olszewskiego. Był posłem na Sejm RP I kadencji (1991-1993) oraz senatorem IV kadencji Senatu RP (1997-2001), gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej. Wchodził również w skład Parlamentarnej Komisji Wspólnej Unii Europejskiej i Polski.
Był przewodniczącym rad nadzorczych: Banku Rozwoju Eksportu (1992 r.), Centralwings Nowy Przewoźnik (2007 r.) oraz KGHM Polska Miedź (2007 r.). W latach 2007-2008 był prezesem zarządu, dyrektorem generalnym Polkomtel. W latach 1993–2001 kierował Instytutem Wolności Ekonomicznej i Politycznej.
W 2009 r. pełnił funkcję doradcy ekonomicznego prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego. W 2010 r. prezydent RP powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję w latach 2010-2016. 29 lutego 2016 r. prezydent RP Andrzej Duda powołał go na członka zarządu Narodowego Banku Polskiego.
MP
Czytaj dalej:
Inne tematy w dziale Polityka
