Ragdoll najchętniej nie odpuszczałby swojego właściciela na krok przez cały dzień. Kot tej rasy bardzo zżywa się z człowiekiem i nieustannie szuka z nim kontaktu.
Ragdoll, podobnie jak Maine Coon, chodzi za swoim właścicielem, niczym wierny pies, ale zna też umiar i wie, kiedy odpuścić.
Ragdoll - szmaciana laleczka
Rasa tych kotów powstała w USA w latach 60. XX wieku. Wyhodowała ją Ann Baker, która hodowała koty perskie w Riverside w Kalifornii. Ragdoll to krzyżówka kota birmańskiego, perskiego i burmańskiego.
Ann Baker założyła samodzielną organizację International Ragdoll Cat Association (IRCA). W ramach marketingu przedstawiała tego kota jako niewrażliwego na ból i zmyśliła legendę o kotce potrąconej w czasie ciąży przez samochód, która wbrew prawom natury żyła tylko po to, by nie pozwolić umrzeć kotkom w swoim łonie, które po narodzinach zostały obdarzone niecodziennymi cechami - stały się duże, silne i odporne na wszelkie przeciwności losu. Kampania reklamowa przyniosła hodowczyni ogromne zyski i niezwykłą popularność tej rasy.
Nazwa Ragdoll znaczy po angielsku szmaciana lalka. Koty zostały tak nazwane ze względu na to, że w ramionach kochającego człowieka ulegają - wiotczeją im mięśnie i zwisają, jak właśnie szmaciana lalka.
Charakter kota rasy Ragdoll
Koty rasy Ragdoll charakteryzują się wielkim spokojem. Są przyjazne, ciche i zazwyczaj mało ruchliwe. Uwielbiają pieszczoty, takie jak głaskanie i przytulanie. Chętnie dotrzymują towarzystwa swoim opiekunom w czasie codziennych czynności. To jeszcze nie wszystko - Ragdolle bardzo dobrze dostosowują się do trybu życia domowników – kładą się spać o tej samej porze co opiekunowie i razem z nimi wstają. Koty tej rasy domagają się dużej ilości pieszczot i uwagi swoich opiekunów w bardzo urozmaicony i wyszukany sposób.
Zobacz też:
Kot perski rudy
Koty tej rasy nie lubią być same, źle znoszą samotność dlatego też, jeżeli wiemy, że przez wiele godzin w ciągu dnia nie można zapewnić mu towarzystwa, nie należy się decydować na tę rasę. Można oczywiście wziąć dwa koty, wtedy nie będzie takiego problemu.
Koty rasy Ragdoll dzięki swojej cierpliwości i łagodności często biorą udział w zajęciach felinoterapii, czyli terapii polegającej na kontakcie pacjenta z kotem. Ragdolle to koty bardzo inteligentne i cierpliwe. Bardzo chętnie podróżują i dobrze znoszą transport w różnych środkach komunikacji.
Ragdoll to doskonałe rozwiązanie dla rodzin z dziećmi. Jeżeli potrzebuje uwagi, pieszczot lub zabawy, to przypomni o tym delikatnie mrucząc. Nie jest wybredny, jeżeli chodzi o wybór zabaw i z chęcią zaakceptuje nawet te specyficzne, które wymyślają małe dzieci.
Ragdoll kocha towarzystwo zarówno innych kotów, jak i innych psów. To kot bardzo ciekawski, który nieustannie sprawdza, co dzieje się w jego otoczeniu. Jest doskonałym towarzyszem każdego domatora. Jego wadą jest to, że jest bardzo ufny, dlatego nie powinno wypuszczać się go bez nadzoru. Idealnie sprawdzi się w mieszkaniu w bloku.
Jeśli szukasz psa o podobnym charakterze, poczytaj o buldogu francuskim.
Jak pielęgnować Ragdolla?
Aby kot wyglądał rewelacyjnie i nienagannie, trzeba pamiętać przede wszystkim o prawidłowej pielęgnacji jego futerka. Należy wyczesywać go przynajmniej raz w ciągu tygodnia, najlepiej specjalnym furminatorem. Sklejone włosy, czy kołtuny trzeba wyciąć. Jeżeli przeszkadza nam nadmiar sierści w mieszkaniu, kota można zabrać do fryzjera dla zwierząt, który zgoli wierzchnią warstwę futerka i zostawi sam podszerstek. Pazurki mogą być przycinane, szczególnie jeżeli kot nie wychodzi na dwór. Ragdolle, mają predyspozycje rasowe do zapaleń dziąseł, dlatego należy raz na jakiś czas, np. raz w miesiącu sprawdzić, czy dziąsła kota nie są zaczerwienione.
Problemy zdrowotne Ragdolli
Szczególnie należy pilnować diety Rgdolla, gdyż może mieć tendencje do tycia. Rasa ta długo rośnie i dojrzewa. Pełny rozwój fizyczny Ragdoll osiąga w wieku 3 lat.
Jedno z badań opierających się na danych pochodzących od szwedzkich ubezpieczycieli podaje, że spośród popularnych ras kotów Ragdoll ma najniższy wskaźnik przeżywalności. Koty te mogą częściej niż inne koty umierać z powodu problemów z układem moczowym, gł. z nerkami i moczowodami, ale też problemów z dolnymi drogami moczowymi. Nie jest jednak jasne, czy problem ten jest charakterystyczny tylko dla krajów nordyckich, czy także innych.
Innym częstym problemem w tej rasie jest kardiomiopatia przerostowa, która może czasami prowadzić do nagłej śmierci. Na szczęście od 2007 r. jest dostępny test genetyczny na tę chorobę (HCM). Niestety, ze względu na małą bazę założycielską, Rgdolle mają wysoki poziom inbredu, co z pewnością może się przyczyniać do ich większej podatności na choroby.
źródło: krakvet.pl, koty.pl,
KJ
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
Inne tematy w dziale Rozmaitości